Verslag 72e EICMA Milaan

Tekst & fotografie: Peter Aansorgh

Een opmerkelijke uitspraak van Valentino Rossi bij de presentatie van de Yamaha R1: "Dankzij de moderne computertechniek rijdt deze motor enorm gemakkelijk. Zonder computers zou er niet mee te rijden zijn." Uit ervaring met acceleratiemetingen weet ik dat de acceleratie van 0-100 km/uur niet of nauwelijks toeneemt als het vermogen boven de 70 pk uitkomt. De tijd wordt bepaald door de neiging een wheelie te maken: je speelt met gas en koppeling om het voorwiel aan de grond te houden. Boven de 120 pk blijf je tot boven de 100 km/uur met die neiging vechten. Bij de moderne motoren doen tractiecontrole en wheelie-control dat. Die schroeven het vermogen zover terug dat je niet slipt en niet achterover slaat. Effectief heb je bij legaal straatgebruik dus nooit het volle vermogen beschikbaar en is alles boven de, laten we zeggen, 150 pk een vorm van zinloos geweld. Toch zien we dat er op de Eicma weer talloze Superbikes met meer dan 200 pk worden voorgesteld. Waarom? Enerzijds omdat we als mannen blijkbaar nog altijd met onze pik denken. We willen het heetste wijf, de bruutste auto, de snelste motor en vooral meer pk's dan de buurman. Of we er wat mee kunnen is vers twee. Marketingmensen weten dat. Anderzijds worden de regels van het WK Superbike aangescherpt. Een 180 pk motor tot 250 pk tunen is er volgend jaar niet meer bij. En dus moet het basismodel al optimaal zijn. Nieuwe Superbikes zijn dus noodzaak. Daar staat een nieuwe trend tegenover: mensen die geen zin hebben op een motor te klimmen die ze bang maakt. Zij willen een motor die er leuk en vaak nostalgisch uit ziet, die ze kunnen individualiseren, die betaalbaar is en die ze goed in de hand hebben, zodat ze kunnen genieten van het motorgeluid, het landschap en van een beheersbare, maar nog net spannende acceleratie. Het is het succes van de naked bikes als de nu vernieuwde Moto Guzzi V7 en (hopelijk) van de nieuwe Ducati Scrambler. Maar er was veel meer te zien op de Eicma. We lopen het alfabet er op na.

Pagina 2

Aprilia RSV4 RR en RF
In de categorie Superbike komen we dan de sterk vernieuwde RSV4 tegen. Die werd door de windtunnel gehaald voor een effectievere stroomlijn en meer aerodynamische spiegels. Gewicht besparen op koplampen deden ze niet, want de RSV4 heeft er maar liefst drie, compleet met LED parkeerlicht. Wel op de 65° V4, die werd namelijk 16 pk sterker en 1,5 kg lichter. Het blok is intern totaal nieuw ontworpen om boven de 200 pk te komen. De koppen kregen titanium kleppen en een betere flow, de nokkenassen kregen een ander profiel. Het blok levert nu 148 kW (201 pk) @ 13.000 tpm en dat wordt voor je in de hand gehouden door een "aPRC" assistentesysteem, met diverse motormappingen, tractiecontrole, launch control, een quickshifter, wheelie-control en race-abs, alsmede de smartphone-connectie voor het PMP platform. Nu nog Gatso-control en Police Confuser en we zijn er. De RSV4RR weegt 180 kg zonder accu, olie, benzine en koelvloeistof.
Naast de RR brengt Aprilia ook nog een RSV4 RF, in gelimiteerde oplage. Deze RF is uitgerust met het "Race Pack", dat onder meer bestaat uit Öhlins vering en lichtgewicht aluminium velgen.

Aprilia Tuono V4 1100RR en Factory
In de categorie Super Naked mogen we ons verheugen op een bloedmooie en totaal vernieuwde Tuono. Die heeft een nieuw ontworpen top-half, een 15 mm lager zadel en een smaller stuur. De V4 meet nu 1.077 cc en levert 129 kW (175 pk) @ 11.000 tpm. Het koppel nam vooral in het middentoerengebied toe, toch ligt het maximum koppel van Nm bij 9.000 tpm. Ook het rijwielgedeelte werd verbeterd, met een aangepaste geometrie en herziene vering. Uiteraard kreeg de Tuono een uitgebreid aPRC elektronicapakket met diverse motormappingen, tractiecontrole, launch control, een quickshifter, wheelie-control en race-abs. Ook biedt de Tuono een smartphone connectie om gebruik te maken van het Piaggio Multimedia Platform. Naast de RR basisversie, die op Sachs vering staat, komt er ook een Factory-uitvoering die een beter zadel, Öhlins vering en remschijven met aluminium hart heeft.

