Test: BMW M 1000 R

Voor sessie 2 pas ik de vering aan, activeer o.a. maximale motorrem en beperk het ingrijpen van de tractie controle nog wat verder. Erg handig is dat je tijdens het rijden in de Pro modi op de linker stuurschakelaar eenvoudig de TC kunt bijstellen, de instelmogelijkheden gaan van -7 waar er nog nauwelijks sprake is van ingrijpen, tot +7 waar de TC al direct ingrijpt en geen slip van het achterwiel toestaat. De 2e sessie gebruik ik vooral om naast wat wheelie foto’s wat met de TC instellingen te experimenteren en uiteindelijk voel ik me het beste met -4, de achterband kan daarbij lichtjes uitbreken. Met een 1’55 rondetijd rij ik 2 seconden van mijn eigen tijd af en zit zeker nog niet op de limiet. De gereden hellingshoeken die ik daarbij in het scherm zie Ergens vind ik het helemaal niet erg dat de vorige die issues hadstaan zijn 55 en 54 graden, terwijl wat remmen aangaat een max vertraging van 12 m/s is geregistreerd. De remvertraging is dus meer dan dik voor elkaar, en je kunt met één vingertje met uitstekende feedback en gevoel remmen, waarbij - ook belangrijk - de remdruk zeer constant blijft.

Ook nu het nog wat sneller gaat geeft het rijwielgedeelte geen krimp, super stabiel en met de hardere veringinstelling laat de fiets zich nóg strakker en directer sturen. Het op en afschakelen verloopt ook met veel gevoel en de quickshifter werkt probleemloos, ook handig om te weten is dat door 1 schroefje te lossen op eenvoudige wijze het schakelpatroon om te zetten is naar omgekeerd schakelen. Voor het aanremmen van de Ruskenhoek zie ik nog net 274 km/h op de teller verschijnen dus met de snelheid zit het ook wel snor, al is het op een Naked bike met zo’n breed stuur wel erg vermoeiend voor het bovenlichaam omdat je behoorlijk veel wind vangt. De achterband krijgt het bij dit tempo wel wat lastig, bij het uitkomen van Ossebroeken en nog net dat streepje gas geven voor het aanremmen van de Strubben en vanuit Mandeveen het gas openen naar de apex Duikersloot, Ik bedoel maar, anders hadden we dit vandaag mooi gemisttoevallig beide rechterbochten in 3e versnelling en langere tijd op hellingshoek, wil de achterband nog wel eens een stapje naar buiten zetten, maar dat is ergens niet vreemd want aan alles komt een eind, ook aan grip! En vergeet niet dat de RS11 in principe ‘gewoon’ een straatband is. 

Ik ben nog maar goed en wel halfweg mijn 2e sessie of schermvullend komt er een waarschuwing in beeld dat ik onmiddellijk moet gaan tanken. Pfff, hoe is dat nu mogelijk, ik ben vanochtend toch met een volle tank vertrokken? Daar gaan we dus niet aan beginnen want dan verlies ik de rest van mijn sessie, dus dan maar iets vloeiender rijden en iets sneller doorschakelen in de hoop dat ik deze stint kan uitrijden. De 210 paarden die BMW in het blok heeft verstopt zijn dan wel erg werkwillig, maar dorstig zijn ze verdomme ook!!! Door de bochten een versnellinkje hoger te pakken en wat sneller door te schakelen zodat de paarden niet hoeven te galopperen maar slechts hoeven te draven gaat het nog altijd serieus hard vooruit, het gemak waarmee het blok ook oppakt bij lagere toerentallen is indrukwekkend. Gelukkig kan ik de sessie voltooien en de planning is om er na de middagpauze eens goed voor te gaan zitten, ik heb inmiddels een behoorlijk basis afstelling dus er kan best nog wel wat van de rondetijd af denk ik zo.