V-Strom Adventure Tour

Wat is er nou mooier dan met de motor op vakantie gaan. Heerlijk rondrijden in schitterende gebieden op de mooiste (motor)wegen. Er zijn mensen die er alleen op uit trekken of met een groep vrienden, maar er zijn ook georganiseerde reizen. Die laatste ‘categorie’ is niet iets nieuws, al sinds jaar en dag zijn er reisorganisaties die motorvakanties organiseren. Sinds kort is daar echter een nieuwe organisatie aan toe te voegen: Suzuki! B.V. Nimag, importeur van Suzuki, organiseert namelijk sinds kort compleet verzorgde motorreizen: de V-Strom Adventure Tour, een vier- of zevendaagse motorreis door de Pyreneeën.

Geheel vergelijkbaar met bestaande motorreizen is de V-Strom Adventure niet. Zoals de naam al doet vermoeden is het een motorreis voor Suzuki V-Strom’s, en dan met name de 650. Dit betekent nog niet gelijk dat je perse in het bezit moet zijn van een Suzuki V-Strom 650. Heb je een 1000 dan mag je ook mee, maar met dit soort reizen gaat men er vanuit dat de 650 geschikter is. Ook als je geen V-Strom hebt, of je wilt niet met je eigen V-Strom de reis maken, is het geen belemmering om deze reis te boeken. Integendeel… Suzuki geeft je de keuze óf met eigen V-Strom de reis te maken, óf gebruik maken van één van de V-Strom's die in Spanje voor je beschikbaar staan. Waarmee we meteen één van de achterliggende gedachten van Suzuki zien om deze reizen aan te bieden: mensen de mogelijkheid bieden om met een V-Strom kennis te maken, en dat op de mooiste motorwegen en het soort wegen waar de V-Strom het best tot haar recht komt, ook als het niet geasfalteerd is.

Een ander aspect waarom Suzuki gestart is met het ‘travel’ programma, is om de merkbeleving te versterken. Samenhangend daarbij is de merkbeleving en loyaliteit. De V-Strom Adventure is voor het ‘Suzuki Travel’ programma de eerste stap. In de toekomst is het mogelijk dat ook reizen voor modellen als de Bandit en de GSX-R worden georganiseerd. De keuze om met de V-Strom 650 te beginnen is voor Suzuki een logische. Het is – naar eigen zeggen – de populairste adventure sports motor van Nederland en objectiever gezegd - qua cijfers - is het één van Neerlands best verkochte motoren.

CROM

Suzuki Travel is momenteel nog een voornamelijk door de Nederlandse importeur geïnitieerd onderdeel, maar wordt ook door ‘Suzuki’ zelf met grote belangstelling gevolgd. Toch staat Nimag BV – de Nederlandse importeur van Suzuki – er niet geheel alleen voor de V-Strom Adventure. Ze worden namelijk geassisteerd door CROM Event Management.

Deze Spaanse organisatie houdt zich bezig met merk en product gebonden evenementen en heeft haar passie en oorsprong liggen bij avontuur en reizen. Ze zijn ook geen onbekende voor Suzuki. In 1993 hebben ze de Chesterfield Discovery georganiseerd waar destijds 20 Nederlanders op een Suzuki DR650S aan mee hebben gedaan. Dit jaar nog maakten we al kennis met CROM toen het de introductie van de nieuwe Suzuki Bandit’s - eerder van dit jaar - begeleidde.

Tekst: Edwin Loos
Foto's: Pien Meppelink (Targetpress) / Edwin Loos

Adventure

De doelstelling is geënt op passie, beleving en avontuur. Om deze doelstelling te halen probeert Suzuki samen met CROM Events een zo’n compleet mogelijk en verzorgde reis aan te bieden. Een reis die avontuurlijk genoeg is, maar wel geschikt voor iedereen. En het geheel moest uiteraard ook nog eens betaalbaar blijven. Het is een reis waar het samen genieten naar voren moet komen, maar waar wel ruimte is voor het in eigen tempo kunnen rijden. Voor de V-Strom Adventure heeft men 2 verschillende soorten reizen samengesteld: een vierdaagse en een zevendaagse reis door de Pyreneeën.

