Test: Aprilia SXV 5.5

Inleiding

Het is inmiddels al weer drie jaar geleden dat Aprilia de hele wereld verbaasde én verraste met de lancering van een op dat moment compleet nieuw motorblok in een compleet nieuwe motor: de SXV 4.5. Een motor die om meerdere redenen revolutionair te noemen was. Om te beginnen was de fiets uitgerust met een op dat moment compleet nieuwe 450cc V-Twin, de eerste "kleine" V-Twin uit Huize Noale. Daarnaast was het de eerste door Aprilia ontworpen Supermotard, waarmee de heren engineers het aan hadden gedurfd een – op papier zwaardere – V-Twin in het rijwielgedeelte van een Supermotard te stoppen.

Hoe het de fabriek is vergaan is inmiddels in de geschiedenisboeken bijgeschreven. In het eerste jaar dat de fabriek de fiets in het WK Supermotard inzette, wist men met Jerome Giraudo de wereldtitel in de S2 raceklasse naar zich toe te trekken. Dat Honda er dat jaar met de constructeurtitel vandoor ging mocht daarbij de pret niet drukken. De coureurwereldtitel was een feit en daarmee had Aprilia laten zien a) dat een V-Twin in dit zwaarbevochten kampioenschap wel degelijk een winnende configuratie kan zijn en b) ook op Supermoto gebied verstand van zaken te hebben. Sterker nog, twee jaar later heeft Aprilia zijn stempel op het WK Supermoto meer dan gezet: in de S2 klasse met de SXV 4.5 nagenoeg onverslaanbaar (Thierry v.d. Bosch en Jerome Giraudo staan respectievelijk één en twee in het kampioenschap) en ook in de vrije S1 klasse met de SXV 5.5 een geduchte concurrent (Christion Iddon staat 2e in de tussenstand).

We wisten het destijds al te zeggen: het was niet een kwestie óf men in Noale met een straatversie van deze fiets zou komen, maar wanneer. Het antwoord op die prangende vraag kwam afgelopen voorjaar op de beurs in Parijs, toen de "straatversies" van de SXV 4.5 en SXV 5.5 aan het publiek werden voorgesteld. Tijd om aan den lijve het V-Twin Supermoto gevoel te ervaren.

Tekst: Leon Nap
Foto"s: Ruud van Hoevelaken