Verslag 72e EICMA Milaan

MV Agusta Brutale 800RR Dragster
De Brutale 800RR Dragster is een speciale uitgave van de Brutale 800RR. De Dragster is een typische stoplichtsprinter met prachtige afwerking en mooie details, zoals de bijzondere tubeless spaakwielen, die nog extra opvallen door hun kleurstelling. De Dragster is iets korter gebouwd door het ontbreken van de staartsectie. De Dragster heeft een kort achterspatbord op de enkelzijdige swingarm. De Dragster weegt net als de Brutale RR droog 168 kg, wat de power-to weight ratio op 1,19 kg/pk brengt.

SWM
Wie kent ze niet, de viertakten van het Italiaanse Speedy Working Motors, waarmee in de jaren zeventig werd geraced tegen de tweetakten van andere merken. Nou, ik niet in elk geval. De vraag is ook hoeveel het nieuwe, in Lombardije opgerichte SWM behalve de naam met die historie daarvan gemeen heeft. In elk geval hebben ze Ampelio Macchi voor de technische competentie weten te strikken, voorheen werkzaam bij Aprila, Cagiva en Husqvarna. Ze komen meteen al met zes straat- en offroadmotoren met motoren tussen 300cc en 650cc, allen voorzien en injectie. Nu nog een importeur in Nederland...

Triumph Tiger 800
Triumph is een merk naar mijn hart. Het denkt niet alleen aan asfaltrijders, maar ook aan allroadrijders die wel de onverharde paden opzoeken. De nieuwe Tiger 800 komt dan ook in twee basisversies: de XR voor het asvalt en de XC voor gemengd gebruik. Beide modellen zijn ook in een luxere x-versie leverbaar, zodat er vier typebenamingen zijn. Vernieuwd zijn de styling en de ergonomie, die nu bijvoorbeeld profiteert van een zadel dat 20 mm versteld kan worden. De 95 pk sterke 800cc driecilinderkrachtbron is 17% zuiniger geworden, de vermogensafgifte en de gasrespons versoepeld. De Tigers hebben nu tractiecontrole, instelbaar ABS en drie "ride modes", die op de x-modellen ook de tractiecontrole beïnvloeden.

De asfaltsurfers kunnen op de XR's genieten van een 43 mm Showa Upside-down voorvork en Showa monoshock, waarvan alleen de veervoorspanning instelbaar is. De XR's staan op aluminium wielen, waarvan het voorwiel 19 inch meet. De XRx is luxer met onder meer een tripcomputer, zelf uitschakelende richtingaanwijzers, Road en Offroad rijmodi, cruisecontrole, middenbok, handkappen, comfort seats en een instelbaar windscherm. De zandhapper heeft betere vering. Voor een WP upside-down voorvork met instelbare in- en uitgaande demping, achter een WP schokdemper met instelbare uitgaande demping en veervoorspanning. De XC's hebben spaakwielen met een 21 inch voorwiel. De XCx heeft dezelfde extra's als de XRx, met daarbij valbeugels en een aluminium carterbeschermplaat. Als ze nou nog eens niet vergeten om persfoto's op de perssite te zetten, dan wordt het misschien nog wel eens wat met dat merk.

Triumph Rocket X
Met veel bombarie werd de nieuwe Rocket X in Milaan gepresenteerd, dit ter ere van het 10 jarig bestaan van de Rocket. Er worden er maar 500 gemaakt. Maar wat is er nu nieuw aan? Volgens het gedownloade tekstdocument zit het speciale in de afwijkende lakopbouw, met "grind" effect, een laag Jet Black kleur-coat en vervolgens zes lagen blanke lak. Het geheel wordt afgemaakt door een zwarte uitlaat en diverse andere zwarte componenten, alsmede door een genummerde Rocket X-badge. Maar mag je zo'n special nu "nieuw" noemen?

Triumph Bobber v Scrambler
Wel nieuw - maar helaas niet leverbaar - waren twee opmerkelijke concepten: de Bobber en de Scrambler. Ze zijn het resultaat van een build-off op basis van de Bonneville. De eerste is de Bobber, voorzien van een dubbel "hard-tail" wiegframe, uitmondend in een enkelzijdige wielophanging. Geen achtervering dus, in plaats daarvan is het leren zweefzadel geveerd. Aan de voorzijde heeft de Bobber een moderne schommelarmvoorvork met radiale remklauwbevestiging, waarop Brembo vierzuigertangen zitten. Het stuur is vlak en recht. Opvallend is ook dat het cilinderblok 180 graden gedraaid is, zodat de gasklephuizen aan de voorkant zitten. De uitlaatpijpen lopen direct naar achteren, boven het achterspatbord.

