Ducati Testastretta DVT: Desmodromic Variable Timing

Zelf hadden we gegokt op een desmo-variant op het Audi Valvelift System, maar Ducati heeft gekozen voor exact hetzelfde systeem dat vier jaar geleden door Kawasaki in de 1400 GTR is geïntroduceerd. Door de positie van de inlaatnokkenas ten opzichte van de aandrijfrol v
ariabel te maken kan de timing - en daarmee tevens de overlap - worden aangepast. Waar Kawasaki de variabele timing tot de inlaatnokkenas heeft beperkt heeft Ducati bij het Testastretta DVT motorblok de techniek op zowel in- als uitlaatnokkenas toegepast.

Door de timing van de inlaatnokkenas en uitlaatnokkenas onafhankelijk van elkaar de regelen kan het beste van twee werelden worden samengevoegd: sterk vermogen bovenin én soepel vermogen met maximaal koppel onderin en in het middengebied. Bij de huidige Testastretta generatie was de klepoverlap (de tijd dat zowel de in- als uitlaatklep openstaat) op 11° gezet, om een zo soepel mogelijke vermogensafgifte te realiseren.

Fans die hadden gehoopt dat Ducati meteen de cilinderinhoud naar 1.300 cc zou gaan vergroten hoeven niet teleurgesteld te zijn: bij een gelijk gebleven boring x slag verhouding - en dientengevolge ook de cilinderinhoud - heeft Ducati wel het vermogen naar 160 pk bij 9.500 toeren per minuut gebracht, terwijl het blok nu een maximum koppel van 136 Nm bij 7.500 toeren per minuut heeft. Haast net zo belangrijk is dat het blok volgens Ducati een perfect lineaire vermogensafgifte heeft en dat bij 3.500 toeren al 80 Nm koppel beschikbaar is.