Beta
In het Italiaanse Rignano Sull'Arno maken 118 werknemers 12.000 Beta's per jaar. Het merendeel zijn het trial-fietsjes, maar ze maken ook leuke enduro's. De viertakt range daarvan wordt volgend jaar lichter en wendbaarder. Ook is er een hele range nieuwe motoren die over lichtere motorblokcomponenten en andere nokkenasprofielen beschikken. Het meest interessante voor ons in die reeks is de 350cc-machhine, die werd uitgerust met injectie. Ook leuk is de RR300, een tweetaktmachine die het blok van de competitieracer kreeg.

BMW S1000XR
BMW presenteerde in Milaan de S1000XR. Een soort motor dat bij mij altijd een ambivalent gevoel oproept: enerzijds kwaadheid omdat het een evolutie van de allroad is, die de echte allroad heeft uitgeroeid, anderzijds vreugde omdat dit de meest praktische, wendbare en snelle motoren op het asfalt zijn, waarmee je zeker in de bergen de sterkste supersport nog je uitlaat laat zien. Ik zal de categorie dan ook voortaan geen allroad meer noemen, maar een Adventure-sport. En dit is een hele fraaie, op basis van de viercilindermotor uit de S1000RR. Deze kreeg een aangepaste motorkarakteristiek, waarbij het maximum vermogen werd teruggebracht tot 118 kW (160 pk) @ 11.000 tpm. Het nieuwe rijwielgedeelte kreeg een aluminium brugframe en een upside-down voorvork met 150 mm veerweg. De achtervering heeft 140 mm veerweg, wat inderdaad betekent dat het een pure asfaltmachine is. De tophalf heeft dubbele koplampen met LED dagrijverlichting. Verder zijn twee rijmodi en tractiecontrole standaard. Dynamic Traction Control, ABS Pro (bochten abs) en Dynamic ESA zijn optioneel.

BMW F800R
In de categorie "met beide benen op de grond" (figuurlijk gesproken dan) biedt BMW volgend jaar ook een vernieuwde F800R. Die kreeg een nieuwe vormgeving, nu met symmetrische koplampen. De krachtbron kreeg 3 pk meer en levert nu 66 kW (90 pk) @ 8.000 tpm. De transmissie heeft kortere overbrengingen op de eerste twee versnellingen. Het rijwielgedeelte heeft een upside down voorvork met radiale remklauwen en lichtere wielen. Een 10 mm lager zadel brengt de zithoogte naar 790 mm, actieve ESA vering en tractiecontrole zijn optioneel.

CF Moto
Niks nieuws bij CF-Moto? Of wel? Een persmap hebben ze niet, iemand die iets kan vertellen ook niet. Maar ik kan me niet herinneren deze 150cc-machine eerder te hebben gezien. Hij doet me denken aan een KTM Duke... Bij het fotograferen komt er een Amerikaanse Oostenrijker vragen wat ik ervan vindt. Blijkt de designer te zijn. Werkt bij.... Kiska, het design-huis van de KTM dynastie. Het is het resultaat van een nieuwe samenwerking. Laat maar komen, zou ik zeggen, maar dan met minimaal twee van die 150cc cilinders...

Ducati 1299 Panigale
Een bijzondere actie van Ducati, want die boorden de krachtbron van de Panigale op van 112 naar 116 mm, zodat de cilinderinhoud naar een voor het WK-superbike illegale 1285cc groeide. Deze Panigale is dus bedoeld voor de straat en de hobby-circuitrijder. En toch heeft de motor 205 pk @ 10.500 tpm, waarbij de rijder tegen zichzelf wordt beschermd door bochten-ABS, tractiecontrole, wheelie-control en engine brake control. En dan heeft-ie nog een quickshifter. Verder werd de kuip breder, het kontje fraaier en het dashboard kreeg een TFT scherm en een hellingshoekindicator. Een verbeterde geometrie en volledig gefreesde voetsteunen zorgen voor meer controle over de 179 kg wegende (zonder benzine) Panigale. Naast de "standaard"-versie komt er ook een Panigale S: die heeft instelbare tractiecontrole, instelbare wheelie-control en instelbare engine brake control, alsmede semi-actieve "event based" vering van Öhlins. Ook heeft de S een LED koplamp en een carbonfiber voorspatbord.

Ducati Panigale 1199 R
Omdat je met de opgeboorde Panigales niet aan het WK Superbikes mag meedoen komt er ook nog een Panigale R met 1198cc-krachtbron. Die levert 205 pk @ 11.500 tpm, heeft conventionele Öhlins vering en een in vier standen afstelbare swingarmas. Deze motor is 6 kg lichter dan de vorige 1199 Panigale R, mede dankzij een lithium ion startbatterij. De R weegt 172 kg.

