Portret Michael van der Mark

7 oktober 2012 was een magische dag voor de Nederlandse motorsport. Het was de dag dat Michael van der Mark in pas zijn tweede seizoen op de Ten Kate Honda Junior Team Honda CBR600RR tot Europees kampioen in de Superstock 600, het bijprogramma van het WK Superbike, werd gekroond. Het was een indrukwekkend optreden van de toen 19-jarige coureur die in het dagelijks leven op een vrachtauto van het transportbedrijf van vader HMichael in actie op de CBR600RR in het ten Kate Junior Teamenk van der Mark - oud-winnaar van de 24-uurs van Le Mans- reed. Een finish vlak achter z’n enig overgebleven concurrent Riccardo Russo was voor de titel voldoende geweest, maar Magic Michael ging niet voor safe, vocht een verbeten strijd uit en werd met één seconde voorsprong als winnaar -en Superstock600 kampioen- afgevlagd.

Amper zeven jaar eerder had van der Mark voor het eerst met de gemotoriseerde wegrace motorsport kennisgemaakt. Op de relatief late leeftijd van 12 jaar werd Michael door z’n vader op een kleine motor gezet, waar zijn eerste kennismaking niet bepaald soepel verliep. Tegen het eind van zijn eerste run op een rechte weg kwam hij tot de ontdekking dat hij zijn voeten niet aan de grond kreeg, waardoor hij met motor en al omviel. Een week later maakte Michael zijn debuut in de Dutch Junior Cup op een Aprilia RS125, dat hij zijn eerste seizoen 2005 met een vierde plaats in de eindrangschikking afsloot.

Als broekkie stond Michael van der Mark al op het podium in de Aprilia Juniorcup, waar hij voor het door Jaap Kingma Makelaardij gesteunde Jaap Kingma Racing team uitkwam (foto: Jaap Kingma)

In 2006 werd Michael zelfs vice-kampioen, waarna hij in 2007 de overstap maakte naar het ONK op een Honda RS125. Hij eindigde dat jaar 2e in de eindstand en won de titel Rookie of the Year. Een jaar later, in 2008 was zijn eerste titel een feit, hij won het ONK 125cc en deed tegelijkertIn het ONK werd twee jaar op rij de titel in de 125cc behaald. (Foto Ad van de Graaf)ijd al internationale ervaring op door wedstrijden in Duitsland en Spanje te rijden. Het harde werken werd datzelfde jaar beloond met een wildcard optreden voor de Dutch TT, wat met een verdienstelijke 26e plaats werd afgesloten.

De ONK 125cc titel werd een jaar later geprolongeerd, terwijl in het zwaarbevochten Duitse IDM de vijfde plaats in de 125cc werd behaald. Opnieuw kreeg van der Mark een wildcard voor de Dutch TT, waar hij met een 18e plaats nét naast WK-punten greep. De internationale wegrace scene lonkte en Michael kreeg voor 2010 een vaste startplek voor de 125cc Grand Prix in het Lambretta Reparto Corse team. Michael eindigde elke wedstrijd steevast voor zijn Italiaanse teamgenoot, maar halverwege het seizoen had het team de financiële bodemput bereikt, waardoor van der Mark voor Spaanse coureurs met meer geld werd ingeruild.

Het 125cc avontuur was voor van der Mark maar van korte duur

Het talent van van der Mark was intussen ook door het ten Kate team opgemerkt, waar hij een zitje in het ten Kate Junior Team in het Europees kampioenschap Superstock 600 kreeg. Michael maakte zijn debuut nog in het 2010 seizoen tijdens de laatste wedstrijd op het circuit Magny Cours, waar hij als zevende werd afgevlagd. Het eerste volle seizoen in 2011 wist van der Mark vier van de tien wedstrijden (Assen, Nurburgring, Magny Cours en Portimao) tDat méén je niet. Dus die twee beren waren écht broodjes aan het smeren?e winnen en eindigde hij het kampioenschap op de derde plaats, op slechts elf punten van de Australiër Jed Metcher. Het daaropvolgende seizoen behaalde Magic Michael vier keer de polen position en eindigde hij op Monza na alle wedstrijden op het podium, waarvan zes keer op het hoogste podest.