De vierdaagse reis is wat meer gefocust op het avontuurlijke. De nadruk ligt op het vele bochten werk, de soms wat kleinere en smallere wegen en ook regelmatig het geasfalteerde verlaten en onverhard de weg vervolgen. Dit vindt allemaal plaats in het oostelijke gedeelte van de Pyreneeën. De reis begint in Spanje, maar gaat ook door Frankrijk en Andorra. Over deze reis volgt verder op in het artikel een uitgebreid verslag. Ook de zevendaagse reis doet deze landen aan. Met een meer reis georiënteerde instelling worden de Pyreneeën van oost naar west doorkruist en weer terug. Zowel de Middellandse zee als de Atlantische oceaan worden aangedaan, net zoals vele bergen die ook bekend zijn van de Tour de France.

Vierdaagse
Om zelf te ervaren wat de V-Strom Adventure inhoudt, gingen wij mee met de vierdaagse editie. De reizen – zowel de vier- als de zevendaagse – worden buiten het hoogseizoen georganiseerd. Niet alleen omdat het anders te druk is op de wegen met toeristen, maar ook vanwege het weer. In hartje zomer kan het veel te warm zijn en in de periodes dat de Adventure wordt georganiseerd is het vaak aangenaam weer in de Pyreneeën. Meestal dan, want ook in Spanje is blijkbaar Al Gore doorgedrongen. Als wij aankomen in op het vliegveld in Girona is het weliswaar droog en een aangename temperatuur, maar het weer in Spanje staat in het teken van heftige regenbuien. Het weerbeeld wat normaal gesproken meer in januari en februari aan de orde is. Toch lijkt het erop dat we gespaard worden tijdens onze Adventure. Dat zijn zorgen voor later, eerst maar eens de reis aanvangen.

Het begint voor ons plaats op het vliegveld van Eindhoven. De vlucht zit niet bij de reis in, maar Suzuki ondersteunt wel bij het boeken ervan mocht dat gewenst worden. Met de goedkope luchtvaartmaatschappijen is het mogelijk om relatief goedkoop naar Girona te vliegen en vanaf verschillende plaatsen. Het is vroeg verzamelen, maar het voordeel daarvan is dat we ook al aan het eind van de ochtend vlakbij het vliegveld worden verwelkomd door het V-Strom Adventure team. Na een hapje en een drankje volgt een korte uitleg en is het tijd om de motorkleding aan te trekken. Op de parkeerplaats staan gloednieuwe V-Strom 650’s 2008 model te wachten. Op de parkeerplaats word een kaart uitgedeeld en de route voor de eerste dag doorgesproken.

Follow-up

Voor het rijden van de route heb je niet een kaart nodig en zoals al eerder aangegeven is één van de concepten van de Adventure dat je in eigen tempo kan rijden. Om dit te bereiken wordt het follow-up systeem gehanteerd. Er is één begeleider die voorop rijdt, bij punten waar wordt afgeslagen of verwarring kan ontstaan geeft deze voorrijder een teken. Daar stopt degene die achter hem rijdt om aan de anderen - die dat punt nog moeten passeren – de weg te wijzen. Zodra de laatste rijder ook dat punt bereikt kan er weer verder worden gereden. En zo rouleert het. Dit maakt het mogelijk om zonder zelf te hoeven te navigeren de route te volgen, maar ook om in eigen tempo de route te rijden.

En voor dat rijden wordt het nu toch echt wel tijd, want ondanks het zwaarbewolkte weer is het op de parkeerplaats in de motorkleding aardig warm aan het worden. De route van dag 1 is ongeveer 160 kilometer. Het eerste gedeelte is het nog vlak en is het een redelijk rechte doorgaande weg. Een perfect manier om vertrouwd te raken met de V-Strom, hoe ze rijdt, stuurt, remt en aanvoelt. Redelijk snel komen de bergen – die eerst nog alleen aan de horizon te zien waren – dichterbij en het duurt dan ook niet lang voordat we daar “tussenrijden”.