Ducati Multistrada 1200
Ook de Adventure-sports van Ducati, de Multistrada 1200, is voor 2015 vernieuwd. De vloeistofgekoelde 90° twin-spark L-twin levert nu 160 pk @ 9.500 tpm, bij een koppel van 136 Nm @ 7.500 tpm. Sterk punt is dat de twin vanaf 3.500 tpm al 80 Nm ter beschikking heeft. Dat komt omdat Ducati zowel op de in- als de uitlaatnokkenas een nokkenastiming-versteller heeft geplaatst. Dat zorgt niet alleen voor een breder trekkrachtgebied, maar ook voor 8% brandstofbesparing. Elektronische hulpsystemen als motormappingen, tractiecontrole en wheelie-control zijn bij dit vermogen onontbeerlijk en dus ook aanwezig. Ze werken met een "Internal Measurement Unit", die ook die rol, de hellingshoek en de stuurhoek meet, zodat ook bochten ABS en actieve bochtverlichting mogelijk werd. Cruisecontrole is standaard, net als een multimediasysteem dat gegevens naar een smartphone-app stuurt.
De Multistrada weegt 209 kg en staat op een 48mm voorvork, die net als de Sachs achterschokdemper over 170 mm veerweg beschikt. De motor staat echter op 17 inch wielen, wat de offroad-mogelijkheden (en de daarvoor benodigde bandenkeuze) wel beperkt. De zithoogte is verstelbaar van 825 naar 845 mm, de ruit is 60 mm in hoogte verstelbaar. Naast de gewone versie komt er ook een S-versie, die is uitgerust met semi-actieve Ducati Skyhook Suspension.

GasGas EC-CAMI250F
Ook bij GasGas is het doorgedrongen dat recreatieve offroadrijders wellicht niet alles uit hun machine halen en dus wellicht geïnteresseerd konden zijn in een wat minder hightech en vooral een wat minder dure enduromachine. Zie daar de EC-CAMI250i. Deze 249 cc metende enduro is grotendeels gelijk aan de competitieversies, compleet met zesbak, een elektrische starter en een 7,6 liter tank. Het verschil zit hem bij deze 117 kg wegende enduro in de vering. Die is afkomstig van het Spaanse Ollé vering, wat de motor zo'n 1500 euro goedkoper maakt dan de competitie-250.

GasGas TXT125-200 Randonnee
Randonnee betekent excursie. Deze GasGas is dan ook een soort kruising tussen een trialmotor en een enduro. Hij is bedoeld voor hobby-rijders die niet alleen maar op een trialterrein rondhangen, maar die ook de onverharde paden in bossen opzoeken. Daarom heeft hij een (afneembaar) zadel en een in verhouding gigantische 4 litertank. Ook heeft deze 86 kg wegende versie eenvoudigere vering van het Spaanse Ollé, wat hem ook financieel aantrekkelijker maakt voor de hobbyrijder. GasGas Prototype EC315 GasGas concept staat er op de tank van het zwarte monster. Volgens de standbemanning geeft dat een beeld van de toekomst, waarin ze motoren gaan bouwen met de machinerie die ze van Husqvarna hebben overgenomen. Als ik lieg, lig ik in commissie. Maar het zou kunnen, aangezien de huidige Husqvarna's duidelijk met KTM machines worden gemaakt. Wordt vervolgt...

Pagina 3

Honda RC213V-S en Africa Twin
Jarenlang presenteert Honda vloten aan nieuwe motoren, terwijl anderen in hun schuilkelders de crisis afwachten. Nu kruipt de economie uit het dal en trekt Honda de troepen terug. Na de vernieuwde Crosstourer en de nieuwe CBR300R was er geen echte nieuwe modellen in Milaan. Als zoethoudertje kregen we wel een straatlegale versie van de RC213V-S MotoGP-machine te zien, die werkelijk schijnt te komen. Ooit. Geruchten gaan over een prijskaartje van twee ton, dus zou ik even naar Intertoys gaan voor een groter spaarvarken...

Hou je vast aan je kleine oppotbig, dan is het tweede prototype wellicht interessanter: er stond in Milaan een hoogpotige geval, naast een oude Africa Twin. Het geval (de proto dus) had duidelijk lange veerwegen en een 21 inch voorwiel, dus iets waar echte allroadliefhebbers blij van worden. De tweecilinder lijnmotor in het vooronder had een DCT-transmissie. Dat moet dus de 700 of 750cc-twin van de NC-serie zijn. Dat zou voor een allroad wel eens aardig kunnen werken, met al dat koppel onderin...

Husqvarna 701
Vlak naast de stand van moedermerk KTM zagen we een leuke nieuwe Supermoto met Husqvarna logo. Deze 701 ziet er nogal apart uit doordat het zadel bijna de hele motor doorloopt. Ook de enorme, hooggeplaatste RVS uitlaatdemper valt op. De krachtbron en het rijwielgedeelte lijken me van de KTM 690 Enduro te komen. Het 690cc blok kan in drie mappingen worden afgesteld en levert maximaal 49 kW (67 pk) @ 7.500 tpm, hetgeen via een APTC slipperkoppeling wordt doorgegeven. Het stalen vakwerkframe is voorzien van met een 48 mm WP upside down voorvork en een WP achterschokdemper met Pro Lever linksysteem. Het geheel beschikt over veerwegen van 215 resp. 250 mm. Voor de vertraging zorgt een 320 mm remschijf met radiale Brembo vierzuigerremtang. Het ABS heeft een speciale supermoto-mode om sliden mogelijk te maken. De 701 heeft verder een zithoogte van 890 mm en weegt 145 kg met een lege 14 litertank.

