Me and my Raptor (04-08)

Me and my bike

Zo, het werd tijd! Tijd voor een update, tijd voor een teken van leven.

En daarnaast tijd om weer wat te ondernemen, want in tegenstelling tot veel collega-motorrijders heb ik in de wintermaanden mijn lieveling niet warm, droog en ver verwijderd van pekel binnen kunnen stallen. Het meisje heeft moeten werken. Heb dus ook de kans niet gehad rustigaan in de wintermaanden te benutten voor grondig onderhoud of pimpwerkzaamheden. Niet alleen nodigde het weer - eenmaal thuis na een zoveelste pendelrit - niet uit, maar ook was er niet veel mogelijkheid de machine serieus uit elkaar te halen, de volgende dag moest ze weer aan de bak.

Desondanks hebben de kilometers zich opgestapeld en heeft het meisje haar volgende beurt gehad (de vorige dateert van een jaar geleden), heeft een elektrisch infarct overleefd en is stiekem tóch  ook nog voorzien van een nieuw hebbedingetje.

De laatste keer dat we de Raptor zagen reden we nog met een Suzuki GSX-F het Ijsselmeer rond. Dachten we dat het toen winter was; achteraf wisten we gewoon nog niet beter. Evengoed was al snel duidelijk dat ook een rit van dit kaliber geen enkel probleem is voor de Cagiva. Echter, de eerstvolgende keer dat de motor weer ingezet werd voor het 'normale' werk, bleek ineens de kilometerteller gebreken te vertonen. Het was een eerste teken van veel ellende...

Het korte verhaal is dat ergens,

ooit, de spannigsregelaar de pijp aan Maarten gegeven heeft en in zijn val de accu heeft meegesleept. Uiteraard merk je dit pas als je stil komt te staan. Een vol opgeladen accu die je vanuit hartje Amsterdam niet verder brengt dan Schiphol is duidelijk wat mis mee. Die avond heeft de wegenwacht het trouw betaalde lidaatschapsgeld even terug mogen verdienen... twee keer zelfs, bijna een derde. Motor stuk, lang leve de Nationale Spoorwegen. Enig speuren leert dat de spanningsregelaar nog hoort bij het Suzuki-deel van de Raptor en zodoende werd redelijk snel een nieuwe SV-spanningsregelaar gemonteerd. De accu wilden we echter wat meer mee doen. De meeste mensen gooien erin wat de huisdealer adviseert, maar er is uiteraard meer. Introduceer:

Hefra  BV

,

importeur van VMF Batteries. Diegenen die in februari de beurs in Utrecht bezochten kan hun stand haast niet ontgaan zijn. Klinkt interessant, dus we zouden motorfreaks niet zijn als we daar niet eens een pratje zouden maken. Het bedrijf blijkt in Ridderkerk gevestigd te zijn en slechts éénmaal per jaar 'reclame' te maken in de vorm van een stand op de beurs.

lang verhaal kort: we proberen het eens. Nou is het sowieso moeilijk om iets als een accu te 'testen', maar baat het niet, dan staan we stil en beginnen we weer opnieuw.  Nooit eerder zelf een accu uit de doos gehaald, dus prutsen met electrolyt is toch een bijzonder idee: gewoon netjes de instructies volgen, goed afsluiten en het geheel is klaar om weer onbereikbaar ingebouwd te worden. Moet goed werken nu, maar in de tussentijd hebben we toch ook maar een druppellader in de schuur geïnstalleerd. Komt de levensduur alleen maar ten goede en als er nu nog iets mis zou gaan, dan zien we dat.

Los daarvan heeft de Raptor ook een nieuwe koppelingshendel gekregen. Met dank aan de kennissen uit de stuntwereld is er vanuit de States een hendeltje van Moose Racing deze kant op gekomen. Voordeel? voornamelijk een lichter werkende koppeling. Nou is er op zich weinig mis met het origineel, maar lichter is altijd prettig en als je zoveel filerijdt als de Raptor afgelopen winter heb je daar heel veel baat bij. Een standaard koppeling is over het algemeen niet bijzonder veel verstelbaar, bij dit apparaatje is zowel de benodigde trekkracht aan te passen als ook de afstand tot het stuur (voor kleine handjes) en de hoek van de kabelspanner, om het allemaal zo soepel mogelijk te laten lopen. Het hele idee erachter werkt als volgt: door de hefboom van de koppeling aan te passen heb je voor eenzelfde trekkracht aan de kabel minder knijpkracht nodig. Weliswaar staat daar tegenover dat je een langere slag nodig hebt, maar bij de meeste koppelingen is het vrije deel van de slag groot genoeg om een stuk vanaf te snoepen. Lagertje in het scharnier, nylon sok op het stuur zodat bij een crash het geheel draait in plaats van afbreekt, wat wil je nog meer. Enige nadeeltje: je zal het moeten bestellen, want hier in ons landje worden ze niet geïmporteerd. Maar met de huidige dollarkoers moet dat geen probleem zijn, toch? 

Natuurlijk staan er nog zat zaken op de planning; het plan is deze ook eens daadwerkelijk uit te voeren. Een veringsupdate heeft prioriteit, evenals een oplossing voor het toch wat zachte zadel, en daarmee wordt gelijk de zithoogte iets opgekrikt, wat ook geen kwaad kan.

Daarnaast blijft de teller lopen uiteraard en beginnen sommige zaken te slijten. Ook doorrijden in de winter blijft niet zonder gevolgen en dus hebben ketting en achterwiellagers hun beste tijd gehad. Wie weet wat komende zomer nog gaat bieden?