Binnenkort: introductie Ducati Monster 1200S
Terwijl de geur van Chanel No.5 mijn neus binnendringt ben ik omringd door drie bloedmooie verpleegsters. "Ontspan maar meneer Smits, we gaan u even uitkleden." Even denk ik op de set van een louche pornofilm aan de cöte d'Azur te zijn beland, maar een van de lieve zusters helpt me uit m'n droom. "U bent in het Centre Hospitalier La Palmosa in Menton Cedex, u heeft een ernstig ongeluk gehad met de motor."
Enkele uren eerder zag de dag er nog rooskleurig uit. Na bijna 100 kilometer over prachtige bergwegen met de Monster 1200S te hebben gestuurd was ik vol lof over de compleet vernieuwde fiets. "Dit is de allerbeste Monster die ik ooit heb gereden," is de eerste notitie die ik maak en de eerste feedback die ik Ducati geef. Waar de oude Monster 1200 S de neiging tot onderstuur had stuurt deze 2017 versie fris en fruitig als een lentebloem.
"Ducati heeft ontzettend goed naar de kritische kanttekeningen geluisterd," is het volgende wat ik noteer. De zithouding is net dat beetje meer voorover gemaakt, waardoor een beter gevoel met de voorkant is ontstaan en de lompe schetsplaten bij de voetsteunen (waar ook de duo-steunen aan vast zaten) hebben het veld geruimd voor een normale remschakelset. Twee kleine aanpassingen, maar het verschil is enorm.
Ook met het motorblok heeft Ducati een enorme stap vooruit gezet, en dan met name op het vlak van de elektronica. Het blok levert nu 150 pk en dat is 15 pk meer dan de oude Monster 1200 (5 pk meer dan de Monster 1200 S). Een bewuste keuze, zo werd mij tijdens de lunch duidelijk, 160 pk of nog meer was technisch gezien geen probleem geweest, maar dat zou de Monster 1200R overbodig hebben gemaakt. En 150 pk met veel koppel onderin is zeker niet verkeerd.
Belangrijker nog is de nieuwe elektronica die Ducati heeft toegepast. Sleutelwoord van de ECU heet IMU, ofwel de unit die driedimensionaal de positie van de motor meet - in vaktermen Pitch, Roll en Yaw genoemd. De in 8 standen instelbare tractiecontrole, de 3 rijmodi, de wheelie controle en het bochten-ABS halen hun informatie uit de IMU. Opmerkelijk is hoe goed de verschillen in het stelbereik van tractie controle en wheelie controle te voelen zijn.
Ten opzichte van de standaard setting heb ik in alle drie de rijmodi alles een tikkie sportiever gezet, waardoor het heerlijk spelen met de Monster 1200S is. In de Sport modus met wheelie controle op 1 gaat de fiets nog mooi op het achterwiel, terwijl in Touring modus met wheelie controle op 3 het voorwiel 10 centimeter boven het asfalt zweeft. Precies wat je wilt als je op z'n Rossi's knallen wilt.
Als we wegrijden na de lunch ben ik echter iets te overenthousiast, waardoor mijn middagsessie al na tweehonderd meter en een haarspeldbocht in de berm eindigt. In de omhoog lopende berm bleek een stuk van ongeveer een meter rotsbodem te zijn en met haast militaire precisie schijn ik daar vol tegenaan te zijn geklapt, waardoor ik niet veel later per ambulance naar het nabijgelegen ziekenhuis wordt afgevoerd.
Mocht de uitgebreide test van van de Monster 1200S, die echt stukken beter is dan z'n voorganger, iets langer op zich laten wachten dan je van ons gewend bent, dan weet je waarom. Liggend in bed met nekbrace om en een been in een brace is niet handig typen...