Husqvarna 401
Ook bij Husqvarna is het focus gericht op de praktische kant van de markt, waar motorvermogen een kleinere rol speelt. Dat bewijzen twee concept bikes, de VITPILEN (witte pijl) en de SVARTPILEN (zwarte pijl). De Vitpilen is puur bedoeld voor de straat, de Svartpilen is een moderne scrambler. De techniek lijkt afkomstig van de KTM 390 Duke en bestaat uit een stalen vakwerkframe en achterbrug van spuitgietaluminium. Beide motoren hebben spaakwielen en een enkele schijfrem voor. De vloeistofgekoelde 373cc eenpitter is goed voor 32 kW (44 pk). De Svartpilen onderscheidt zich door wave remschijven, noppenbanden en een carterbeschermplaat. En door de kleur, natuurlijk.

Kawasaki H2
Op de Eicma toonde Kawasaki zoals verwacht de straatlegale versie van de H2R. Die heeft dezelfde 1000cc viercilinderkrachtbron, voorzien van een tandwielaangedreven centrifugaalcompressor. Die pompt het blok nu niet op naar 310 pk, maar naar 200 pk levert. Ook meer dan genoeg om de noodzaak in te zien van diverse elektronische hulpsystemen, zoals tractiecontrole, launch control, engine brake control, intelligent ABS, een Quick Shifter en een elektronisch gestuurde Öhlins stuurdemper. En dan nog heb je een hightech rijwielgedeelte nodig. Ook dat is natuurlijk aanwezig: de HP2 heeft een vakwerkframe van stalen buis en een enkelzijdige swingarm, die in aan de transmissie bevestigde schetsplaten scharniert. KYB zorgt voor de vering, een 200 mm brede achterband zet het geweld aan de straat. De vormgeving dan deze Superbike is in de windtunnel ontworpen voor optimale stabiliteit op hoge snelheid.

Kawasaki 1400 GTR Touring
In Milaan presenteerde Kawasaki een vernieuwde 1400GTR. Deze biedt meer comfort dankzij nieuwe vormgegeven zadel, dat ook zorgt dat de rijder beter bij de grond kan. De duozit is breder en vlakker en biedt daardoor ook meer ondersteuning. Verder kreeg het elektrisch verstelbare windscherm een in twee standen verstelbaar ventilatiekanaal, dat turbulentie tegengaat. Technische aanpassingen zijn er ook: de GTR kreeg een kortere eerste versnelling, een aangepaste motormapping, een lichter draaiende balhoofdpen en een stuggere achtervering voor meer reserves bij belading.

Kawasaki Ninja 250SL en Z250SL
Twee nieuwe lichtgewichten bij Kawa: de Ninja 250 "Super Light" en de Z250 SL. Ninja 250 SL is maar liefst 20 kg lichter dan de Ninja 250 en is dus echt superlight. Voor de aandrijving zorgt een vloeistofgekoelde 249cc eencilinder met dubbele bovenliggende nokkenassen, vier kleppen en een tandwielaangedreven balansas. Het blok levert 20.6 kW (28 pk) en stuurt dat via een zesversnellingsbak richting achterwiel. Het blok hangt in een lichtgewicht vakwerkframe van stalen buis, dat wordt afgeveerd door een 37 mm voorvork en Uni-Track achtervering. Ze zithouding is sportief met comfortabel geplaatste clip-ons. De motor weegt 151 kg en is voorzien van ABS, evenals de naakte versie van deze Japanse superlight: de Z250 SL. Deze onderscheidt zich van de Ninja door het buizenstuur, het ontbreken van de kuip en de aanwezigheid van een agressief ogende koplamp/maskercombinatie.

Kawasaki Z300
Nieuw in het Kawasaki-assortiment is de Z300. Deze lichte "supernaked" wordt aangedreven door een 296cc tweecilinder lijnmotor, die we kennen uit de Ninja 300. Dit blok heeft een 180° krukas en heeft dus een karaktervol, onregelmatig vonkinterval. Een balansas zorgt dat daarbij geen trillingen ontstaan. Het blok ademt via gasklephuizen met dubbele gaskleppen en is uitgerust met een anti-hop-koppeling met assist systeem voor een lichte bediening en stabiele terugschakelacties. Het blok levert 29 kW (39 pk) @ 11.000 tpm en is opgehangen in een stalen diamond frame. Een 37 mm telescoopvoorvork en een Uni-Trak achtervering zorgen voor een comfortabel en helder veergedrag. Een 290 mm voorremschijf met tweezuigerremtang zorgt samen met het ABS voor veilige vertraging.

