Me and my Raptor (01-07)

Me and my bike

Aan de beurt

Het mag dan stil zijn in motorland op het moment, dat wil niet zeggen dat er helemaal niets gebeurt. In de afgelopen maanden is het Raptortje ge- en misbruikt, door stad en land geleid, door weer en wind en heeft zo inmiddels dik 12.000 kilometer op zijn conto staan. Volgens het onderhoudsboekje hoogste tijd voor wat onderhoudswerkzaamheden: we gooien er een luchtfilter tegenaan, een oliefilter en meteen een paar liter mooie licht karamelbruine olie, twee nieuwe bougietjes en als het beestje dan toch op de brug staat wordt ook de ketting eventjes meegepikt. Onderhoud welteverstaan, vervanging komt snel genoeg.

Oud-nieuw-oud. Maar allemaal nietjes van kleur.

Geen van allen echt moeilijke zaken, dus doen we het lekker zelf. Even een afspraakje maken bij Biker's Place te Leidschendam en we kunnen aan de slag. En dan ontdek je dus zaken waar je normaal niet zo vaak mee te maken krijgt, zoals bijvoorbeeld het afdekkapje van het contactslot (wat weg moet omdat de tankbevestiging daar ónder zit) zeer weerbarstig is en zich pas na een moedige strijd gewonnen geeft. Daar staat dan weer tegenover dat prominent bovenop het luchtfilterdeksel een flinke sticker "MV Agusta" je andermaal met de neus op de feiten drukt wat betreft de herkomst van het beestje. Dat het direct daaronder andere koek is, bewijst dan weer het naadloos passen van het standaard SV 650 luchtfilter. Simpel klusje. Bougietje vervangen is al even eenvoudig, zij het dat 'even de radiator opzij halen' zoals het boekje beschrijft in de praktijk nèt wat listiger is. Maar het gaat, en weldra zijn ook de bougies vervangen. Tot slot nog het supermakkelijk bereikbare oliefilter vervangen, nieuwe olie erin en dat is dan weer dat wat de noodzakelijke kant betreft.

Pimp
Maar zoals we bij de aankondiging al zeiden; de bedoeling is een combinatie van een langduurtest en een soort van 'pimp my bike' te maken, dus zal daar ook aandacht aan besteed moeten worden. Al sinds de montage van de nieuwe dempers was het kleine 'taartschepje' een steen des aanstoots. Wil je een strak geheel, dan valt de zwarte schelp toch enigszins uit de toon. Minimalistisch is de kreet, dus minimalistisch moet het worden. En als we dan toch bezig zijn, trekken we het geheel ook even wat dichter bij elkaar. Enig gepuzzel en 'creatief met aluminium' later mag het eindresultaat er wezen: een oerdegelijk beugeltje, strakker dan strak en - hoe is het mogelijk - nog min of meer in stijl ook. Mooier kan een fabrikant het al haast niet maken, laat staan ikzelf. Enige gepaste trots kan dan ook niet ontkend worden.

Daarnaast heeft het gebrek aan bagage vastbind-mogelijkheden me al menig maal een moeizame blik ontlokt, totdat ik ook hierover het licht zag in de vorm van een minimaal stukje nylon band. Ook hier gold immers; strakker dan strak en minimalisme is troef. Maar wél functioneel uiteraard, as het effe ken. En ziedaar: een zeer korte meetsessie en een ietsje langer gevecht met naaimachine later zou wederom een fabrikant jaloers worden op het resultaat. Zou je niet beter weten, dan zou je je nog kunnen vergissen zelfs.

Nog een nachtelijke denksessie later en ook aan de achterzijde verschijnen twee, als ze niet gebruikt worden onzichtbare, lusjes en gewapend met een bagagenetje is voortaan álles te vervoeren. Misschien niet 'pimp', maar o zo praktisch.

Tot slot nog even een setje ijzeren ventieldopjes (uiteraard met 'bling' logo) ter vervanging van de originele rubberen en het is weer mooi geweest. Maar nog lang niet af.....