Nederland rond - Live via Internet

Hoe het allemaal begon

Een normaal weekeinde toeren is voor de twee doorgewinterde motorrijders, Hans en Marcus geen uitdaging meer. Hans (40), Marcus (47) hebben hun zwarte strepen en kilometers in de afgelopen 20 jaar meer dan verdient. Marcus zocht jaren geleden al extreme uitdagingen door alleen Frankrijk rond te rijden en een recordrit Noordkaap-Tarifa. Hans had veel vakantietochten gemaakt en kwamen elkaar een jaar of drie geleden bij toeval tegen bij een benzinepomp. Samen gingen zij in mei 2005 de uitdaging aan om 15 landen in 24 uur te doen. Provincie Utrecht rond was een opwarmronde voor het avontuur van 11/12 maart 2006. De vraag bleef knagen hoe groot Nederland nu echt zou zijn als je het via de uiterste wegen rond zou rijden. Eilanden meepikken zou geografisch een juiste keus zijn, uitvoeringstechnisch onhaalbaar. De meest zekere manier om een dergelijke tocht te maken is van het hele grensgebied alle kaarten te kopen met een schaal van 1 op 10.000cm en daar de route op in te tekenen. Hoewel je dan OOK niet precies weet welke wegen zijn afgesloten en je een paar honderd euro aan kaarten kwijt bent. De GPS biedt dan uitkomst. Toch wilde we nog een extra dimensie aan deze tocht toevoegen. Het z.g. trace and track systeem. Op de seconde kunnen zien waar een voertuig zich bevindt op de wereld en hoe hard het rijdt. Over dat laatste hadden we wel een beetje onze twijfels. Nu bestaan die systemen al langer en worden veel toegepast bij transport ondernemingen, verzekering- en leasemaatschappijen enz. Maar nog nooit eerder werd het gebruikt als LIVE verslag voor een motortocht via Internet en voor iedereen zichtbaar. Er werd gebruik gemaakt van twee verschillende systemen. Hans reed met het systeem van Waypoint-Notter en Marcus met het systeem van Carpointer-Zeist. Het verschil was duidelijk voor iedereen. De één met een perfect beeld maar een puls van 25 seconden en geen snelheid, de ander een puls om de vijftig meter en ook de snelheid maar iets minder beeld. Laatste is verklaarbaar door de techniek maar daar gaan we nu niet op in. Het feit dat we op die manier te volgen waren heeft enorm veel leuke reacties opgeleverd.

Kleine intro
Meer, minder, nieuw, oud, duur, goedkoop, het leven zit in elkaar met veel tegenstrijdig heden. De mens zelf is altijd geneigd om steeds meer te willen, duurder, groter, mooier, sterker ga zo maar door. Deze rit is zo een rit met tegen waarde en tegenstrijdigheden. Is ons kleine land wel zo klein, is de nieuwe FJR wel beter dan de oude, gaat hij harder, sneller, is hij mooier.Is de moderne techniek sterk genoeg voor de elementen van de natuur. Is het ene pak beter dan de ander. We zullen het zien. De rit die we gaan maken zal het bewijzen dat er nog wensen over zijn. Maar ook dat je met minder ook veel kan doen, en met hetzelfde resultaat. Daar staan ze dan, twee kanjers van een FJR, om je vingers bij af te likken. Wel dezelfde kleur maar, 1 jaar verschil. Model 2005 en 2006 geven mij, en mijn maat Marcus Kingma een knipoog en lijken in