Kawasaki geeft diepgaande update status Lascorz

Joan verblijft momenteel in het Guttmann Instituut in Spanje, waar hij werkt aan zijn herstel en aanpassing aan zijn nieuwe leven. Naar verwachting zal hij medio september de kliniek mogen verlaten.

De crash tijdens de training op het circuit van Imola, waarbij Joan tegen een betonnen muur op klapte, had een verschuiving van zijn C6 ruggenwervel tot gevolg wat een dwarslaesie tot gevolg had. Volgens de artsen is de schade aan zijn rug permanent. Joan is verlamd in zijn benen, buik en vingers, maar heeft wel gevoel in zijn vingers en handen. Ook kan hij zijn gezicht, nek, armen, schouders, ellebogen en polsen bewegen.

Mentaal is Joan 100% fit en heeft zijn focus op zijn nieuwe leven gelegd. Het WK Superbike project kwam plotsklaps ten einde, maar de Spaanse coureur put nu kracht en motivatie uit nieuwe persoonlijke projecten.

Uit analyse van de datalogging en gesprekken met Joan is inmiddels duidelijk geworden wat er precies is gebeurd tijdens het noodlottige ongeval. De coureur verloor de controle over de ZX-10R bij het insturen van een rechterbocht in de vijfde versnelling aan het eind van een lang recht stuk. Het voorwiel verloor hierbij licht contact met het asfalt, wat Joan probeerde te corrigeren door met hoge snelheid de motor iets op te liften.

Joan verloor de controle over de motor en ging van de baan. Volgens Guim Roda, Kawasaki Racing team manager, was Joan op dat moment bezig aan een snelle ronde die hem de snelste tijd van de dag op had geleverd. Zijn verwondingen heeft Joan niet aan de schuiver te danken, maar aan de impact met een onbeschermde muur waar hij met bijna 200 km/u tegenaan is gevlogen.

Joan Lascorz:
Wat met mij is gebeurd is zonde. Ik weet niet of het gewoon pech is of dat de condities op Imola niet geschikt waren voor 240 pk fietsen. Hoe dan ook, het is zonder twijfel het einde van mijn carrière als SBK coureur en een fase van mijn leven. het is een erg moeilijke situatie en ik moet erg sterk zijn om door te gaan. Ik wil mijn dank uitspreken voor de oneindige support die ik tot op heden heb gekregen, van alle coureurs uit zowel het SBK als de MotoGP, en uit alle categorieën. 
Ik wil ook alle racefans bedanken, en de amateur en professionele coureurs die me voorbeelden van hun genegenheid hebben getoond. Albert Llovera, Filippo Preziosi, Oscar Lanza, Isidre Esteve en Pau Bach's bezoeken en gesprekken zijn van onmeetbare waarde voor mij. 
Ik wil ook de doctoren en zusters oneindig danken voor hun goede zorgen, van de SBK Clinica Mobile en het Maggiore ziekenhuis in Bologna. Dank aan de UCI en de Spinal Insuries unit van het Vall d'Hebron en hier in de Guttmann kliniek. In al deze plaatsen ben ik behandeld als een koning.
Dank ook aan de Catalaanse en Spaanse federatie van Motorrijden en alle steun die ik heb gekregen van Panthera rolstoelen, en vooral aan mijn hele familie, mijn vader Juan die een zware tijd heeft, haast nog erger dan ik, mijn moeder Maribel, mijn broers en zussen, ooms, tantes, vrienden, teamgenoten, ze zijn allemaal bij me geweest. 
Eenmaal uit de Guttmann kliniek zal ik mijn leven goed gaan overwegen en naar economische middelen gaan zoeken die binnen mijn situatie passen, hoewel dat niet gemakkelijk zal zijn. Ik zal nieuwe doelen moeten gaan zoeken en van het leven blijven genieten, maar zeker niet met dezelfde intensiteit als is geweest. 
Soms voel ik me erg verdrietig over hoe snel alles is veranderd, alles dankzij die muur. En ik heb veel gedachten in mijn hoofd over wat is gebeurd. Soms denk ik met optimisme en wat de toekomst me zal brengen. Ik zal veel dingen opnieuw moeten leren, het was niet gemakkelijk op level 1 te behalen, maar dat is het resultaat van veel oefenen met steun van iedereen die dat mogelijk heeft gemaakt. 
Vanaf het moment dat ik stopte met het leveren van pizza's op een 50cc brommer op 18-jarige leeftijd ben ik coureur geweest. Het is een erg trieste oneerlijkheid, maar ik zal er mee moeten leren leven. Het is een ongeluk dat niet alleen het einde van je race-carrière betekent, maar wat je voor het leven tekent en dat is iets waar ik mee zal moeten leren leven.

Samen met zijn vrienden had Lascorz de nummer 17 badge ontworpen, die symbool moest staan voor zijn herstel, en had totaal geen besef wat voor impact dit zou hebben. De badge werd door veel coureurs in zowel het SBK als de MotoGP overgenomen, tot verbazing van Lascorz. Rossi, Dovizioso, Crutchlow, Hayden, Pedrosa, Espargaro, Jonny Hernandez, Lorenzo, allen reden met de badge op helm of kuip, om daarmee hun steun aan de Spanjaard te betuigen.