Introductie: Ducati Monster 1200S

Nu we weten voor wie de nieuwe Monster 1200 is bedoeld kunnen we ons gaan richten op de fiets die vanaf de grond nieuw is opgebouwd. Te beginnen bij het motorblok, dat weliswaar de welbekende tweede generatie van het vloeistofgekoelde 1198 Testastretta 11° DS is, maar wel voor toepassing in de Monster is aangepast. Zo is de doorsnee het gasklephuis naar 53 mm verkleind, waar dat bij de andere 11° toepassingen (Multistrada 1200, Diavel) 56 mm in doorsnee en ovaal van vorm is. Volgens Ducati is dit weliswaar ten k 
LED-verlichting rondom bij de Monster 1200. Het kontje is al op een kentekenhouder voorbereid
  
Van links naar rechts, de layout van Touring, Sport en Enduro. En mocht het je niet bevallen, kun je het handmatig nog door elkaar husselen

Daar doe je dan zo'n zware design-opleiding voor, om uiteindelijk met klei te mogen spelenoste van topvermogen gegaan, maar heeft de Monster in plaats daarvoor wel beduidend meer koppel onderin gekregen. In standaard versie levert de Twin een vermogen van 135 pk bij 8.750 toeren en een koppel van 118 Nm bij 7.250 toeren per minuut, bij de door ons gereden S versie is het topvermogen op 145 pk bij hetzelfde toerental gezet. Uiteraard zijn standaard de 8-standen tractiecontrole en 3 verschillende rijmodi voorzien, waarbij in Urban modus het vermogen tot 100 pk is beperkt. Bij de S versie is het elektronicapakket bovendien uitgebreid met de elektronisch geregelde motorrem, zoals die ook in de Panigale is voorzien.

Uniek is ook de manier waarop het motorblok in het rijwielgedeelte is gemonteerd. Net als de Panigale heeft Ducati het Testastretta motorblok nu het dragend deel van de constructie gemaakt, waar een frame en subframe aan vast is geschroefd. In tegenstelling tot de Panigale heeft Ducati nu gekozen voor een gelast trellis buizenframe, dat volgens Ducati maar liefst 99% meer torsiestijfheid en 67% meer flex-torsiestijfheid heeft én bovendien 1,23 kilo lichter is dan het frame van de oude Monster 1100 EVO. Ook het trellis subframe is aan de cilinderkop bevestigd, ten opzichte van de 1100 EVO is daar een gewicht van 1,1 kilo bespaard. Alle gewichtsbesparingen ten spijt heeft Ducati echter niet kunnen voorkomen dat het rijklaargewicht van de Monster een flink stuk omhoog is gegaan. ABijna vergeten hoe dat is, zon in Spanje...fgetankt brengt de Monster 1200 (S) 209 kilo op de schaal en dat is vijf kilo meer dan z’n watergekoelde voorganger, de uit 2007 stammende S4RS en zelfs dertien kilo meer dan de luchtgekoelde 1100 EVO.

Nu is die gewichtstoename grotendeels wel te verklaren; een vloeistofgekoelde fiets brengt nu eenmaal meer gewicht op de schaal dan een luchtgekoeld exemplaar en daarnaast is de fiets van een elektronicapakket met instelbare tractiecontrole en ABS voorzien. Dat extra gewicht heeft Ducati echter prima weten te verdoezelen door enerzijds de zithouding een stuk aangenamer te maken en anderzijds het gewicht te centraliseren. Van alle losse onderdelen is de accu ongetwijfeld het zwaarste onderdeel en dat heeft Ducati nu van onder de tank naar in de achterbrug verplaatst. Uniek in de motorwereld, maar wel een verdomd slimme oplossing. Ondanks deze ogenschijnlijk onlogische plaats moet het wisselen van de accu volgens de instructies van het manual trouwens een fluitje van een cent zijn. Ten opzichte van de Monster 1100 EVO is het zwaartepunt 43 mm naar achteren en 20 mm lager geplaatst, waardoor het gewicht meer naar het achterwiel is verplaatst. Was de gewichtsverdeling bij de 1100 EVO 50/50, bij de Monster 1200 is dat 47,5/52,5 geworden, wat op zijn beurt volgens Ducati de handling en het remvermogen ten goede moet zijn gekomen.