Wachten
Bij Castellfollit de la Roca verlaten we ‘grote’ weg en begint het echte werk. De weg wordt smaller, bochtiger en voor het eerst rijden we de bergen in. De bochtige bergweg brengt ons naar het Oudromeinse dorpje Beget, waar we de lunch nuttigen. We moeten buiten het kleine dorpje parkeren, want gemotoriseerd verkeer is er verboden. Gelegen vlak tegen grens met Frankrijk aan, omringd door steile rotswanden, een beek die dwars door het dorp heen snijdt en een zonnetje wat ondertussen schijnt en ook goed brandt, is het een idealistisch plekje als we buiten op het terras van één van de twee restaurants die het dorp rijk is de Spaanse lekkernijen tot ons nemen. Echt genieten dus. Toch wordt er regelmatig omhoog gekeken. Er zijn regelmatig donkere wolken te zien en aangezien we nog niet halverwege zijn en er ook nog een stuk offroad ons te wachten staat, wordt de reis weer aangevangen.

Na eerst nog een tijdje de bergweg gevolgd te hebben, is weer een stuk doorgaande weg door de dalen van de oostelijke Pyreneeën. Hier komen we voor het eerst echt in ‘aanraking’ met het follow-up systeem. Op een gegeven moment is het onze beurt om aan de reisgenoten achter ons de juiste afslag te wijzen. Het duurt een paar minuten voordat de laatste rijder aan komt rijden en we weer onze weg kunnen vervolgen. In eerste instantie waren we daar niet zo gelukkig mee, maar dat blijkt kilometers later wel anders.

De route leidt ons weer de bergen in, waar een schitterende bergweg met (zeer) goed asfalt en ruime, over het algemeen overzichtelijk bochten, ons de mogelijkheid geeft dit om in eigen tempo te rijden. Vertrouwd met de V-Strom, de omstandigheden kunnen we een sportieve rijstijl aanhouden. Na kilometers (tenminste zo voelt het) alleen te hebben gereden zien we door het bochtige karakter ver boven ons de voorrijder rijden. Zo’n geel fluorescerend hesje valt toch wel erg goed op, maar dat terzijde. Als we pas enige tijd later weer hebben aangesloten, stoppen we toch alweer redelijk gauw. We zijn het eind van het geasfalteerde gedeelte gekomen. Nog nagenietend van de heerlijke weg omhoog  - die we naar eigen gevoel in een heerlijk tempo, met dank aan het follow-up systeem hebben kunnen rijden – wachten we op de rest voordat we offroad gaan.

Als we wachten kunnen we er ook al meer bij stilstaan dat we ondertussen aardig hoog in de bergen zitten en het weer in Spanje niet het altijd zonnige zuiden is. De omringende bergtoppen zijn verhuld in laag hangende bewolking en mist. In de bergen heb je daar nu eenmaal gauw kans op en hoort er dus bij, maar van vergezichten is geen sprake. Wel geeft het een apart sfeertje.

Toeschouwers

Eenmaal weer compleet gaan we in twee groepjes aan het offroad gedeelte beginnen. Aangezien veel van de gebergtes – en zeker de offroad paden – gelegen zijn in beschermde dan wel nationale parken, wordt ons benadrukt dat je niet van de paden af mag. Dit offroad pas is behoorlijk breed en het gaat nog steeds omhoog. Kenmerkend voor deze ‘weg’ is dat het voornamelijk bestaat uit (grote) stenen. Desalniettemin zit het tempo bij ons in het groepje er behoorlijk in. De V-Strom voelt zich hier nog goed thuis en ook ik voel me persoonlijk zelf goed op mijn gemak. Het gevoel van offroad rijden - wat ik jaren geleden regelmatig deed op mijn Transalp -komt weer helemaal terug en ik besef tijdens dat eerste stuk al gelijk dat ik het offroad rijden ook behoorlijk heb gemist. Die ervaring heeft de motorrijder voor mij niet. Een paar keer laat hij het gas los, terwijl je het juist dan vaak lastiger krijgt. Met de brede weg kan ik er op een gegeven moment voorbij en kan ik weer in eigen tempo rijden. Ook als we omlaag gaan blijft de V-Strom op haar taak berekent. Nu is de V-Strom uitgerust met ABS – iets wat bij offroad rijden niet altijd wenselijk is – maar tot nu toe is dat nog geen belemmering gebleken.

