Winters Luxemburg

Bikertreff

Als ik wakker wordt en naar buiten kijk is de hele wereld bedekt onder een laagje rijp, met daarboven een stralend blauwe lucht. Ik loop al een paar dagen rond met het plan om een weekendje met de motor weg te gaan, en nu is er geen enkele reden meer om het niet te doen. Dus op zaterdagmiddag wat kleren in een koffer gestopt, tandenborstel ingepakt, en op de motor gestapt. Slechts 2,5 uur later zit ik in een bikertreff in de Eifel met een kop koffie en de kaarten voor mijn neus. Omdat ik al een tijd niet meer in Luxemburg ben geweest prik ik daar een plaats en zet er een mooie route naar uit. Snel bij elkaar geteld een 200 kilometer. Dan realiseer ik me dat het pas januari is, en dat het vroeg donker wordt. Snel drink ik mijn koffie op en ga op weg. Een paar kilometer later krijg ik in de gaten dat januari niet de beste tijd is om in de Eifel rond te scheuren. In de schaduwen is het al weer aan het vriezen, met als gevolg dat het plaatselijk erg glad is. Omdat ik richting het westen rijd heb ik de laagstaande zon recht in mijn gezicht. Deze combinatie maakt het rijden erg vermoeiend.

Sprookjesachtig

Ik heb een aantal adressen van motorvriendelijke hotels bij me en als ik bij Dasburg de grens over ga besluit ik naar een hotel in Esch-sur-Sûre te rijden, ongeveer 40 kilometer verderop. Dat moet in de invallende duisternis te doen zijn. Redelijk verkleumd kom ik daar aan en rijd het totaal verlaten dorpje door. Pas tijdens het tweede rondje ontdek ik het hotel.

Dicht.
Niet getreurd, in een dorpje verderop heb ik nog een adres. Terwijl ik over een mooi, maar erg smal en slecht weggetje rijd vraag ik mij af wat "pas de salage" ook al weer betekent dat aan het begin stond? Oh ja, hier wordt dus geen zout gestrooid, en dat is onder de bomen ook goed te merken. In Erschdorf heb ik het hotel snel gevonden. Ook dicht. Het is ondertussen helemaal donker en knap koud aan het worden. Ik besluit terug te rijden naar Wiltz, en in het eerste de beste hotel een kamer te nemen. Zo zit ik een uurtje later in een pizzeria waar ook kamers verhuurd worden met mijn motor redelijk veilig (hoop ik) op de binnenplaats gestald.

Tekst en foto"s: Arjan Aerdts