Knappe verschijning

Hoewel de nieuwe vierkleps Monster van de grond af aan opnieuw is opgebouwd, heeft Ducati aan het oorspronkelijke design amper getornd. Het trellis buizenframe, de kenmerkend vormgegeven tank, de strak vormgegeven achterkant, de prachtige Y-vormig gespaakte aluminium velgen, de enkelzijdige achterbrug en de dubbele boven elkaar geplaatste einddempers zijn een lust voor het oog en hebben de Monster opnieuw tot een knappe verschijning gemaakt. De tank is trouwens weer –lekker ouderwets- van staal gemaakt en bovendien qua inhoud flink vergroot naar nu 17,5 liter, wDankzij EU-subsidies prachtige wegen, benzine die nog geen euro per liter kost. Je zou er bijna voor gaan verhuizenat de actieradius flink ten goede is gekomen. Uiteraard mocht LED-verlichting rondom niet ontbreken, Ducati is bovendien zo slim geweest om in het kontje al montagepunten en bekabeling voor een kentekenplaathouder te voorzien, zodat de foeilelijke, aan de achterbrug geschroefde unit probleemloos voor een fraai aluminium exemplaar kan worden ingeruild.

Een lust voor het oog is ook het digitale display, dat in navolging van de Panigale een heus TFT kleurenscherm is dat voor elke van de drie rijmodi een aparte lay-out kent. In Touring modus wordt het ‘standaard’ scherm getoond, in Sport modus heeft de toerenteller de boventoon, terwijl deze in Urban modus juist uitblinkt in afwezigheid. En mocht dat niet naar je goesting zijn, kan het ook nog eens volledig naar eigen geur en smaak worden ingedeeld. Het enige wat we in het bijzonder goed a 
De 11° Testastretta is soepeler dan ooit. De wielbasis is ten opzichte van de 1100 EVO met 60 mm gegroeid
 
De aansluiting van de afdekkap had aan de zijkant wat netter gemogen. Ergonomie ten voeten uit, Ducati heeft het zadel in hoogte instelbaar gemaaktfleesbare display misten was een versnellingsindicator, hoewel dat meer een handige feature dan een strikte noodzakelijkheid is.

Volgens Ducati is de nieuwe 1200 niet alleen de sterkste, maar ook de meest comfortabele Monster ooit, en daar is geen woord van gelogen. Tenminste, zolang het asfalt niet al te hobbelig is, maar daarover later meer. Vanaf het eerste moment tot het eind van de dag waren we enorm onder de indruk van de ergonomie van de fiets. Ten opzichte van de 1100 EVO is de afstand stuur/zadel met 40 mm ingekort en bovendien is het stuur nu 40 mm hoger geplaatst, waardoor in combinatie met de goed gepositioneerde voetsteunen nu voor het eerst een ontspannen Monster-zithouding is gecreëerd. En dan hebben we het over het in hoogte instelbare zadel (standaard 810 mm, lage stand 785 mm) gehad, dat prettig is gevormd en precies hard genoeg is om het een hele dag vol te kunnen houden. De enige puntjes die de feestvreugde licht kunnen verstoren zijn het frame-ophangpunt van de staande cilinder en de gegoten schetsplaat van de duovoetsteun. Het eerste omdat daar de binnenkant van je knie tegenaan schuurt, wat in leren outfit geen probleem is maar in –kevlar- spijkerbroek best irritant kan zijn, het tweede omdat je daar met de hak van de laars tegenaan schuurt. Tenminste, als je met de bal van de voet op de voetsteun rijdt.