koor te zeggen, wij zijn jullie vriendinnen voor de komende tien dagen. De tien dagen die als sluitpost heeft, Nederland non-stop rond, en dat is geen kleine rit, geen rit voor watjes zonder ervaring. Niet over de bekende file slopende vierbaanswegen van het gesubsidieerden asfalt van Minister Peijs, maar over de wegen en weggetjes die het dichts langs de grenzen van ons drukke Nederland lopen. In de middle of noware op een veredelde B- weg moeten ze hun waarde tonen. En de ervaring die Yamaha heeft met deze motoren. In deze rit proberen we een beeld te krijgen wat nou echt het verschil is tussen deze twee dames van zeer goede afkomst. Het is koud buiten, we starten de bike’s en rijden bij Yamaha Nederland weg. Onze dank aan Yamaha voor het vertrouwen. Ik rij op het 2005 model, gemakshalve noem ik ze zo. Ik ga geen technisch verhaal er op na houden wat ze allemaal kan en in zich heeft. Er is al genoeg geschreven over deze kanjers, zoek de verschillen zelf . Belangrijk is dat ze er voor mij is en dat ze lekker rijdt. En dat willen we weten ook. Open dat gas, ik wil benzine ruiken. Gang is alles. Mijn maat Marcus meldt dat we even naar Rijssen moeten om onze GPS van www.waypoint.nl te laten monteren. Op een rit als, deze onmisbaar. Ook het vakmanschap van deze firma is erg van belang van het doen slagen van onze rit. Tijdens de rit is dit gewoon lekker als op tijd de weg voorspeld word. Voor een hoop motorrijders echt een aanvulling van HET motorrijden. De rit naar Rijssen naar Waypoint. Sneeuw sneeuw en nog eens dan sneeeeeeeuw. En goede les blijkt later om het vertrouwen van deze dames te ondervinden. Het vermogen komt er zeer goed in, zonder dat je de kans hebt om door het vele koppel en vermogen van bijna 150 pk de achter kant weg laat glijden tijdens de sneeuw. Hij gaat lekker, een rit naar Rijssen was goed voor ons zelfvertrouwen. Op de stille stukken die we gelukkig hadden hebben we gezien dat de topsnelheid ruim voldoende is om deze fiets tot een kogel om te toveren. In de week vooraf ga ik alles na, helm, laarzen, mijn pak, zowaar een nieuws primeur voor het motor blad, Motor. Het Amerikaans kledingmerk www.Fieldsheer.com wat al 30 jaar ervaring heeft in zeer scherp geprijsde motorkleding met zeer goede eigenschapen komt in 2007 de Nederlandse markt op. We gaan het zien. Alles is klaar, laat maar komen die km’s , ik lust ze rauw. De lekker lopende zeer, scherpsturende, FJR, met ankers waar de eerste beste supersport toch gek zal van kijken hoe snel ik kan stoppen. Het lijk wel of ik tien ankers buiten zet van 3 ton per stuk. Het gedeelde remsysteem werkt zeer goed, ik heb zelfs het lef om met nat- en sneeuwend weer gewoon voor en achter alles vast te trappen. De motor blijft gewoon recht zoals die gaat top, niets meer dan lof over die stoppers. Eigenlijk mankeert er niets aan deze dame. Zal de 2006 toch beter, mooier, sneller enz zijn? We zullen nog wel van buddyseat wisselen als we over de provinciale wegen rijden cq minder dan B- wegen. Gewoon afgekeurde fietspaden kwamen voor op het spoor. 

Het weer.
