Test: CFMoto 800 MT

Awel, met de handvat- en aambeiverwarming nu op een lager sudderpitje sturen we voort over de prachtige slingerwegen, langs het stuwmeer van Banyolas. De voorrijder heeft er nogal de sokken in en dat is meestal geen probleem. De 800 MT stuurt gemakkelijk en de Maxxis Maxxventure MA1 radiaalbanden – in de maten 110/80 R19 voor 150/70 R17 achter - lijken weinig problemen te hebben met de natte, koude constitutie van het asfalt. Het zou te ver gaan om te zeggen dat de 231 kg wegende machine superlicht stuurt. Je merkt wel dat het gewicht wat hoger zit dan bij een KTM 890 Adventure, die de tanks laag langs het blok heeft hangen. Vroeger konden we nog lachen om die Chinezen, maar da's nu wel effe andere koek gewordenOok de hoog in het kontje geplaatste loodaccu zal niet bijdragen tot een laag zwaartepunt, maar dat gezegd hebbende, stuurt het wel fenomenaal, erg beheerst, vertrouwd en neutraal. Het lijkt de 800 MT niet uit te maken of je remmend een bocht instuurt, op het gas eruit komt, of je een krappe of een ruime bocht maakt. Hij draait gemakkelijk af en blijft op de gekozen lijn, zonder dat het rijwielgedeelte reageert op hobbels of rem- of gasreacties. Ik hoef nooit tegen een stuurhelft te drukken om te corrigeren. Onverstoorbaar, die 800MT.

Bochten ABS

Wanneer de voorrijder een nog kleiner bergweggetje instuurt, merk ik dat de grip minder wordt. Eigenlijk niet eens zozeer de grip, de weg ligt bezaaid met een soort mini- eikeltjes, keiharde knikkers waarop de motor een keer of zes een stap opzij rolt. Gelukkig waarschuwt de motor er via de KYB-vering tijdig voor en laat hij zich goed corrigeren, zodat het allemaal binnen veilige grenzen blijft. Dat blijft het ook als je drempels, kuilen en richels tegenkomt, wat op de kleinere bergwegen nogal eens gebeurt. De KYB-voorvork mag dan ietwat stick slip hebben, toch vangt hij de oneffenheden heel adequaat op. Wel vind ik dat hij bij het uitveren iets te veel omhoogkomt. Daar heeft hij echter stelschroefjes voor, dus bij de koffiestop draai ik er voor 2 van 20 klikjes bij op de linker vorkpoot – de schroef op de rechter vorkpoot is voor ingaande demping – en ook de achterschokdemper krijgt er drie klikjes van 20 bij. Dat is genoeg, zo blijkt, de “carrosserie” beweegt nu nog minder en de controle is prima. Ook tijdens het remmen duikt hij niet veel en dat is prettig. Nu remde het eerste exemplaar niet heel geweldig, maar daar bleek dat de (Japanse) voorvorkkering wat olie op een van de remschijven had gelekt. Hoe hard de J.Juan remmen echt kunnen remmen merk ik als ik bij de fotoshoot overstap op de “sport”. Bij de eerste bocht wordt ik verrast door de remkracht Ken wel een paar Europese merken die zich toch serieus achter de oren mogen krabbenen hak hem ongewild vol in het bochten-ABS. Da’s andere koek. Met twee werkende remschijven grijpen ze lekker fel aan en hebben ze een bult remkracht paraat, terwijl ze ook goed te doseren zijn via het instelbare remhendel, dat een goed stelbereik heeft. Dat heeft Juan goed voor elkaar!