De Scrambler ziet er wat bizar uit, met zijn hoge bouw, maar daarmee is het wel een echte scrambler, want dat waren motoren die waren omgebouwd zodat je er echt offroad mee kon. Deze Scrambler staat dus hoog op de poten, heeft hij ruime veerwegen en echte offroadbanden. Het frame is van aluminium, het achtersubframe is van titanium. De aluminium achterbrug is prachtige vormgegeven. Een uitlaatdemper lijkt hij niet te hebben. Wellicht komt er ooit nog een beschaafder aftreksel van een van beide op de markt. Het publiek mag in elk geval een winnaar aanwijzen via www.triumph.co.uk.

Yamaha YZF-R1
Yamaha racet en dus was er ook bij Yamaha nieuws in de superbike-hoek, met een gloednieuwe YZF-R1. Die kreeg niet alleen een nieuw uiterlijk, maar werd ook technisch weer op scherp gezet. De crossplane krukas kreeg een 20% lichtere vliegwielwerking om nog sneller te accelereren. Daartoe helpen ook de nieuwe zuigers en de superlichte, titanium drijfstangen. De kop ademt beter dankzij aangepaste in- en uitlaatpoorten en een nieuw klepbedieningsmechanisme met tuimelaars, die meer lift en minder wrijving bieden. En dat betekent dat ook de R1 op de magische 147 kW grens zit. Magisch want dat is precies 200 pk @ 13.500 tpm. Omdat heelhuids naar de transmissie te krijgen, werd de slipperkoppeling dan ook voorzien van een bekrachtigingssysteem.

Het uiterlijk is eindelijk eens fris en fruitig, met een hele karakteristieke neus, waarin compacte LED-koplampen laag langs de ram-air inlaat zijn geplaatst. Ik had een beetje het idee dat ik een meerval in de ogen keek. Maar dan wel een met een fraai, aluminium Deltabox frame, dat 10 mm is ingekort voor een betere wendbaarheid. Daarbij helpen ook het superlichte magnesium subframe en de magnesium gietwielen. Opgeteld komt de R1 daarmee aan 179 kg. De bewegingen van het rijwielgedeelte worden in de gaten gehouden door een zes-assige "Internal Measurement Unit" (IMU). Die levert de data voor de hellingshoekafhankelijke tractiecontrole, de slide controle, de wheelie control, de quickshifter, en de launch control, het ABS en het Unified Brake System.

Yamaha YZF-R1M
Tot ieders verrassing presenteerde Yamaha in Milaan ook nog een gelimiteerde superversie van de YZF-R1: de YZF-R1M. Deze Superbike is onder meer voorzien van een lichte, carbonfiber kuip en een Communication Control Unit. Hiermee kunnen rondetijden, snelheid, gasklepstand, GPS locatie, hellingshoek en nog veel meer worden geanalyseerd en via een Android tablet of smart phone worden uitlezen. De in samenwerking met Öhlins ontwikkelde Electronic Racing Suspension zorgt daarbij voor nog betere controle en stuureigenschappen. Het elektronisch veersysteem (ERS) gebruikt gegevens van de 'Inertial Measurement Unit', waarmeer de ophangingsregeleenheid (SCU) de voorvork en de dempinginstellingen aanpassen.

Yamaha YZF-R3
Leuk nieuws in de A2-klasse: Yamaha presenteert een lichte supersport in stijl van de R6. Dat is geen teruggetunede 600, maar een 300. Om precies te zijn een geheel Deze heet een een iets uit het hart geplaatste krukas, die door zijn opstelling voor minder wrijving tijdens de arbeidsslag zorgt. De kruktappen zijn 180° verzet, de zuigers bewegen dus tegen elkaar in en gaan niet parallel op en neer. En dus is het geen paralleltwin, al staan de cilinders wel parallel. De 180° configuratie geeft een onregelmatig ontstekingsinterval, dat een gunstige invloed heeft op het koppel en het motorgeluid, dat er wat minder "braaf" van wordt. Lucht krijgt de motor via valstroom gasklephuizen Een progressieve gasklepbediening zorgt daarbij voor een goede gasdosering bij lage belastingen, zonder concessies te doen aan een directe, felle reactie bij vol gas, dat leidt tot een maximum vermogensafgifte van 30,9 kW (42pk) @ 10.750 tpm. De YZF-R3 weegt slechts 169 kg met een 50-50 gewichtsverdeling. De lange swingarm zorgt samen met een 41 mm voorvork de stabiliteit, terwijl een tweezuigerremtang met 298 mm remschijf perfect doseerbare remprestaties garandeert. En uiteraard worden die bewaakt door een state-of-the art ABS-remsysteem.