De oorspronkelijke uitvoering van deze tocht lag voor Marcus en Hans pas in mei/juni. Goed weer, goed geluimde motorrijders en lange dagen met licht. Onverwacht deed zich de mogelijkheid voor om deze tocht te gaan doen op een Yamaha FJR 1300 -2006 en een FJR 1300-2005. Een kans die ze zich niet lieten ontvallen daar er verder in het seizoen geen kans meer zou zijn, omdat demo motoren door alle motorjournalisten opgeëist gaan worden. Bij het ophalen van de motoren was dan ook een duidelijk triomfantelijk gevoel waarneembaar bij Marcus, toen hij zijn rechterbeen als eerste over de buddy mocht slaan van de net ingereden FJR 1300-2006 met 956km op de teller. Ongewild gingen toch even de gedachte naar een horde trappelende journalisten die nog even 10 dagen moesten wachten. Sorry jongens, kijk even op Internet! Zo vroeg in het jaar een dergelijk tocht ondernemen heeft een risico in zich. Slecht weer. Duidelijke afspraken tot hoever we zouden gaan hebben we niet gemaakt, immers, met een totaal van 40 jaar motorervaring hoef je daar niet meer of te praten…toch? Fout, voor elke rit dingen herhalen over de te nemen strategie moet je blijven doen. In ons geval is het allemaal goed verlopen, maar achteraf voor verbetering vatbaar. De start aan het eind van pier Scheveningen alleen al doet je rillen. Over zee zien ze de zware sneeuwbuien aankomen rollen. Een laatste foto van de start om kwart over twee laat de sneeuwvlokken zien. Temperatuur daalt al tot 0 graden. Er boven komt hij nooit meer. Het laatste wat ze horen bij vertrek: “jullie zijn hartstikke gekâ€ÃƒÆ’‚. Zo voelt het ook. Sneeuw, vorst, gladheid heeft al jaren een negatief effect op alles wat zich op twee smalle rubbers gaat voortbewegen. Natuurlijk is een fiets met 0,01pk geen vergelijk met een FJR 1300 – 143pk en iets meer rubber Maar in de sneeuw natuurlijk eerder gevaarlijk dan toepasbaar. Om aan te geven hoe beheerst er met de FJR gereden kan worden, tijdens de 807 km rit vanaf de pier is erg geen één keer wielspin geweest. Ook heeft het ABS systeem geen enkele keer hoeven in te grijpen. Dit geeft aan hoe goed doseerbaar de FJR is in de meest extreme omstandigheden. Voorop gesteld dat het verstand van de bestuurder ook nog wat meewerkt maar daar kan in ieder geval aan getwijfeld worden als je onder deze omstandigheden zoiets gaat doen. Uitgerekend het slechtste weekeinde van het jaar valt ons ten deel. Hans rijdt voorop met GPS en heeft zijn volle aandacht nodig om de juiste route te volgen. Rijdt zijn eigen tempo dat niet altijd even makkelijk te volgen is voor Marcus. Ook is duidelijk dat Hans vaker in de sneeuw gereden heeft en dat Marcus zich hoogst onplezierig voelt in deze situatie. Elk zintuig in het lichaam werkt tegen, alles roept gevaar. De ene sneeuwbui na de andere trekt voorbij en elke keer als ik wil stoppen is de weg weer schoon. En eigenlijk begint het snel te wennen. In gedachte zie ik de mensen thuis achter de computer. Zij kunnen precies aan de snelheid zien wanneer wij een sneeuwveld inrijden. Iets wat later ook bevestigd zal worden. De gedachte dat we continu door iedereen gevolgd kunnen worden is voor ons een enorme stimulans om door te gaan. We zetten ongemerkt iets unieks neer voor de Nederlandse motorwereld.