Ondertussen rijden we vaker en vaker door de mist en behalve de paar V-Strom rijders is het verder zo goed als uitgestorven. Zo goed als... want in de Pyreneeën loopt veel vee los rond en paarden en koeien staan dan ook vaak langs of op de weg te kijken als onze enige toeschouwers als we voorbij rijden. Halverwege stoppen we op een hoog punt. Even napraten en genieten van het uitzicht. Uitzicht? Ja, toen we stopten nog wel. Niet dat het zonnig was, maar tussen de mist door was er toch een redelijk mooi uitzicht. Al snel staan we in behoorlijke mist en beginnen de eerste druppels te vallen.

Niet veel later begint het ook nog te onweren en bliksemen en veranderen de regendruppels in kleine hagelstenen. Het wordt nu écht een Adventure op deze manier.

Snel vervolgen we het offroad pad en het rijden we nog een stuk geasfalteerd naar het eerste hotel. Nat, maar zeer voldaan komen we daar en worden we al opgewacht door de mensen van CROM die onze kamersleutels – van een overigens zeer mooie hotelkamer - uitdelen. Na een heerlijk warm bad drinken we eerst een biertje aan de bar alvorens het diner aan te vangen.

Na regen komt ....
Als we - ruim voordat het ontbijt zal worden geserveerd - wakker worden, regent het nog behoorlijk. Bij vertrek voor de route van de tweede dag, is het gelukkig gestopt en begint de bewolking te breken. Het lijkt er op dat de weergoden ons gunstig zijn gezind. De route van vandaag zal ons via Frankrijk naar Andorra leidden om vervolgens in het gebied van Val d’Aran – om precies te zijn in Arros – de tweede nacht door te brengen. Voordat dát zover is, zal er eerst de ongeveer 290 kilometer moeten worden afgelegd.

Als eerste staat de beklimming (en afdaling) van de Collada de Toses het programma. Een brede, bochtige doorgaande bergweg brengt ons naar 1800 meter hoogte. Met het zonnige weer is er ook nu mogelijkheid om van de Pyreneeën – en de vergezichten - te genieten zonder nevel. De nevel heeft ook zijn charmes maar zonder is er op een hele andere manier de mogelijkheid om te geniet van het prachtige gebied.

Zwitsers
Op de top van de Collada wordt er gestopt om wat foto’s maken. Via een snelle afdeling wordt er dan koers gezet richting Frankrijk, waar de Col de Puymorens met een hoogte van ruim 1900 meter wordt genomen. De nevel en mist zijn ondertussen al regelmatig rond de bergtoppen te zien. Via de Pas de la Casa (2085m) rijden we Andorra binnen zonder dat we gelukkig hoeven te stoppen voor de douane. De grens geeft ons eenzelfde gevoel als wanneer je Zwitserland binnenrijdt. Het komt erg ‘streng’ over met douaniers die je met eenzelfde autoritaire blik aankijken.

Smokkelen

Andorra is niet erg groot en heeft eigenlijk maar één grote doorgaande weg. Aangezien de lunch zal zijn aan de andere kant van Andorra – in Andorra la Vella – als waar wij Andorra binnenreden, moeten we deze weg bijna geheel uitrijden. Het is zondermeer een mooie route, maar wel via een drukke weg. Aangezien ze ook nog eens deze weg geheel aan het verbouwen zijn – of beter gezegd, ze zijn een nieuwe weg ernaast aan het aanleggen – zijn er veel wegwerkzaamheden en vrachtwagens. Dat maakt ook dat dit gedeelte van de route een Adventure gehalte krijgt.

In Andorra la Vella wordt een snelle lunch genuttigd. Omdat wederom regelmatig dreigende wolken overdrijven wordt besloten om niet een ‘vrij uurtje’ in Andorra te benutten, maar de route weer te gaan vervolgen. We zullen Andorra gaan verlaten via een oude smokkelroute. Nou ja oud…. deze routes worden nog steeds gebruikt. Op zich niets schokkend, maar wel als je bedenkt dat dat ’s nachts gebeurt en dan ook nog eens zonder de lichten aan. Een gewone route is het niet, het is namelijk - weer - een offroad pad. Het is een gravelpad met (veel) stenen. Daarnaast is het ook nog eens een behoorlijk smal en bochtig pad. Als je er hebt gereden kun je bijna niet voorstellen dat daar in het donker én zonder lichten wordt gereden.

