Test: Kawasaki Ninja 650

We nemen niet al het hebben en houden mee, dat is nergens voor nodig en we houden ook van lekker licht sturen. Dat rijdt nou eenmaal gewoon fijner. Nou zijn die tasjes ook nog wel te demonteren, maar ze wegen zo weinig dat je er verder weinig van merkt, dus dan is het laadvermogen wel handig. En zo pruttelen we al snel verder. Nou is het natuurlijk een kwestie van referentie, vorige keer was er een CBR650 mee en die voelde toch echt wel heel erg anders aan, En zomaar bevind je jezelf in een dorpje, in een land, in een omgeving. Maakt het nou echt uit waar dit precies is? Dacht het niet...of liever: liet de Kawa anders aanvoelen. Nu, op z’n eentje, heb je het moeilijk ’t ding op een fout te betrappen. Of nee, dat zeg ik verkeerd. Destijds was er ook niks mis met de Ninja, maar het was wel een beetje het David-versus-Goliath wat de motor toch een beetje parten speelde. Nu is Goliath al een stuk kleiner en dat maakt David tot een heel goed idee. En dat is ook zo; met een motor als dit doe je tripjes als dit. Niet te lang, niet te ver en zeker niet te… oh nee, dat is een songtekst. Nee, gewoon een stukje rijden. Een stukje om na het eten, een stukje toeren op zondag, een stukje op vakantie. En dat ‘ie net zo goed naar Gibraltar of verder rijden kan, soit, het is een motor, geen skateboard, dat is gewoon logisch. Het gaat hier om beoogd gebruik, niet ‘wat kan ‘ie nou echt’. Real life gebruik, weet je wel. 

En dat doet ‘ie met glans. Juist de wegen hier in de Ardennen zijn de kleine Ninja op het lijf geschreven. Met het vermogen kun je ook alle kanten op, het is niet teveel zodat je continu op je snelheid en verstopte zwaantjes hoeft te letten, maar ook niet te weinig zodat er geen plezier meer te maken valt. Nee, dit is gewoon precies het goede gebied. En dat kijkt niet eens zo nauw, een paar pk meer of minder zal het verschil niet maken. Voeg daaraan toe dat het zoals al een kleine twintig jaar verpakt is in een kittig tweecilindertje, dat maakt ‘m nog heel leuk om te rijden. Niet zo piekerig als een viercilinder, maar met voldoende bottom power. Voor de krappe bochten bijvoorbeeld, maar ook voor de bandbreedte; het scheelt je zo weer een paar keer schakelen, waardoor je nog relaxter rijdt.  Maar eigenlijk hoeven we nauwelijks in te gaan op hoe de motor rijdt, dat is al lang en breed bekend. Wat moet je nog over die motor zeggen wat niet al  tal van keren gezegd is?De Ninja is geen nieuw gezicht hier… en behalve de nieuwe kleur, die dit jaar ineens veel vaker terugkomt bij meerdere merken, is deze Ninja nog net zo als de vorige. Net zo goed, dus.

Wat me wel opvalt is dat ik het feest van de dag ervoor nog niet helemaal kwijt ben. Als we op zoek gaan naar een geschikte fotolocatie (tja, we blijven toch een klein beetje professioneel), omkeren om toch weer terug te rijden, merk ik dat ik bij een links-rechts combinatie, zo’n bruggetje over een klein stroompje, de absoluut ideale lijn, die tot ver op de linker weghelft loopt, blijf volgen en mijn snelheid weet uit te kienen. Triviaal misschien, maar het geeft ook meteen aan dat je zoiets dus kunt trainen. En als je dat maar lang genoeg doet, zul je er vast ooit iets aan gaan hebben. En voor wie het zicht afvraagt: de weg was volledig overzichtelijk. Anders had ik wel een andere inschatting gemaakt. 

Maar ja, als je dit soort wegen voor je hebt...