MT09 Tracer
Ook bij Yamaha een leuke, nieuwe Adventure-sports, die het volgende hoofdstuk in "the dark side of Japan" inluidt. Aldus combineert deze MT-09 Tracer de prestaties van de 115 pk sterke, 847cc driecilindermotor met een rechte zitpositie, een riante 18-litertank en goede bagagemogelijkheden. De motor is herkenbaar aan de scherp gelijnde tophalf, waarin dubbele LED koplampen zitten. Daarboven staat een in drie standen verstelbaar windscherm, waarachter de rijder zicht heeft op een volledig digitaal dot-matrix dashboard. Net als de originele MT-09 is de Tracer voorzien vaneen frame van spuitgietaluminium met een gecontroleerde stijfheidsbalans. Het geheel staat op fraai gevormde 17-inch wielen en een 41 mm upside down voorvork met radiale remmen. Instelbare tractiecontrole, ABS en aangepaste D-Mode settings voor een soepele gasrespons maken het plaatje af en zorgen dat de motor altijd het karakter biedt dat bij zijn brede scala aan gebruiksmogelijkheden past.

Yamaha WR250F
Leuk nieuws op het Endurofront: Yamaha heeft de techniek van de YZ250F motorcrossmachine nu overgeheveld naar de WR250F. Die heeft nu dus ook de omgekeerde 250cc eencilinder injectiemotor: de inlaat zit aan de voorzijde, de uitlaat aan de achterzijde. Zo zit het lichte luchtfilter voor de rijder en de relatief zware 7,5 litertank onder het zadel en dat geeft een betere massacentralisatie. Voor enduro-toepassing kreeg het blok een elektrische starter, een 22% groter carter en een koelventilator. Het motorkarakter van de WR250F kan via de Yamaha Power Tuner aan elk circuit of weersomstandigheid worden aangepast. Het vermogen wordt via een nieuwe "wide-ratio" versnellingsbak doorgegeven naar het 18 inch achterwiel. Het frame is in basis gelijk aan dat van de YZ250F. Wel zijn de motorophangpunten gewijzigd voor een enduro-gerichte balans. De hightech vering is eveneens afgestemd op endurogebruik en biedt 310 mm veerweg voor en 318 mm achter. De 118 kg lichte WR250F (rijklaar, volgetankt) is verder uitgerust met een lichtgewicht carterbeschermplaat en een zijstandaard.

Yamaha T-MAX
Wat James Brown voor de soulmuziek is, is de T-MAX voor de sportscooter: het is de "Godfather" van sportief scooten. En dat blijft-ie nog even, want hij voor 2015 weer helemaal op scherp is gezet. Hij is gehuld in een nieuw vormgegeven voorspatbord en een geheel nieuw gestileerde kuip, die eruit knalt door zijn dubbele full-LED koplampen en zijn boemerangvormige LED positielichten. Een centrale diffuser verbetert de luchtstroom over de kuip, waar aan de binnenkant een luxueus ogend dashboard zit. Een contactslot vind je er niet, want de T-MAX maakt gebruik van een keyless startsysteem. Je kunt de smartkey in je jumpsuit houden, als je bij de scooter wegloopt worden de elektronische startblokkering, het stuurslot en het zadelslot automatisch actief. De 34,2 kW (46,5 pk) sterke 530cc tweecilinder viertaktmotor is niet gewijzigd, wel kreeg de T-MAX een 41 mm upside-down voorvork met radiaal bevestigde vierzuigerremklauwen en een 267 mm remschijf.
Naast de standaard T-MAX komt er komend jaar ook een special edition van de T-MAX. Deze "Iron MAX" biedt een aantal speciale features, zoals een goudkleurige upside-down voorvork, goudkleurige remklauwen, een speciale zitting en mat zwarte wielen met grijze pinstripes, alsmede aluminium treeplanken en een speciale kleurstelling. Groovy...