Test: Aprilia Pegaso Factory

Diamonds are a girls best friend

Wij brengen je het gemeenste, meest spannende optreden ooit; De Pegaso Factory is de meest sportieve van alle Pegaso modellen.” Zo lezen we in de informatie die Aprilia ons over deze motor weet te verstekken. “Een motor met veel ‘bling-bling’, ideale fiets voor Els om mee te gaan rijden,” zo werd al snel tijdens mijn eerste redactievergadering besloten. Vrouwen willen toch graag dat ’t blinkt en vooral duur is, zo was de stelling van mijn mannelijke collegae. Onder het mom: “Diamonds are a girls best friend”, werd mij de Factory dus toebedeeld en daar was ineens geen speld meer tussen te krijgen. Arme democratie.

Niet dat de Factory mij geen leuke fiets zou lijken om mee te rijden, verre van dat. Alleen de gedachte die daar achter zat. Willen we juist vrouwelijke stigma’s (van recht tot aanrecht) ontkrachten, komen ze met zulke ideeën op de proppen. Mannen... Arme Aprilia, die daar meteen het slachtoffer van lijkt te worden. Terwijl mij met overtuiging wordt uitgelegd hoe speciaal deze Factory wel niet is, ben ik echter de nuchterheid zelve. Natuurlijk, de fiets heeft een complete metamorfose ondergaan ten opzichte van de ‘standaard’ versie, maar of dit de naam ‘Factory’ mag dragen? Dat is toch écht een term die ik persoonlijk associeer met ‘fabrieksreplica’, iets wat modellen als – uit dezelfde fabriek – een motor als de RSV 1000R Factory is voorbehouden.

Hamvraag binnen onze redactie was dan ook in hoeverre je, met alle respect voor de fiets, een kleine – alledaagse – ééncilinder als de Pegaso een Factory uitvoering kon toekennen. Tijd om dát uit te vinden en meteen een sloot vooroordelen onder de loep te nemen.

Tekst: Els Esseling
Foto’s: Vincent Burger