Kawasaki Ninja 650 deel 2: Touring Edition

We beginnen de dag in de jachthaven van Spakenburg, het kleine vissersdorp waarvan de naam voor het eerst in de 15^e eeuw voorkomt, maar waar archeologische vondsten uit de periode 1300-1350 zijn gedaan. Tot de aanleg van de Afsluitdijk en inpoldering lag Spakenburg aan de woeste Zuiderzee en vormden overstromingen een bedreiging voor het kleine vissersdorp. Aan de kop van de Nieuwe Haven Iets zegt me dat hier in het verleden wel eens iemand de bocht heeft gemiststaat ter herdenking van de laatste watersnoodramp in januari 1916 een standbeeld van koningin Wilhelmina, die enkele dagen na de ramp het dorp had bezocht en een meisje dat tijdens deze ramp was geboren als petekind had aangenomen. In Japan was men zo van de oude haven gecharmeerd dat de scheepswerf en omgeving daar zijn nagebootst in het Holland Village-park. 

Als vanuit de nieuwe haven via Eemdijk koers richting Eemnes wordt gezet komen we voor een eerste uitdaging te staan in vorm van een kleine veerpont over de Eem. Daar hadden we even niet op gerekend, maar een zoektocht naar een pinautomaat (wie heeft er tegenwoordig nog cash op zak?) blijkt niet nodig te zijn. “Een pinautomaat hebben we hier niet”, weet een vriendelijke oudere man ons vertellen terwijl hij een brief op de post doet, “maar je kunt op de veerpont gewoon pinnen hoor!” Via het uitgestrekte landschap met boerenweiden en prachtige vergezichten – je zou niet zeggen dat je hier op steenworp afstand van de randstad zit – Deze kant op ook al. Wel een verdomd lekkere bocht dit, die moesten we nog maar een paar keer nemenslingeren we via Huizen richting Bussum, waar afgaand op de brede lanen, grote vrijstaande huizen met riante opritten en auto’s in de prijscategorie 100.000+ het gemiddelde inkomen een stuk boven het landelijke gemiddelde ligt. 

Na Bussum volgt Naarden, het prachtig gerestaureerde eeuwenoude stadje dat onderdeel van de Hollandse Waterlinie uitmaakt, bol van de bijzondere monumenten staat en zeker de moeite van een bezoek waard is, maar gezien ons strakke schema moesten we dat maar een andere keer doen. Door de strategische ligging werd de stad als vesting ingericht met dubbele stadswallen, een vestinggracht, bastions, stadspoorten en tientallen gebouwen die als wapenopslag of soldatenverblijf dienden. Via het Naarderbos zetten we koers richting Muiden, waar het Muiderslot al aan de horizon prijkt, de vierkante waterburcht die aan het eind van de 13^e eeuw aan de monding van de Vecht in de Zuiderzee werd gebouwd, wat sinds de inpoldering het IJmeer heet. 

Via de ring van Amsterdam – het eerste noodzakelijke stukje snelweg – komen we in de regio Waterland. De naam verwijst naar de vele waterrijke gebieden en de ligging aan de Gouwzee en Markermeer. Het karakter van Waterland wordt gekenmerkt door een combinatie van authentieke kernen met een sterke cultuurhistorische achtergrond, afgewisseld met groenen een open landschap met bijzonder Veenweidegebied. Misschien wel de bekendste plaats van Waterland is Marken,
Als je dan toch in een vissersdorp bent, dan moet je 't er ook meteen maar van nemen
het voormalige eiland dat sinds 1957 via een dijk met het vasteland verbonden is. Al minstens een eeuw is het voormalige vissersdorp een toeristische trekpleister, met dank aan de karakteristieke groen/wit geschilderde houten huizen op palen en de traditionele klederdracht. De geschiedenis van Marken gaat terug tot het begin van de 13^e eeuw. Marken lag in het uiterste Oosten van Waterland, waar het veengebied in het water van de Zuiderzee overging. Aan die overgang van veen naar water ontleent het eiland waarschijnlijk z’n naam. 

Na in de oude haven van Marken een vers gebakken en overheerlijke portie Kibbeling te hebben verorberd vervolgen we de route via Monnickendam en Edam naar de IJsselmeerdijk. De rustige weg slingert langs de dijk af, waardoor je helaas niet over het IJsselmeer uit kunt kijken, maar de landelijke vergezichten aan de linkerkant maken dat meer dan goed. Ondanks dat we nog midden in de vakantieperiode zitten is het opmerkelijk hoe ontzettend rustig het hier buiten de bekende toeristische trekpleisters is. Via Hoorn komen we op de Zuiderdijk, een prachtig mooie dijkweg die als gevolg van geluidsoverlast van april tot oktober in de weekenden voor motoren gesloten is. 

Terwijl we daar even vlug een foto van aan het maken zijn raken we in gesprek met een jonge gast op een ER-6f, die erg onder de indruk van de Ninja 650 is. “Triest dat ‘ie is afgesloten, maar in de weekenden was het soms ook wel te gek”, zegt de jongeman. “Er zaten soms gasten bij die volgas en met open uitlaten de dijk afblaften en wedstrijdjes hielden, en die hebben het nu voor iedereen verpest.” De jongen is vol lof over zijn ER-6f, hoewel het de A2 periode met 35 kW wel afzien was. “Mijn vader heeft een FJR1300 en om die bij te houden moest ik toen continue hoog Het is maar een minderheid die voor overlast heeft gezorgd, maar de stille meerderheid is daar nu wel de dupe van. Voor wie het nog niet snapt: Te Luid geluid is Uitin toeren rijden, met vol vermogen heb ik het nu een stuk gemakkelijker.” Als we ‘m vertellen dat deze Ninja 650 echt zoveel beter is dan die ER-6f, dankzij het vakwerkbuisframe en het sterk verbeterde blok, waardoor het rijwielgedeelte flink is verbeterd en tegelijkertijd behoorlijk wat gewicht is bespaard, hebben we z’n interesse geprikkeld. “Ik ben heel erg benieuwd naar jullie verhaal.”

Dat de Zuiderdijk een aantrekkende kracht op motorrijders heeft die daar lekker sportief willen rijden snappen we wel, daar zijn we zelf ook niet vies van, maar als we een aan de dijk gelegen camping met riante bungalows en stacaravans passeren snappen we ook wel waar er overlast zou kunnen worden ervaren. Zeker als daar in de buurt wat haakse bochten in de dijkweg zitten, waar hard kan worden geremd en geaccelereerd. Maar goed dat het vandaag geen weekend is, want de Zuiderdijk is zeker de moeite waard.