De Meiden van het Noorden

Inleiding

Een klein aantal van onze lezers was het reeds opgevallen; sinds de MotoRAI 2004 is het fenomeen Promobabe tot ongekende hoogten gestegen. Waarbij opviel dat ondanks de enorme populariteit van de dames in kwestie en het enorme aantal foto's dat verscheen, A) de meeste foto's "zomaar" genomen waren, al dan niet van een afstand en B) haast niemand het kennelijk had aangedurfd een praatje te maken. Veel verder dan een enkele naam en een "ongeveer" verblijfplaats kwam het niet. Dat zette ons aan het denken. Waarom zou je niet gewoon achterhalen wie de personen in kwestie zijn, waar ze vandaan komen, wat hun hobby's/ emailadressen/ telefoonnummers zijn? Nog liever: in plaats van stiekem wat plaatjes schieten gewoon op de man af vragen of je eens een portretje schieten kan? En het beste is: we hoeven er niet eens een smoes voor te verzinnen, waar werk je anders voor bij een magazine? Aldus geschiedde, en een telefoontje naar het hoofdkwartier van Aprilia Nederland was vlot gepleegd. Mjammie.

Bianca, Suzanne en Rosanne: drie van de vier verantwoordelijken voor slapeloze nachten en een heuse hype

Niet al te lange tijd later was al een stuk meer duidelijk. De dames (vier in totaal), Rosanne, Bianca, Marloes en Suzanne, kwamen alle vier uit de hoge hoed van Moto-Regalos, een niet onbekende naam in motorland. Bovendien waren ze, bij navraag, best bereid eens voor een praatje en wat foto’s rond de tafel te gaan zitten.

Moto-Regalos
Moto-Regalos als bedrijf timmert al geruime tijd aan de weg als leverancier van merchandise, miniaturen en als sponsor. Nog niet al te lang geleden ontstond het idee om voor de eigen zaak een paar meiden rond te laten lopen in het paddock, hetgeen is uitgegroeid tot een bestand van acht à tien "vaste" meisjes met zelfs nog wat uitwijkmogelijkheden mocht dat nodig zijn. En met grote jongens als Honda, Aprilia, Suzuki, Yamaha, Ten Kate en Corona in het klantenbestand kan dat best nog eens van pas komen. Een verklaring voor het succes van een "side-job" als deze is gauw gevonden. De meiden worden enerzijds met respect behandeld en met de nodige voorzorgsmaatregelen ingezet, en anderzijds krijgen ze zelf een deel verantwoordelijkheid voor hun optreden. En natuurlijk het feit dat het Meiden van het Noorden zijn. Zo kan een redelijk hooggeplaatst persoon bij Honda zich nog voor zijn kop slaan dat hij niet eerder wist dat de dames ook ter RAI hun opwachting maakten. Volgens Frank zijn meisjes uit het Noorden gewoon wat makkelijker in de omgang dan meiden uit het midden of zuiden van het land.

Je ziet en hoort regelmatig van anderen dat "hun meiden" er de helft van de tijd niet zijn omdat ze op het toilet hun make-up aan het bijwerken zijn, of dat ze een beetje half verveeld voor zich uitstaren.

Bij Frank wordt één van de meiden aangesteld als verantwoordelijke voor de groep en als aanspreekpunt naar de verantwoordelijke en Frank zelf, en zo hebben ze zelf in de hand of iets goed loopt of niet. Kennelijk werkt dat goed, want die werkwijze levert niets dan goede reacties.

Tekst en foto"s: Vincent Burger
Overig beeld: Robert-Jan Dijkman