Het is goed aan het reisgezelschap te merken dat de ‘lol’ van het offroad rijden steeds groter wordt, en dat we meer en meer vertrouwd raken met onverhard rijden. Collega Vincent – die de eerste dag nog soms moest wennen aan geen asfalt onder het rubber te hebben – begint zich steeds meer thuis te voelen onder deze omstandigheden en de brede glimlach van plezier is bijna door zijn donkere vizier heen te zien. Bij mij zelf gebeurt hetzelfde.

Het offroad gedeelte waarin we ons nu bevinden vond ik persoonlijk gemakkelijker te rijden, maar omdat het smaller, bochtiger en meer hoogteverschillen had was het wel uitdagender en dus leuker. Door geulen in de ‘weg’, en dat door eerdere regenval het pad nog wat nat is, versterken dit gevoel, helemaal als er ook nog plassen met water liggen.. Vooral als we een bergriviertje moeten doorkruizen lijkt het speelkwartier begonnen. Het vee wat hier een stuk talrijker is, staat ons als toeschouwers  aan te kijken. Wel oppassen want zeker de kalfjes willen nog wel eens op hol slaan als een paar avonturiers uit Nederland langskomen.

Vlak daarna zijn we weer in Spanje en rijden we over een echt gravelpad door een ravijn weer richting bewoonde wereld. Ook dit gravelpad zorgt bij ons groepje voor veel vermaak. We volgen dan La Noguera Pallaressa om Port de la Bonaigua (2072m) te gaan beklimmen. Een zeer bochtige beklimming maar doordat er ook daar aan de weg wordt gewerkt en door de regen veel vuiligheid op de weg ligt, is het tempo niet erg hoog en is deze beklimming niet ‘optimaal’ te bereiden. Dat er ook nog een politieauto voor ons rijd – die ons al enige tijd in de gaten houdt – werkt ook niet echt mee.

Moddergooien

Na de Port de la Bonaigua verlaten we redelijk snel weer de doorgaande weg om voor de laatste keer – jammer genoeg – weer een stuk onverhard te gaan rijden. Dit pad loopt door een beschermd gebied en is in tegenstelling tot de voorgaande offroad passages meer gravel-zand, alhoewel zand? Misschien is het beter om te zeggen licht modderig. De regen die nu soms weer valt, heeft sommige stukken het zand aardig vochtig gemaakt. De V-Strom is uitgerust met Bridgestone Trailwings. Dit bandentype kende ik nog uit mijn Transalp tijd. Nu is deze band – net zoals veel allroad motoren – steeds meer ‘asfalt georiënteerd’ geworden. Aangenaam verrast was ik dan ook, dat bij modderige omstandigheden de band zich erg goed hield.

Minder blij was misschien één van de reisgenoten. Omdat we moesten remmen voor onze voorganger, begon de motor wat te zoeken met als gevolg dat we snelheid nodig hadden om de motor weer op het goede spoor te brengen. Een goede draai aan het gas gaf het gewenste resultaat. De banden vonden goed grip, maar het achterwiel spinde behoorlijk door. Met als gevolg dat Twan – die persoon in kwestie achter ons – de volle lading kreeg.

Het laatste gedeelte van dag twee is wederom asfalt. Juist op dit gedeelte is het soms oppassen geblazen. Er stond op dit gedeelte erg veel vee, maar behalve dat er soms eentje dacht ‘laat ik eens aan het rennen gaan’ lag er ook erg veel ontlasting op de weg. Met name als er door de verse uitwerpselen werd gereden wou de motor nog wel eens een beetje gaan glijden. Van het natte asfalt en modder heb je dan weinig tot geen last, maar voor wat mest moet je uiteindelijk nog het meest uitkijken.

Niemandsland 

Na een goede nachtrust in wederom een goed hotel, staat al weer snel de laatste dag voor de deur dat we op de motor zullen zitten. Het is ook gelijk de dag met het meeste aantal kilometers, namelijk ongeveer 360 kilometer. Het eerste gedeelte van deze dag is gelijk aan het laatste gedeelte van dag 2, maar dan zonder het offroad stuk. Dat dit gedeelte twee keer wordt gereden wordt niet als een nadeel ervaren. Integnedeel, al zou je elke dag dit moeten rijden dan zou het nog geeneens een straf zijn. Onder andere stond de Port de la Bonaigua ook weer op de planning. Geen modder of een politieauto die deze keer een beperkende factor was, wel de dichte mist. Wat waren we blij een bril met gele glazen bij ons te hebben. Zonder konden we met moeite twee motoren voor ons zien, met bril was zelfs de voorrijder (en nog verder) gewoon zichtbaar. Veel last hadden we zelf dus niet van de mist, maar het haalde het tempo wel behoorlijk omlaag en dat was toch wel zonde van zo’n mooie beklimming.