Kawasaki Vulcan S
Dat customs geen drieliter V6 nodig hebben bewijst Kawasaki met de nieuwe Vulcan S Deze leuke modern ogende cruiser wordt gewoon aangedreven door de achtkleps 650cc-twin uit de ER6n. Genoeg is genoeg. Het blok kreeg wel een andere tuning en een zwaarder vliegwiel voor meer koppel in het lage- en middentoerengebied. Het blok levert nu 45 kW (61 pk) @ 7.500 tpm met een maximum koppel van 63 Nm @ 6.600 tpm. Voor de stabiliteit zorgt een stalen buizenframe met zijwaarts geplaatste schokdemper, die door zijn ligging ruimte laat voor een onder het blok geplaatste uitlaatdemper. De Vulcan S heeft een hoog stuur en naar voren geplaatste highway step", die in drie posities zijn in te stellen. De zithoogte is 705 mm, het rijklaar gewicht is 225 kg.

Pagina 4

KTM-Defy 690 Adventure
Helaas, geen nieuw model van KTM maar het resultaat van een knutselpartij van motorbagagespecialist www.enduristan.com, die de naakte KTM 690 Enduro voorzag van een Defy Quest Kit van het Zwitserse Defy. Dan heb je dankzij extra tanks 32 liter benzine aan boord, heb je een snelweg-tauglige top-half, krijg je een Leo Vince uitlaat en een hele zooi beugels om het te bevestigen. De kit kost 5.950 Zwitserse Francs (ongeveer 5000 euro) bij www.ktmbasel.ch/quest. Kijk goed, heren en dames van KTM. Zo wil ik hem hebben. Een echte offroad met lange-afstandscapaciteiten. Af fabriek. En natuurlijk oranje.

Kymco Agility Maxi 300i ABS
Het Taiwanese Kymco introduceert voor 2115 een nieuwe sportscooter. Deze Agility Maxi 300i ABS biedt een hoogwaardige leren zitting waaronder twee integraalhelmen passen. In het schutboard zitten nog eens twee opbergkastjes, waarvan een met laadplug voor accessoires. Daarboven staat een luxueus dashboard met een analoge snelheidsmeter en toerenteller, waartussen een digitaal display zit. In de kuip zitten dubbele H17 koplampen met LED positielichten, het achterlicht maakt eveneens gebruik van LED-techniek. De krachtbron is een 271 cc eencilinder, die 17 kW (23,2 pk) @ 7.500 tpm aan de automatische CVT-transmissie levert. De Agility Maxi staat op lichtmetalen wielen, heeft een zithoogte van 780 mm en weegt 185 kg.

Kymco Downtown 350i
In het sport-touring-segment heeft Kymco een nieuwe troef met de Downtown 350i. Deze scooter kenmerkt zich door zijn luxe afwerking, zoals het complete dashboard en de dubbele achterlichtunit met diamantvorm en LED lampen. In de kuip zit een dubbele H7-koplamp en LED knipperlichten. Onder het zadel is ruimte voor twee integraalhelmen, een van de twee dashboardkastjes biedt een 12-Volts accessoireplug. Voor de aandrijving zorgt een 22 kW (30 pk) pk sterke, vloeistofgekoelde 4-kleps eencilindermotor met injectie, die een nieuwe, efficiëntere CVT aandrijft.. Een driezuigerremklauw zorgt voor een flinke remkracht op de 260mm-voorremschijf, uiteraard bewaakt door een ABS-systeem. De Downtown weegt 189 kg en heeft een zithoogte van 810 mm.

Mash Motors
Mash is een merk van het Franse Sima. In Milaan stonden er hele leuke naked bikes van, met een nostalgische vormgeving. Ze werden al gemaakt in 125cc, 250 cc en in een gloednieuwe 400cc die voor de nodige onduidelijkheid "Mash 500" heet. Die heeft een 4takt eencilindermotor met enkele bovenliggende nokkenas, vier kleppen per cilinder en een dry sump. Het blok biedt een vermogen van 19,5 kW (27 pk) @ 7.000 tpm. Het Maximum koppel bedraagt 30 Nm @ 5.500 tpm. Het rijwielgedeelte bestaat uit een stalen wiegframe met 35 mm voorvork en nostalgische harmonica-rubbers. Voor hebben de motoren een schijfrem, achter een trommel. Ze zijn best betaalbaar ook de 500 kost 3.990 euro, zie www.mash-motors.fr.

Matchless Model X Reloaded
Het historische merk Matchless herleefde op de Eicma met een prachtige replica van de beroemde "Model X". De motor heeft een "lamellair" frame met een "Castle" voorvork. De remmen maken gebruik van een voorremklauw met 12 zuigers en geforceerde luchtkoeling, de achterrem heeft 12 zuigers. De Matchless heet een16 inch voorwiel en een 17 inch achterwiel met een 200 mm brede achterband. Het motorblok is een authentiek ogende, 56,25° V-twin met een inhoud van 1916cc. Dat bereikt de twin dankzij een boring van 104 mm en een slag van 111 mm. Het blok is voorzien van injectie, het koppel wordt doorgegeven via een separate transmissie met zes versnellingen. De zithoogte is instelbaar van 740 mm tot 800 mm.

