Test: Kawasaki Ninja 650

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Ula Sera, Felix Romero

De Nieuwe Supersport

“De Supersport is dood, lang leve de nieuwe Supersport”, was de strekking van het verhaal over de Ninja 650, toen die begin 2017 in de bergachtige omgeving van Almeria door Kawasaki aan de wereldpers werd gepresenteerd. Het begin deze eeuw nog o-zo populaire Supersport segment leek aan z’n succes ten onder te zijn gegaan, met 200-pk eenliter motoren die in racetrim nog maar een fractie langzamer zijn dan de MotoGP en daardoor op straat al in eerste versnelling overkill zijn – alsof je met een Zie je die slingerende weg in de achtergrond? Stel je voor dat je dat elke dag als woon/werk zou moeten doen...kanon een mug afschiet. En dankzij hun uitgebreide elektronica de 600 Supersport overbodig hadden gemaakt. Waarom genoegen nemen met ‘slechts’ 130 pk, wanneer je ook met 200 pk ‘veilig’ rond kunt gaan. 

Om op straat toch nog die kick van een Supersport te ervaren moest dus uit een ander vaatje worden getapt en precies dát was wat Kawasaki met de Ninja 650 had gedaan. Door de naam van ER-6f te veranderen in Ninja 650 had Kawasaki het kleintje supersport onderdeel van de Ninja familie gemaakt, tussen het Ninja 300 instapmodel en de Ninja ZX-6R waarmee ene Kenan Sofuoglu behoorlijk wat successen in het WK Supersport had behaald. De van de grond af aan compleet nieuw opgebouwde Ninja 650 (alleen het blok werd overgenomen, en zelfs dat was inwendig behoorlijk vernieuwd) maakte z’n naam absoluut waar. Alleen al wat design betreft had Kawasaki een enorme stap gezet en de oubollige ER-6f in een oogstrelende lichtgewicht Supersport getransformeerd. De scherpe lijnen waren perfect in lijn met de andere Ninja’s. 

Tijdens die 2017 introductie, waar projectleider Kenji Idaka nog aangaf dat de Ninja 650 was ontwikkeld als een Supersport voor op straat om een zo breed mogelijk publiek aan te spreken, maakte de Ninja 650 z’n sportievere aspiraties meer dan waar. Onder leiding van Kawasaki testrijder Janik Kaufmann, die een tempo aanhield alsof het de kwalificatie van de Isle of Man TT betrof, bleek de Nina 650 zeer gemakkelijk te rijden en veel vertrouwen te geven, dankzij een goed rijwielgedeelte en een sterk blok met uitgesmeerd vermogen en koppel.

Nog datzelfde jaar bleek de Ninja 650 nog veel meer in z’n mars te hebben. Overtuigd als men bij Kawasaki Benelux was dat Europe de motor te sportief had gepositioneerd, wat potentiële klanten zou afschrikken, werd bij onze Oosterburen in Nassau een tweede event opgetuigd, waar door ondergetekende in een dag tijd met de Ninja 650 Touring Edition meer dan 500 kilometer binnendoor werden afgelegd. Inclusief drie uitgebreide fotostops, een picknick ergens op een pittoreske locatie en wachten totdat de
Echte Ninja-looks, alleen dat al maakt 'm een lust voor het oog. En nu dus ook rondom van LED-verlichting voorzien

Zie je die rechtse schakelaar op het stuur? Da's nou het verschil tussen 2022 en 2023. Te zien ook in het display boven de toerentellerbalk en naast de versnellingsindicator: de instelbare tractiecontrole. Display heeft trouwens dag- en nacht-setting, maar die moet je handmatig instellen. Hebben we nog nooit gedaan, zwarte achtergrond is echt prima

De 15 litertank kun je een heel end mee komen, weten wij inmiddels al wel. Rondje IJsselmeer, bijvoorbeeld. De afdekkap voor de duo is een accessoire, maar maakt 'm wel helemaal af fotograaf alle foto’s had uitgezocht. “De naam Ninja suggereert dat het een supersport is, als het kleine broertje van de Ninja ZX-6R en Ninja ZX-10R, terwijl de fiets qua prestaties eigenlijk veel dichter bij de Z1000SX staat”, aldus de PR-man van Kawasaki Benelux toen. Dat de naam “Ninja 650SX” de veel beter zou hebben gedekt – helemaal nadat Kawasaki enkele jaren later besloot de modelnaam Z1000SX aan te passen in Ninja 1000SX – raakten we daarna steeds meer overtuigd, na met het kleintje TourSport onder andere trips naar Schotland en Noord-Ierland en Scandinavië te hebben gemaakt.