Eenmaal over Port de la Bonaigua verdween de mist redelijk snel en maakte het zonnige zuiden haar naam waar. Op dit eerste gedeelte kwam voor ons wel een nadeel van het follow-up systeem naar voren: we moesten lange tijd wachten op de laatste rijder, waardoor we in ‘niemandsland’ belanden. Ruim 30 tot 40 kilometer kwamen we niemand tegen. Nu is de afspraak dat zolang je niemand ziet staan het gewoon rechtdoor gaan is, maar bij zo’n afstand ga je toch soms even aan jezelf twijfelen. Nu waren er niet veel afslagen en met de schitterende weg en omgeving – door een ravijn – hadden we ook wel snel een ‘ach, we zien wel’. Daarbij hadden we geluk ’s morgens goed opgelet te hebben bij de uitleg van de route van deze dag: we zagen de plaatsnaam Sort op de borden staan, en laat die nou net genoemd zijn ’s morgens. Toeval bestaat niet, laat daarom Sort nou net ‘geluk’ in het Catalaans betekenen. De Catalanen geloven zelf ook in dit toeval dan wel geluk. Bij de plaatselijke loterijverkoper stond een ellenlange rij.

WRC
De route loopt via de Zuidkant van de Pyreneeën terug richting de Middellandse Zee. Verschillende nationale parken worden doorkruist met verschillende soorten wegen. De één nog bochtiger dan de ander. Soms zijn de wegen breed en een andere keer zijn het smalle wegen. Maar welke het ook is, je kunt er maar geen genoeg van krijgen.

In dit gedeelte wordt ook de WRC van Catalyña gehouden en de V-Strom Adventure gaat soms over dezelfde wegen die in de etappes zitten. De rally van Catalyña  staat bekend als één van de snelste asfaltrally’s van het wereldkampioenschap dus als je een beetje bekend bent met de rallysport weet je ook gelijk wat je kan verwachten.

Ook het landschap is op geen één moment hetzelfde. Van mist, nevel of donkere wolken is allang geen sprake meer dus de omgeving is ook zeer goed te observeren. Ook blijkt de meerwaarde van lokale kennis van de mensen van CROM van het gebied een groot pluspunt. Als we op een gegeven moment op een smalle, bochtige weg zitten waar veel grid ligt, wordt redelijk snel besloten om een andere route te kiezen. We liggen al aardig achter op schema en mede door de wegomstandigheden verliezen we nog teveel tijd. De andere weg doet trouwens qua omgeving en bochtenwerk niet onder voor de eerste optie.

Lloret 

Als langzaam de Pyreneeën worden verlaten, is er bijna niet aan te ontkomen dat er ook weer rechtere en drukke wegen moeten worden. Net als je denkt dat er echt een einde is gekomen aan al die bochten, komt de etappe Cladells uit de rally van Catalyña. Een smalle zeer bochtige weg, waar het nog even echt genieten is voordat de redelijke rechte en drukke weg naar Lloret de Mar wordt bereden.

Het is al goed donker aan het worden als we bij het zeer luxueuze hotel – gelegen direct aan het strand – aankomen. Vlakbij Lloret ligt trouwens nog een schitterende kustweg – waar we afgelopen voorjaar met de introductie van de Bandit’s nog hebben gereden – en normaal gesproken zit deze kustweg ook nog bij de V-Strom Adventure in, als de tijd het toelaat. Iets waar het bij ons dus aan ontbrak maar ja wat wil je ook met een groep journalisten.

De zon gaat niet voor niks op en dat geldt ook voor de V-Strom Adventure. Wat bij de reis inzit en wat niet is voor de vierdaagse reis bijna gelijk aan de zevendaagse. Hieronder staan de gegevens weergegeven van de de 4-daagse trip, waar wij mee zijn meegeweest.