Moto Guzzi Audace, California Touring SE en Eldorado
Guzzi's ultieme custom-tourer, de California 1400, verschijnt volgend jaar in diverse extra uitvoeringen. Zoals de "Eldorado". Die heeft gespaakte wielen, een brandstoftank met verchroomde flanken, een oversized zadel, een achterspatbord met juweelvormig achterlicht en een "bullhorn" stuur. Dan is er de "Audace" die meer als 'muscle bike' oogt. Enkel de sterk contrasterende sierstrip op de flanken zorgt voor een kleurrijk detail, verder wordt het krachtige en agressieve voorkomen versterkt door tal van custom accenten als de metallic radiatorgrille, een megafoonuitlaat, kleine spiegels, gepolijste kleppendeksels en speciale velgen. Dankzij een aangepast uitlaattraject presteert de 1400cc V-twin vooral bij hogere toerentallen vinniger. Als laatste introduceert Moto Guzzi een S.E.-uitvoering van de Touring. Deze versie is te herkennen aan een duotone kleurstelling, een geïntegreerde rugsteun en een handgreep voor de duopassagier. Daarnaast onderscheidt de S.E. zich van de reguliere Touring door diverse stijl-features, zoals verchroomde handvatten en zijpanelen die geïnspireerd zijn op die van de T3.

Moto Guzzi MGX-21
Moto Guzzi toonde een studiemodel van de California, met een bizarre vormgeving en veel carbonfiber. Wat zouden we daar in de toekomst van terugzien...

Pagina 5

MV Agusta Brutale 800RR Dragster
De Brutale 800RR Dragster is een speciale uitgave van de Brutale 800RR. De Dragster is een typische stoplichtsprinter met prachtige afwerking en mooie details, zoals de bijzondere tubeless spaakwielen, die nog extra opvallen door hun kleurstelling. De Dragster is iets korter gebouwd door het ontbreken van de staartsectie. De Dragster heeft een kort achterspatbord op de enkelzijdige swingarm. De Dragster weegt net als de Brutale RR droog 168 kg, wat de power-to weight ratio op 1,19 kg/pk brengt.

SWM
Wie kent ze niet, de viertakten van het Italiaanse Speedy Working Motors, waarmee in de jaren zeventig werd geraced tegen de tweetakten van andere merken. Nou, ik niet in elk geval. De vraag is ook hoeveel het nieuwe, in Lombardije opgerichte SWM behalve de naam met die historie daarvan gemeen heeft. In elk geval hebben ze Ampelio Macchi voor de technische competentie weten te strikken, voorheen werkzaam bij Aprila, Cagiva en Husqvarna. Ze komen meteen al met zes straat- en offroadmotoren met motoren tussen 300cc en 650cc, allen voorzien en injectie. Nu nog een importeur in Nederland...

Triumph Tiger 800
Triumph is een merk naar mijn hart. Het denkt niet alleen aan asfaltrijders, maar ook aan allroadrijders die wel de onverharde paden opzoeken. De nieuwe Tiger 800 komt dan ook in twee basisversies: de XR voor het asvalt en de XC voor gemengd gebruik. Beide modellen zijn ook in een luxere x-versie leverbaar, zodat er vier typebenamingen zijn. Vernieuwd zijn de styling en de ergonomie, die nu bijvoorbeeld profiteert van een zadel dat 20 mm versteld kan worden. De 95 pk sterke 800cc driecilinderkrachtbron is 17% zuiniger geworden, de vermogensafgifte en de gasrespons versoepeld. De Tigers hebben nu tractiecontrole, instelbaar ABS en drie "ride modes", die op de x-modellen ook de tractiecontrole beïnvloeden.

De asfaltsurfers kunnen op de XR's genieten van een 43 mm Showa Upside-down voorvork en Showa monoshock, waarvan alleen de veervoorspanning instelbaar is. De XR's staan op aluminium wielen, waarvan het voorwiel 19 inch meet. De XRx is luxer met onder meer een tripcomputer, zelf uitschakelende richtingaanwijzers, Road en Offroad rijmodi, cruisecontrole, middenbok, handkappen, comfort seats en een instelbaar windscherm. De zandhapper heeft betere vering. Voor een WP upside-down voorvork met instelbare in- en uitgaande demping, achter een WP schokdemper met instelbare uitgaande demping en veervoorspanning. De XC's hebben spaakwielen met een 21 inch voorwiel. De XCx heeft dezelfde extra's als de XRx, met daarbij valbeugels en een aluminium carterbeschermplaat. Als ze nou nog eens niet vergeten om persfoto's op de perssite te zetten, dan wordt het misschien nog wel eens wat met dat merk.