Puntjes op de i

Drie jaar na z’n lancering kreeg de Ninja 650 een eerste update, waarbij het sportieve karakter door een scherpere styling en het TourSport karakter door een comfortabeler zadel voor de duopassagier werd onderstreept. Meest in het oog springend was echter,  naast de nieuwe LED-koplampen en het LED-achterlicht, het 4,3” TFT-kleurendisplay met Bluetooth connectiviteit, dat de plaats had ingenomen van het oude display met analoge toerenteller en digitaal LCD-display dat niet uitblonk in afleesbaarheid. Niet alleen was het TFT-display veel mooier om te zien, maar het was ook nog eens overzichtelijker en uitgebreider. Niet alleen het design, maar ook het blok was door Kawasaki opgefrist, hoewel je daar in de praktijk niet zoveel van merkte. En daarmee juist wel, het blok was namelijk aan de strengere emissie-eisen van Omdat niet iedereen van schreeuwend groen houdt, dus ook in onopvallend grijs... Euro5 aangepast, zonder dat dit ten koste van vermogen was gegaan. Reden genoeg dus om daar flink mee uit te pakken, maar ja… precies op dat moment werd de wereld door COVID volledig stilgelegd. 

Reden voor Kawasaki om drie jaar na die eerste update op het Spaanse party-eiland Ibiza alsnog flink uit te pakken, nu de Ninja 650 voor modeljaar 2023 opnieuw een kleine update heeft gehad. “Drie jaar geleden kwam COVID en mocht er ineens niks meer, dus geven we ‘m nu de aandacht die ‘ie verdient, ondanks dat de updates nu niet zo veelomvattend zijn”, zegt Kawasaki Benelux en Oostenrijk General Manager Henk Salomons tijdens de presentatie ’s avonds voorafgaand aan de test. Strikt genomen is daar geen speld tussen te krijgen, maar kijkend naar de aanpassingen zijn we wel overtuigd dat deze ten opzichte van drie jaar geleden daarentegen misschien wel véél belangrijker zijn. En dan doelen we niet op de LED-knipperlichten, waarmee de Ninja 650 nu dus rondom LED-verlichting heeft, maar op de instelbare tractiecontrole, waardoor ‘van-dik-hout-tempo’ nu een veilig vangnet heeft.

Feesten op Ibiza

Als ik tijdens de gezamenlijke fotoshoot met de Z650, die voor 2023 dezelfde updates heeft gekregen en gelijktijdig met deze Ninja 650 wordt geïntroduceerd (en waarvan we de test al eerder hebben gepubliceerd), voelt de Ninja 650 meteen vertrouwd. Niet vreemd, want ten opzichte van die Z zijn de verschillen slechts klein. De positionering van de boven de kroonplaat gemonteerde clip-ons is net een tikkie sportiever dan het normale stuur van de Z, terwijl de aanwezigheid van een kuip je meer bescherming Past wel mooi bij m'n outfit, al zeg ik het zelf. En loop ongetwijfeld minder het risico door onopvallende flikken te worden gevolgd. Heeft zo z'n voordelen, dat etnisch profilerentegen de elementen biedt. Niet dat we dat hier op Ibiza nodig zullen hebben, maar goed, zeker wanneer je lange afstanden rijdt ben je blij met het comfort van een kuip. Hoewel dat wel een kleine keerzijde heeft die me meteen opvalt zodra ik van de Z650 op de Ninja 650 ben overgestapt: windruis in m’n helm, veroorzaakt door de turbulentie die een kuipruit nu eenmaal creëert en waar je niets aan kunt doen, behalve goede oordoppen dragen. 

