Test: MV Agusta Brutale RR

Het instellen van de verschillende settings brengt me op het punt van de cockpit. Deze ziet er overzichtelijk uit, met een centrale rol voor de analoge toerenteller. Hierin verwerkt zit een lcd-schermpje met watertemperatuur en versnellingsindicator. Rechts van de toerenteller zit een groter lcd-scherm met de overige rij-informatie, zoals tripmeter, odometer, snelheid en of ABS en TC zijn ingeschakeld. Jammer is dat je niet kunt zien welke stand van de traction control geselecteerd is. Hiervoor moet je het menu in. Nóg vervelender is dat twee belangrijke onderdelen ontbreken op het scherm, namelijk een benzinemeter en een eenvoudige klok. Ik vind dit echt een kwestie van niet nadenken van de ontwerpers. H 
Waar op de driecilinders en de nieuwe F4 de menubediening op het stuur is aangebracht zit bij de Brutale B4 een afdekkapje. De rijmodus wordt via de startknop geselecteerd

Volgende keer ga ik toch écht de bergen in. Verheug me er nu al op...
 
Ziet er mooi uit, maar is wel erg karig uitgevoerd en de menubediening is niet bepaald handig te noemen. De gaskabels lopen lelijk in het zichtet schermpje heeft namelijk nog een zee van ruimte over om deze informatie te tonen.

De cockpit dateert trouwens van het 2010-model en is sindsdien niet gewijzigd. In plaats van handige stuurbediening (op het bedieningselement aan de linkerkant van het stuur zit een klepje op de plek waar bij de nieuwe F3-modellen de stuurbediening zit) moet je rommelen met een Set- en OK-knop, en om de mapping te veranderen moet je gebruik maken van de startknop. Dit gepriegel vereist oefening, want het werkt niet intuïtief. Er lijkt zelfs geen logica aan te pas te komen. Op een gegeven moment ben ik maar lukraak knoppen langer en korter aan het indrukken, totdat de gewenste verandering als bij toverslag op het lcd-scherm verschijnt.

Tijdens het rijden vallen nog wat meer dingetjes negatief op in het directe gezichtsveld. Bij het rijden in het donker lichten de lcd-schermpjes mooi blauw op, maar de cijfers in het scherm zijn dan lichtgrijs in plaats van diepzwart. Ze zijn zodoende niet optimaal leesbaar. In daglicht ziet het er goed genoeg uit, maar ook niet meer dan dat. Ik zoek naar een instelling om de contrastinstellingen te veranderen, maar die is niet aanwezig. Wanneer ik vanuit een andere, compleet onlogische hoek naar het schermpje kijk, dan wordt het contrast wel wat beter. Maar vanuit de zitpositie is het dus niet ideaal.

Mooie oranje ambient-verlichting in het donker ziet er goed uit en zo valt ook ineens een knop onder de cockpit op. Een tiptoets waarmee je de alarmlichten kunt activeren. Goed! Weer wat verder naar beneden zit een stelknop om de stuurdemper te verstellen. De achteruitkijkspiegels met geïntegreerde led-knipperlichten zijn mooi vormgegeven, maar zijn een drama om af te stellen: je kunt ze op de steeltjes alleen vooruit of achteruit bewegen, een hoogteverstelling ontbreekt. Hierdoor is het onmogelijk om optimaal zicht naar achteren te krijgen. In de voet van de steeltjes zie ik wel elektrische bedrading lopen en even hoop ik op elektrisch verstelbare spiegels. Maar neen, helaas. De bedrading is voor de in de spiegelkappen weggewerkte clignoteurs.

Aan de rechterkant van het stuur zie ik een relict uit (lang) vervlogen tijden: een heuse chokeknop! Dit kan echt niet meer, zeker niet op een fiets van ruim boven de twintig mille. Bovendien zit de knop lelijk bovenop de gaskabelbehuizing, waarvan de kabels óver het remvloeistofreservoir heen lopen, in plaats van netjes uit het zicht ónder het stuur. Dit zijn ontwerpmissers die ik niet snap als je het vergelijkt met de aandacht die is gegaan naar de rest van de motor. Juist de cockpit/stuur-omgeving moet perfect zijn bij een exclusieve motor als dit. Het is waar je als rijder continu naar kijkt en mee interacteert.