Triumph Rocket X
Met veel bombarie werd de nieuwe Rocket X in Milaan gepresenteerd, dit ter ere van het 10 jarig bestaan van de Rocket. Er worden er maar 500 gemaakt. Maar wat is er nu nieuw aan? Volgens het gedownloade tekstdocument zit het speciale in de afwijkende lakopbouw, met "grind" effect, een laag Jet Black kleur-coat en vervolgens zes lagen blanke lak. Het geheel wordt afgemaakt door een zwarte uitlaat en diverse andere zwarte componenten, alsmede door een genummerde Rocket X-badge. Maar mag je zo'n special nu "nieuw" noemen?

Triumph Bobber v Scrambler
Wel nieuw - maar helaas niet leverbaar - waren twee opmerkelijke concepten: de Bobber en de Scrambler. Ze zijn het resultaat van een build-off op basis van de Bonneville. De eerste is de Bobber, voorzien van een dubbel "hard-tail" wiegframe, uitmondend in een enkelzijdige wielophanging. Geen achtervering dus, in plaats daarvan is het leren zweefzadel geveerd. Aan de voorzijde heeft de Bobber een moderne schommelarmvoorvork met radiale remklauwbevestiging, waarop Brembo vierzuigertangen zitten. Het stuur is vlak en recht. Opvallend is ook dat het cilinderblok 180 graden gedraaid is, zodat de gasklephuizen aan de voorkant zitten. De uitlaatpijpen lopen direct naar achteren, boven het achterspatbord.

De Scrambler ziet er wat bizar uit, met zijn hoge bouw, maar daarmee is het wel een echte scrambler, want dat waren motoren die waren omgebouwd zodat je er echt offroad mee kon. Deze Scrambler staat dus hoog op de poten, heeft hij ruime veerwegen en echte offroadbanden. Het frame is van aluminium, het achtersubframe is van titanium. De aluminium achterbrug is prachtige vormgegeven. Een uitlaatdemper lijkt hij niet te hebben. Wellicht komt er ooit nog een beschaafder aftreksel van een van beide op de markt. Het publiek mag in elk geval een winnaar aanwijzen via www.triumph.co.uk.

Yamaha YZF-R1
Yamaha racet en dus was er ook bij Yamaha nieuws in de superbike-hoek, met een gloednieuwe YZF-R1. Die kreeg niet alleen een nieuw uiterlijk, maar werd ook technisch weer op scherp gezet. De crossplane krukas kreeg een 20% lichtere vliegwielwerking om nog sneller te accelereren. Daartoe helpen ook de nieuwe zuigers en de superlichte, titanium drijfstangen. De kop ademt beter dankzij aangepaste in- en uitlaatpoorten en een nieuw klepbedieningsmechanisme met tuimelaars, die meer lift en minder wrijving bieden. En dat betekent dat ook de R1 op de magische 147 kW grens zit. Magisch want dat is precies 200 pk @ 13.500 tpm. Omdat heelhuids naar de transmissie te krijgen, werd de slipperkoppeling dan ook voorzien van een bekrachtigingssysteem.

Het uiterlijk is eindelijk eens fris en fruitig, met een hele karakteristieke neus, waarin compacte LED-koplampen laag langs de ram-air inlaat zijn geplaatst. Ik had een beetje het idee dat ik een meerval in de ogen keek. Maar dan wel een met een fraai, aluminium Deltabox frame, dat 10 mm is ingekort voor een betere wendbaarheid. Daarbij helpen ook het superlichte magnesium subframe en de magnesium gietwielen. Opgeteld komt de R1 daarmee aan 179 kg. De bewegingen van het rijwielgedeelte worden in de gaten gehouden door een zes-assige "Internal Measurement Unit" (IMU). Die levert de data voor de hellingshoekafhankelijke tractiecontrole, de slide controle, de wheelie control, de quickshifter, en de launch control, het ABS en het Unified Brake System.

Yamaha YZF-R1M
Tot ieders verrassing presenteerde Yamaha in Milaan ook nog een gelimiteerde superversie van de YZF-R1: de YZF-R1M. Deze Superbike is onder meer voorzien van een lichte, carbonfiber kuip en een Communication Control Unit. Hiermee kunnen rondetijden, snelheid, gasklepstand, GPS locatie, hellingshoek en nog veel meer worden geanalyseerd en via een Android tablet of smart phone worden uitlezen. De in samenwerking met Öhlins ontwikkelde Electronic Racing Suspension zorgt daarbij voor nog betere controle en stuureigenschappen. Het elektronisch veersysteem (ERS) gebruikt gegevens van de 'Inertial Measurement Unit', waarmeer de ophangingsregeleenheid (SCU) de voorvork en de dempinginstellingen aanpassen.