Dankzij z’n lage zit van 790 mm krijg ik met m’n 1,72 mtr lengte en korte benen moeiteloos beide voeten plat aan de grond, wat ook nog lukt als ik korte tijd met het 30 mm dikkere zadel uit het accessoirespakket rijd. Hoewel die hogere zit meer druk op het voorwiel zet en wat betreft de driehoeksverhouding tussen clip-ons/zadel/voetsteunen eigenlijk beter is, geef ik echter al snel de voorkeur aan het standaard zadel, omdat dit vlakker is en daardoor en meer grip biedt, en meerdere zithoudingen mogelijk maakt. Je kont wat verder naar achteren strak tegen de afdekkap van de duozit in een sportief tempo, of juist wat verder naar voren wanneer je relaxt aan het toeren bent. 

Dat toeren gaat de Ninja 650 echt prima af. Het blok bouwt z’n vermogen lineair op, laat zich gemakkelijk afknijpen en pakt vanaf lage toeren al zo mooi sterk op, dat ik me er meer dan eens op betrap in tweede of zelfs derde versnelling weg te rijden, omdat ik was vergeten terug te schakelen. Zeker geen grijze muis dit, eerder een wolf in schaapskleren. Die Ninja dan hèWat ‘ie vervolgens ook probleemloos doet. Tuurlijk, het blijft een zesenhalf tweecilinder, verwacht dus niet dat je in zesde versnelling met 2.000 tpm door dorpjes kunt tokkelen en al helemaal niet dat je vervolgens dan ook nog eens vol op het gas kunt gaan, dan geeft de twin onder luid trillend protest aan het grondig oneens met je input te zijn, maar doe dat in vierde versnelling en je zult aangenaam verrast zijn hoe makkelijk en soepel ’t dan gaat. 

Mooi Lineair 

De mooie lineaire vermogensafgifte geeft je zeer veel vertrouwen en zorgt ervoor dat de Ninja ontzettend gemakkelijk te rijden is, maar mist daardoor wel wat spanning en sensatie. Toch winnen de voordelen het hier van de nadelen: voor de ervaren motorrijders omdat het blok te allen tijde volledig kan worden uitgemolken en voor de beginners omdat het blok geen enkel moment intimideert. Wanneer je dat laatst doet en ervoor zorgt dat de digitale toerenteller zich zo rond de 8.000 tpm begeeft, dan wordt dat ook nog eens met een fraaie sound uit het korte uitlaatsysteem beloond. 

Om de naald rond die 8 te houden zal je de zesversnellingsbak wel intensief moeten gebruiken, maar schakelen gaat lekker licht en direct en bovendien beschikt de Ninja over een slip-assist koppeling, die er enerzijds voor zorgt dat het koppelingshendel vederlicht aanvoelt en anderzijds het achterwiel niet gaat stuiteren wanneer je bij extreme remacties te rap hebt teruggeschakeld. Nu moet ik je wel bekennen dat ik persoonlijk bij het schakelen de koppeling amper gebruik. Bij het opschakelen eigenlijk nooit en bij het terugschakelen zo hoe het uitkomt. Van vijf terug rammen naar twee voor die krappe Nog nét binnen de lijntjes. hairpin pak ik intuïtief de koppeling erbij, maar in een meer normaal tempo is de bak echt prima zonder koppeling terug te schakelen. Alleen dat al is en enorm compliment aan de bak van deze 650 twin.

Als door onze Spaanse, excuus… Catalaanse (da’s nog steeds heel erg gevoelig daar) voorrijder het tempo weer flink is opgevoerd bekruipt mij sterk het gevoel dat er in ‘mijn’ Ninja meer beweging zit dan in de Z650 waarmee ik tot aan de fotolocatie reed. Terwijl het wat rijwielgedeelte toch exact dezelfde motoren zijn. Kan me niet voorstellen dat een iets sportievere zit, iets meer gewicht vanwege een volle kuip en andere windgeleiding een grote impact op de stuureigenschappen heeft. Maar toch, wanneer op snelheid het anker flink moet worden uitgegooid heb ik het gevoel dat de motor wat agressiever in de voorvork duikt, hoewel dat ook door de voorrem zelf kan komen, die voelbaar meer bite heeft. Ook wanneer de motor op een gave bergweg
Blijft een pareltje, die achterbrug. Genoeg dikkere fietsen die 't met minder doen. Voorrem is zeer effectief, maar de bite verschilde wel van de ene op de andere fiets. Zal de maagdelijke km-stand wel zijn geweest

Blok loopt mooi lineair, loop mooi soepel (en trillingsvrij) en pakt van onderuit al sterk op. Zie je trouwens dat zwarte kapje boven de schakelpook? Dat moet je dus losschroeven om de veervoorspanning aan te passen met niet zo gave kwaliteit asfalt van het ene op het andere oor moet worden gelegd voelt het alsof er meer flex in het rijwielgedeelte zit. Alsof de vering een tikkie meer op comfort is afgestemd.

