Vergelijk: MV Agusta F4RR vs. Ducati 1199 Panigale S Tricolore

Met een “Nu begin ik écht oud te worden” stel ik Vincent middels een Whatsapp bericht op de hoogte van mijn eerste ervaringen met de 1199 Panigale S Tricolore, die ik zojuist bij Star Twin in Loenen heb opgehaald. Via de A50, de A12 en de dijk langs de Rijn worden de eerste kleine honderd kilometer afgelegd, waar Ducati’s supersport-paradepaardje zich ontpopt als een hork eerste klas. De zit is op z’n zachtst gezegd nogal extreem en zelfs op de snelweg, waar vanwege het drukke verkeer een snelheid van hooguit 100 tot 140 km/u kan worden aangehouden, begint de druk op mijn polsen al snel pijnlijke vormen aan te nemen. Om nog maar te zwijgen van de warmteontwikkeling onder het zadel, die ik in de hittegolf die ons land heeft aangedaan nu kan missen als een boer d 
Brembo Monoblocs met ABS, moeten we nog meer zeggen? De vering is compleet elektronisch in te stellen

Oke, hij kost een paar centen, maar dan heb je ook wat
 
Om met een kratje bier uren naar te starenie een ontstoken tandzenuw heeft. Perfect voor in het voorjaar bij temperaturen van rond de tien graden boven nul, maar bij deze temperaturen van 30° plus zijn voor m’n gevoel mijn eieren al na een half uur hardgekookt. En dan is er nog het motorblok dat, eenmaal de snelweg de rug gekeerd, totaal niet meer in het gebied kan worden gereden waar ie lekker soepel loopt. De provinciale weg die vanaf Rhenen langs de Rijn af slingert is tegenwoordig een groot 60 en zelfs 30 km/u zone gebied vol met auto’s die zelfs die snelheden al angstaanjagend snel lijken te vinden, wat de Panigale beantwoord met een ‘dit is véél te langzaam’ stampende twin en daarmee laat weten dat dit tempo echt niet aan de fiets is besteed.
Samengevat vergelijkbaar met de eerste indruk die Vincent een jaar terug al had.

Dat het echter allemaal nog veel erger kan blijkt uit Vincent’s reactie op mijn Whatsapp, die met een “Dan heb je nog niet op de F4RR gereden” stelt dat het dus allemaal nog veel erger kan. Bij de F4RR is onderin volgens Vincent niemand thuis en de zithouding is ‘old-school’ extreem, ofwel de kont ver omhoog, de benen krap gepositioneerd en de polsen ver en diep naar beneden. Bovendien stuurt de F4RR vanwege die extreme zithouding bij het belachelijk lage tempo dat in ons eigen land nog te rijden is erg zwaar, wat een tochtje in eigen land tot een ware beproeving maakt. Om volgens Vincent nog maar te zwijgen van de warmteontwikkeling onder het zadel, dankzij het uitlaatsysteem d 
Dezelfde Brembo's, maar zonder ABS dat inmiddels wel leverbaar is. Vering is van hetzelfde elektronische laken een pak

Qua geilheidsfactor doet de F4RR niet onder voor z'n landgenoot
 
Ook hier is een krat bier genoeg om je ogen uren de kost te gevenat vier prachtig vormgegeven eindpijpjes in de barbecue heeft. Het moge duidelijk zijn, voor een dagje lekker toeren in ons eigen kikkerland zijn zowel de Panigale als de F4RR dus niet gemaakt.

Nog voordat de trip richting onze Oosterburen wordt ingezet begin ik ernstig te twijfelen of deze test wel zo verstandig is: het idee om twee dagen in Duitsland te sturen leek op papier best een goed idee, maar mijn stramme spieren beweren nu al het tegendeel. Bovendien is op beide fietsen voor geen meter bagage vast te binden, waardoor we voor het meenemen van alle apparatuur op onze rugzakken zijn toegewezen. Tenminste, voor wat de Panigale betreft want Vincent heeft zijn rugzak netjes op de F4RR vastgesjord. De rat... Eenmaal op pad blijkt die optie echter verre van ideaal, de positie van de voetsteunen en het zadel op de MV is net als de Ducati krap bemeten, waardoor je zeker op de snelweg je kont zo ver mogelijk naar achteren wilt schuiven, maar dat werd door de vastgesjorde rugzak onmogelijk gemaakt. Er wordt een extra stop gemaakt en de Burger kiest ervoor om solidair met mij zijn rugzak gewoon op de beoogde manier te dragen. Dat zal 'm leren.  Nu zal een gemiddeld motorrijder op deze fietsen minder hinder van het rijden met rugzak ondervinden, per slot van rekening gaat niet iedereen met pak ‘m beet tien kilo aan fotoapparatuur van huis, maar het is voor ons een extra dimensie aan de beproeving die ons te wachten staat.