Gehoorbescherming: bittere noodzaak

Gehoorbeschadiging: de cijfers

Bij regelmatige blootstelling van de oren aan hard geluid treedt na enige tijd gehoorschade op. Dit wordt veroorzaakt doordat de trilharen in het gehoororgaan die het geluid registreren beschadigd raken door hard geluid. Hoe meer trilharen beschadigd zijn, hoe slechthorender je wordt. Een grove indicatie van slechthorendheid is de volgende: je bent slechthorend als je in een gesprek met één persoon nog wel kunt horen wat er gezegd wordt, maar in een groep het gesprek niet meer kunt volgen. Andere verschijnselen zijn het horen van niet bestaande fluit- of bromtonen, of het niet meer kunnen horen van hoge tonen of zachte geluiden. Gehoorschade is te meten via een gehoortest: er wordt gekeken of je geluiden van verschillende sterkten en toonhoogten kunt waarnemen. Het is normaal dat het gehoor langzaam slechter wordt naarmate je ouder wordt. Het oor heeft echter een ingebouwde "reserve", zodat de meeste ouderen nog goed kunnen horen. Wie vaak naar harde muziek luistert of vaak aan hard geluid blootgesteld wordt, bijvoorbeeld op het werk, heeft zijn reserve sneller verbruikt en zal op latere leeftijd eerder met doofheid geconfronteerd worden.

Het oorspronkelijke gehoorvermogen kan zich niet herstellen! Voorkomen is dus duidelijk beter, aangezien genezen niet mogelijk is.

Hoe vaak komt het voor?

Nederland telde in 2000 1,5 miljoen slechthorenden van 18 jaar en ouder (NIPO, 2000). In 1995 ging het 'nog ' om zo'n 1,3 miljoen slechthorenden. Hetzelfde NIPO-onderzoek laat zien dat 53% van de bevolking direct of indirect te maken heeft met gehoorproblemen. Er is sprake van een toenemend volksgezondheidsprobleem: niet alleen vanwege de vergrijzende samenleving, maar ook omdat ruim 500.000 mensen bij de dagelijkse uitoefening van hun beroep langzaam maar zeker doof dreigen te worden.