Doseerbaar

Als iets bevreemd, is dat de 800MT wel bochten ABS-heeft, maar geen tractiecontrole. Als je ABS hebt en ride by wire, dan heb je alle hardware voor tractiecontrole. De software ontbreekt blijkbaar nog, die komt – zo laat ik me vertellen - waarschijnlijk alsnog bij de volgende update. Dat zou fijn zijn, want met 95 pk is de 800 niet bepaald een rijlesmotor en er zit veel pit in. Daar moet ik gelijk bij zeggen dat ik ondanks het vrij heftige tempo van de voorrijder nooit een tractiecontrole-momentje heb gekend, waar ook de Maxxis banden weer een pluim voor verdienen. Maar het zit hem ook in de goed doseerbare gasreactie. Bij het uitkomen van de bocht is de gaspositie, waarbij de motor weer begint te trekken, uitstekend te vinden, waarbij het vermogen soepel inkomt. Geef je dan vol gas, dan trekt de motor lekker weg, al houdt hij daarna vaak even plotseling in, Zelfs offroad deinst 'ie niet terug voor een lastig pad, net als de 800MT trouwensom na het “hikje” weer vol door te trekken, met een zeer beschaafd geluid uit de zijwaarts geplaatste uitlaatdemper. Het omgekeerde doet hij als je het gas dichtdraait, dan remt hij op de motor, trekt ineens weer even met een stootje en remt dan verder af. Dat lijkt me een verbeterpuntje, dat te maken heeft met de eigen afstemming van het blok. 

Quickshifter

Het wat meer hoogtoerige karakter in vergelijking met de Twin met Oostenrijks paspoort merk je ook als je een scherpe hairpin pakt. Je moet vaak terug naar de eerste versnelling en bij het uitkomen van de bocht merk je dat de puf er bij lage toerentallen nog niet inzit. Dat komt pas als de toerentellernaald richting 4.000 tpm gaat. Van daar uit gaat hij er met veel bravoure vandoor en is hij razendsnel. En dan met name de Touring, waar de quickshifter goede zaken doet. Het is wat mij betreft een van de beter functionerende quickshifters op de markt, al is de toerenval bij het opschakelen wel iets groter dan bij zijn alpenbroeder, met een schokje tot gevolg. Bij het terugschakelen is het ideaal,
Spaakwielen van de Touring ogen toch vetter. De J.Juan remmen zorgen voor adequate vertraging

Blok is hoogtoeriger dan in de 790 Adventure. Zadel is met 825 mm lekker laag, de zit is echt comfortabel 

Ruitje is in hoogte instelbaar, maar je moet er dan wel voor stilstaan. Riante kofferset is fraaie optie

Middenbok en carterbeschermplaat zijn standaard op de Touring doordat de boordcomputer voor de gasdosering zorgt blijft de motor strak en controleerbaar. Bij de Sport moet je dat zelf doen en daar merk je soms nog wel een lichte kwispeling voor de slipper-clutch een iets te bruuske terugschakelmanoeuvre mijnerzijds corrigeert. Ik vind quickshifters in het Nederlandse verkeer een tamelijk zinloos attribuut, maar als je in de bergen aan het blazen bent, is het een zeer fijne accessoire!

Terrein

De 800 MT is een allroad. Dat zou moeten betekenen dat je er ook offroad mee kunt. Dat proberen we natuurlijk even uit. Vanwege de regen is het beoogde parcours veranderd in een modderpoel, dus is er een vervangend, kort parcours gekozen om in elk geval aan “het gevoel” te proeven. Helaas bleek dat mijn oordoppen hun werk iets te goed deden, zodat de opdracht “na 20 meter linksaf” in mijn lawaaifilters bleven steken. Ondanks het feit dat de Maxxis banden hoogstens bedoeld zijn voor een onverharde, platgewalste parkeerplaats, ging het op het steeds slechter wordende bosbouwpad nog best aardig. De veerwegen van 160 mm voor en 150 mm achter zijn voor dat werk eigenlijk te krap, maar als je het rustig aan doet, gaat het verbazingwekkend goed. Het gevoel is er wel, de sta-houding is goed en geeft je controle. Je merkt echter wel dat het geen exc-tje van 112 kg is, maar een degelijke allroad van 231 kg. Maar als je hem tegen de rand van het tractorpad aanzet, kun je nog best sturen ook. Terug op de beoogde route, waar de fotograaf stond te wachten, was het vlak, vochtig en begroeid, dus daar was met deze banden veel voorzichtigheid geboden.