Met de Superstock 600 titel op zak promoveerde Michael binnen het team naar het WK Supersport op de Pata CBR600RR, waar hij de eerste wedstrijd op het Australische circuit Phillip Island meteen met een derde plaats op het podium stond. De daaropvolgende wedstrijd in het Spaanse Aragon eindigde Michael op de tweede plaats, waarna hij in Assen net naast het podium greep. De vierde w"Dat voegt een extra 0 aan zijn nieuwe salaris toe," aldus Jonathan Rea over de prestatie van Magic Michael tijdens de 8 uren van Suzukaedstrijd in Monza ging het echter mis, tijdens de chaotische race die maar liefst drie keer werd afgevlagd brak van der Mark in race 3 zijn voet op vier plaatsen en stond daardoor bij de derde herstart niet meer aan de start. De blessure had een behoorlijk impact in de daaropvolgende wedstrijden in Donington Park, Portimao en Imola, waar van der Mark het gevecht om het podium even moest laten gaan. Na de zomerstop was Michael weer helemaal fit en in Istanbul was het podium echter weer een feit, waarna het debuut seizoen met een vierde plaats in het kampioenschap (eerste Honda) werd afgerond. Bovendien maakte Michael zijn debuut in de 8 uren van Suzuka op de Honda CBR1000RR en schreef geschiedenis door als eerste Nederlander, samen met de Brit Leon Haslam en de Japanner Takumi Takahashi die prestigieuze Endurance wedstrijd te winnen.

De openingsrace op Phillip Island nam Magic Michael de leiding in de race. De race werd na zeven ronden stilgelegd, waarna een spritrace over 5 ronden volgde, waar Michael in de tweede ronde onderuit ging

Dit jaar vielen alle puzzelstukjes voor Magic Michael op z’n plaats. Op Phillip Island werd op een kwart seconde de pole position aan Kenan Sufuoglu gemist, maar een dag later nam Michael direct de leiding in de race en was in fel gevecht met Sofuoglu en Kev Coghlan, toen de wedstrijd als gevolg van een oliespoor werd afgevlagd. Tijdens de daaropvolgende sprintrace over vijf ronden ging het mis, Michael verloor zijn magie in de tweede ronde, ging onderuit en scoorde daarmee zijn eerste -en tot op heden enige- DNF. In Aragon nam van der Mark sportieve revanche en eindigde de wedstrijd op de tweede plaats, waarna voor eigen publiek in Assen de eerste overwinning een feit was. In het kampioenschap was hij al opgeklommen naar de tweede plaats, waarna in Imola hij met een tweede plaats achter teamgenoot Zanetti aan de leiding in het wereldkampioenschap kwam. In de acht wedstrijden waar hij dit seizoen tot nu toe de finishvlag zag stond van der Mark op het podium, vijf keer als winnaar en drie keer op de tweede plaats. Nog voordat de wereldtitel in de Supersport een feit was had Michael wederom van de zomerstop gebruik gemaakt om naar Japan af te reizen voor de 8 uren van Suzuka. Rijdend voor hetzelfde team en met dezelfde teamgenoten werd voor het tweede jaar op rij de prestigieuze wedstrijd op naam geschreven.

En dan te bedenken dat Michael pas dit seizoen volledig voor een professie als motorcoureur koos, vorig jaar was hij buiten de wedstrijden nog gewoon werkzaam als vrachtwagenchauffeur. Op de leeftijd van 18 jaar had hij zijn HGV vrachtwagenrijbewijs gehaald, waarna hij in het familiebedrijf aan de slag was gegaan. Van der Mark is pas de derde Nederlander die in de solo wegrace motorsport een wereldtitel in de wacht heeft weten te slepen. Jan de Vries (1971-1972) en Henk van Kessel (1974) gingen Michael in de 50cc Grand Prix voor. De grootste Nederlandse successen werden echter in de zijspannen behaald, drie jaar op rij werd Egbert Streuer daar wereldkampioen.

Michael tijdens de kampioenschapswedstrijd in Jerez in gevecht met de enige overgebleven titelkandidaten Florian Marino (21) en Jules Cluzel (16)