Yamaha YZF-R3
Leuk nieuws in de A2-klasse: Yamaha presenteert een lichte supersport in stijl van de R6. Dat is geen teruggetunede 600, maar een 300. Om precies te zijn een geheel Deze heet een een iets uit het hart geplaatste krukas, die door zijn opstelling voor minder wrijving tijdens de arbeidsslag zorgt. De kruktappen zijn 180° verzet, de zuigers bewegen dus tegen elkaar in en gaan niet parallel op en neer. En dus is het geen paralleltwin, al staan de cilinders wel parallel. De 180° configuratie geeft een onregelmatig ontstekingsinterval, dat een gunstige invloed heeft op het koppel en het motorgeluid, dat er wat minder "braaf" van wordt. Lucht krijgt de motor via valstroom gasklephuizen Een progressieve gasklepbediening zorgt daarbij voor een goede gasdosering bij lage belastingen, zonder concessies te doen aan een directe, felle reactie bij vol gas, dat leidt tot een maximum vermogensafgifte van 30,9 kW (42pk) @ 10.750 tpm. De YZF-R3 weegt slechts 169 kg met een 50-50 gewichtsverdeling. De lange swingarm zorgt samen met een 41 mm voorvork de stabiliteit, terwijl een tweezuigerremtang met 298 mm remschijf perfect doseerbare remprestaties garandeert. En uiteraard worden die bewaakt door een state-of-the art ABS-remsysteem.

MT09 Tracer
Ook bij Yamaha een leuke, nieuwe Adventure-sports, die het volgende hoofdstuk in "the dark side of Japan" inluidt. Aldus combineert deze MT-09 Tracer de prestaties van de 115 pk sterke, 847cc driecilindermotor met een rechte zitpositie, een riante 18-litertank en goede bagagemogelijkheden. De motor is herkenbaar aan de scherp gelijnde tophalf, waarin dubbele LED koplampen zitten. Daarboven staat een in drie standen verstelbaar windscherm, waarachter de rijder zicht heeft op een volledig digitaal dot-matrix dashboard. Net als de originele MT-09 is de Tracer voorzien vaneen frame van spuitgietaluminium met een gecontroleerde stijfheidsbalans. Het geheel staat op fraai gevormde 17-inch wielen en een 41 mm upside down voorvork met radiale remmen. Instelbare tractiecontrole, ABS en aangepaste D-Mode settings voor een soepele gasrespons maken het plaatje af en zorgen dat de motor altijd het karakter biedt dat bij zijn brede scala aan gebruiksmogelijkheden past.

Yamaha WR250F
Leuk nieuws op het Endurofront: Yamaha heeft de techniek van de YZ250F motorcrossmachine nu overgeheveld naar de WR250F. Die heeft nu dus ook de omgekeerde 250cc eencilinder injectiemotor: de inlaat zit aan de voorzijde, de uitlaat aan de achterzijde. Zo zit het lichte luchtfilter voor de rijder en de relatief zware 7,5 litertank onder het zadel en dat geeft een betere massacentralisatie. Voor enduro-toepassing kreeg het blok een elektrische starter, een 22% groter carter en een koelventilator. Het motorkarakter van de WR250F kan via de Yamaha Power Tuner aan elk circuit of weersomstandigheid worden aangepast. Het vermogen wordt via een nieuwe "wide-ratio" versnellingsbak doorgegeven naar het 18 inch achterwiel. Het frame is in basis gelijk aan dat van de YZ250F. Wel zijn de motorophangpunten gewijzigd voor een enduro-gerichte balans. De hightech vering is eveneens afgestemd op endurogebruik en biedt 310 mm veerweg voor en 318 mm achter. De 118 kg lichte WR250F (rijklaar, volgetankt) is verder uitgerust met een lichtgewicht carterbeschermplaat en een zijstandaard.

Yamaha T-MAX
Wat James Brown voor de soulmuziek is, is de T-MAX voor de sportscooter: het is de "Godfather" van sportief scooten. En dat blijft-ie nog even, want hij voor 2015 weer helemaal op scherp is gezet. Hij is gehuld in een nieuw vormgegeven voorspatbord en een geheel nieuw gestileerde kuip, die eruit knalt door zijn dubbele full-LED koplampen en zijn boemerangvormige LED positielichten. Een centrale diffuser verbetert de luchtstroom over de kuip, waar aan de binnenkant een luxueus ogend dashboard zit. Een contactslot vind je er niet, want de T-MAX maakt gebruik van een keyless startsysteem. Je kunt de smartkey in je jumpsuit houden, als je bij de scooter wegloopt worden de elektronische startblokkering, het stuurslot en het zadelslot automatisch actief. De 34,2 kW (46,5 pk) sterke 530cc tweecilinder viertaktmotor is niet gewijzigd, wel kreeg de T-MAX een 41 mm upside-down voorvork met radiaal bevestigde vierzuigerremklauwen en een 267 mm remschijf.
Naast de standaard T-MAX komt er komend jaar ook een special edition van de T-MAX. Deze "Iron MAX" biedt een aantal speciale features, zoals een goudkleurige upside-down voorvork, goudkleurige remklauwen, een speciale zitting en mat zwarte wielen met grijze pinstripes, alsmede aluminium treeplanken en een speciale kleurstelling. Groovy...