Inclusief:

• Transfers van en naar de luchthaven (Gerona)
• Het gebruik van een nieuwe Suzuki V-Strom 650 ABS
• Motorverzekering (volledig casco met een eigen risico van € 500,-)
• Engelse en/of Nederlandstalige reisleiding
• Technische en Eerste Hulp ondersteuning
• Bagage transport
• 3 hotelovernachtingen, waarvan 1 in een topklasse hotel (eenpersoonskamers alleen op aanvraag)
• Maaltijden: 3 x diner, 3 x ontbijt
• Alle niet-alcoholische drankjes bij de maaltijden
• Kaarten en reisdocumentatie
• SUZUKI organisatie, logistieke verzorging en personeel
• V-Strom Adventure aandenken
• 16% BTW

Niet inbegrepen:

• Vluchten (wel kosteloos ondersteuning bij boeking)
• Lunches
• Motorkleding, handschoenen en helm
• Brandstof
• Reisverzekering
• Alcoholische drankjes
• Alles wat niet specifiek vermeldt staat als inclusief

Prijs per persoon:

• Rijder met eigen V-Strom: € 575,-
• Rijder, inclusief huur Suzuki V-Strom 650 ABS: €  675,-
• Duopassagier: € 365,- 

Voor meer informatie – of informatie over de 7-daagse reis, data & beschikbaarheid en boeken – zie www.vstromadventure.nl

Eenmaal gesetteld in het hotel betekent nog niet dat ook gelijk de reis erop zit. Er volgt nog een uitgebreid diner in een restaurant op het strand van de Middellandse Zee en voor wie wil is er de mogelijkheid om het nachtleven van Lloret in te duiken, iets waar met een klein gedeelte van de groep ook zeer dankbaar gebruik van werd gemaakt. Na het ontbijt aan de Middellandse Zee zit het er voor ons al weer op. Afhankelijk van de terugvlucht is er eventueel nog tijd om de ochtend door te brengen op het strand, maar aangezien onze vlucht al ’s morgens vroeg was zit dat er niet voor ons in.

Nog een keer?
Voor mij persoonlijk was dit mijn eerste georganiseerde reis waar ik mee ben mee geweest. Motorreizen zelf zijn voor ons echter totaal niet onbekend, alleen al dankzij de vele motortesten die we in het buitenland verrijden. Maar ook de vakanties die privé per motor worden verreden. Aan een georganiseerde reis had ik zelf dus niet snel gedacht, maar na deze V-Strom Adventure zou dát wel eens kunnen veranderen.
 
De Pyreneeën zijn mij niet onbekend, maar ik heb ze nu toch op een andere manier gezien, en ben ook op plekken gekomen waar ik anders niet zo snel zo komen. De mensen van CROM Events waren voor mij niet onbekend en ook bij deze reis is de organisatie goed. Behalve rijden en genieten hoef je nergens aan te denken. De route is mooi en afwisselend. De hotels en het eten zijn allemaal goed verzorgd. Er was een goede sfeer en onderling is met andere reisgenoten veel lol gemaakt.

Terugkijkend en denkend zit ik alleen maar weer volop te genieten aan wat we hebben beleeft. Oh ja… misschien is er toch wat: de tijd vloog (te snel) voorbij en eenmaal terug mis je al snel de bochten, omgeving en het heerlijke eten. Dit jaar is er nog één V-Strom Adventure, namelijk eind oktober. Volgend jaar in april begint dan het nieuwe seizoen. Mocht je nog wat vrije dagen over hebben of nog geen vakantie invulling, dan zou dit avontuur misschien wel eens het overdenken waard kunnen zijn, waarbij je ook zou kunnen denken om de Adventure te combineren met je eigen motorvakantie.

Extraatje

'Een foto zegt meer dan duizend woorden' of 'Gelukkig hebben we de foto's nog' zijn uitspraken die je nog wel eens hoort. Daar willen wij zeker niet tegen in gaan. Het was maar een paar dagen en we hebben veel kilometers gemaakt, maar dat neemt niet weg dat er een behoorlijk aantal foto's zijn gemaakt. Om nog verschillende impressie's te geven van de V-Strom Adventure volgt hieronder nog een (klein) gedeelte van het beeldmateriaal.