Niet dat me dat op dat moment stoort, de Ninja houdt de ingezette lijn mooi vast en de niet instelbare vering absorbeert de oneffenheden zo goed, dat je te allen tijde volledig de controle over de motor houdt en je het wel heel erg bont zult moeten maken voordat je een ‘oh, mijn god…’ moment hebt. Met dank ook aan de Bridgestone S22 banden waarop de Ninja 650 is geschoeid. De banden geven zeer goede feedback (en dus vertrouwen), hebben een neutrale stuureigenschappen en vragen amper tijd om op temperatuur te komen, wat me te allen tijde maximale controle over de Ninja 650 geeft. Zelfs als de tweede dag, die we vrij mogen rijden, de bergwegen aan schaduwzijde nog niet helemaal zijn opgedroogd van de regen die daar blijkbaar ’s nachts is gevallen, is het enige dat me in negatieve zin opvalt dat bij extreme remacties het ABS nu best vaak ingrijpt. Hoewel dat ook aan mijn iets agressievere rijstijl kan liggen, bij vertrek weigerde de Hadden we eerder moeten weten dat Ibiza meer is dan alleen maar feesten. Kunnen we dat niet ruilen met Texel?TomTom dienst (we rijden zonder voorrijder) en moest worden gereset, waardoor ik pas als laatste bij het hotel vertrek en daarna catch-up met de rest probeer te doen en dus soms net effe wat harder moet remmen.

In tegenstelling tot het ABS lijkt de instelbare tractiecontrole niet onder de indruk van het nog niet helemaal opgedroogde asfalt te zijn. Op droog asfalt grijpt de tractiecontrole pas in wanneer je én een prachtige bergweg volgas afblaft én stand 2 van de tractiecontrole hebt geselecteerd en alleen dan, wat op niet helemaal droog asfalt niet anders blijkt te zijn. Hoewel ik je wel moet bekennen dat ik ‘op nat’ nog wel een oldskool mentaliteit heb en dus ongetwijfeld onbewust iets minder agressief aan het gas ga, waardoor de tractiecontrole niet aan het werk hoeft te worden gezet. Maar goed, dat neemt niet weg dat ook ik ook nu geen enkele hinder aan de tractiecontrole ondervind en dat het dus absoluut een zeer welkome aanvulling is. Zet ‘m in stand 1 en je kunt maximaal knallen, maar hebt wel een vangnet voor wanneer het écht fout dreigt te gaan, terwijl stand 2 je veiligheid biedt wanneer de omstandigheden minder zijn – bijvoorbeeld wanneer Pluvius de sluizen wijd open heeft gezet.

Conclusie

Dat Kawasaki met de Ninja 650 een verdomd leuke fiets in huis heeft hoef je ons niet meer uit te leggen, de lange lijst met dingen die we sinds z’n lancering hebben gedaan spreekt wat dat betreft wel boekdelen. Of je d’r nou een dagje mee wilt gassen op Assen (of zoals in ons geval twee jaar geleden met de Sport Edition: Mettet) , een toertocht rond het IJsselmeer of op vakantie naar Schotland, de Ninja 650 is van alle markten thuis. 

Schreven we drie jaar geleden het helemaal te begrijpen dat Kawasaki bij de toen eerste update zich tot de spreekwoordelijke puntjes op de i had beperkt, in plaats van de motor grondig te vernieuwen, kan nu van de 2023 versie eigenlijk hetzelfde worden gezegd. Met dat verschil dat je de belangrijkste update nu niet ziet, maar dat die wel een veel grotere impact heeft. De 2023 Ninja 650 rijdt, voelt, klinkt en ademt exact als het 2022 model, maar dan met instelbare tractiecontrole als veiligheidsnet. 

Echte Ninja-looks (de groene dan hè), blok loopt ontzettend mooi, goede settings tractiecontrole, gooi en smijtfiets

Aanpassen veervoorspanning achter had gemakkelijker gekund, blok had iets spannender mogen zijn

Technische gegevens