Zaterdag elf maart, kwart over twee, Scheveningen tijd. Het is koud, maar met een goede voorbereiding heb ik schijt aan het weer. Marcus en ik staan nog wat te kletsen voordat Iwan van Yamaha ons uitzwaait om de rit te gaan maken. Scheveningen uit, ik zet onze GPS op start en we gaan, toch handig zo een ding. Alles weet ze met gepaste stem, meldt ze ruim van tevoren wanneer ik een wijziging krijgt Dus lekker op tijd om daar gewoon op een ruiste manier een reactie te plaatsen. Dat zal in de nacht wel anders worden. Mooie binnenwegen komen langs ons voorbij, gepaard met sneeuw veel sneeuw. Dat staat niet in onze strijdplan. Langs de kust zijn er vele momenten van dat ik dacht, ik stop even. Het uitzicht is mooi, de sneeuw heeft ook mooie dingen. Een molen zomaar op de route geeft aan hoe eenvoudige techniek zijn intense charme heeft, buiten die schroef die bij Marcus in zijn band zit. Maar nee, wij willen gewoon lekker doorrijden, zorgen dat je in een ritme komt zodat de km’s voorbij dwarrelen net als de sneeuw. De kop van Noord Holland in, stoppen bij een tankstation om te tanken. Het slot is bevroren, dit gebeurt nog wel een aantal keren bij het 2006 model. De mond erop om warme adem in het gaatje te blazen en zie hier het is weer gangbaar. Maar juist door het vocht van je adem bevriest hij dus ook wel weer sneller. Maar ach de vriendelijke pompbediende gaf ons zomaar ontdooiing spul laten we maar zegge om het probleem de baas te zijn. Sneeuw sneeuw mijn hemel waar komt dat vandaan. Wel mooi in de polder als je het ziet aan komen, je rijdt tegen een muur van vlokken. De wolk van koning winter sluit om je heen. De Yamaha doet het goed, lekker stabiel goed bescherming en een goed koppel, niet extreem maar dat is nu wel lekker met die gladheid. De afsluit dijk over, hè lekker nu het gas even open. Door gebrek aan ruimte kom ik niet verder dan 220 op de teller. Terwijl ik die zaterdag jl daar voor veel hoger uit kwam op een zeer rustig stukje snelweg. We gaan Friesland in, het wordt donker. Na 400 links, na 900 rechts, na 110 meter rondtonde 2e rechts tettert het in mijn oor. Omdat ik zeer geconcentreerd bezig ben met mijn GPS heb ik het eigenlijk niet koud. Let wel, mijn bewuste gevoel melde wel dat het ongeveer –negen was.

Bijna zou de rit onverwachts eerder tot een eind gekomen zijn. Bij een koffiestop slaakt Hans een kreet van ontzetting. Uit mijn achterband steekt een dikke schroef. Even slaat de schrik om mijn hart. Lucht horen we niet ontsnappen en besluiten om alles wat er buiten steekt af te knijpen met een knijptang. Het geluk is deze keer aan onze zijde. De schroef steekt maar enkele millimeters in het dikste gedeelte van het rubber. Geen schade dus. Bij elke tankstop bespreken we onze gereden gemiddelde, die ziet er nog steeds goed uit met 61km/uur overall. In de kop van Noord-Holland zijn veel wegen afgesloten door rijkswaterstaat, Hans kiest dan een alternatieve route die vlak in de buurt ligt. Zeker de route na Schoorl zal wel wat vraagtekens oproepen wat betreft snelheid. Op de afsluitdijk staat een straffe oostenwind recht in ons gezicht. Duidelijk te merken aan de snelheid. Later zal de data ook de afwijking van de teller in beeld brengen. 207 tegen220. (geen top) Na de drukke Noordzee kust is de verlaten Friese waddenkust een weldaad van rust, stilte en eenzaamheid. De invallende koude avond doet mij echt afvragen wat ik hier doe. Maar heb ik dat al niet zo vaak gehad op vorige avonturen? Het is ook de charme van de uitdaging. Bij het doorkruizen van de tientallen dorpen vraag ik mij af hoe het voor mensen mogelijk is om hier een boterham te verdienen. Desolaat, wijds en altijd winderig zo ervaar ik het hoge noorden van ons land. Het komt nu wat regelmatiger voor dat we moeten omkeren en een andere route zoeken. Tanken in de nacht kan alleen nog bij een station met pinpas. De temperatuur is ondertussen gezakt tot -7. Het elektrische vest van E-X-O 2 houdt mijn body perfect warm waardoor ik totaal geen last meer heb van koude voeten en/of handen. Hoe Hans het de hele rit weet vol te houden is voor mij een compleet raadsel. Uren rijden bij –zeven doet je lichaam zo ver afkoelen dat je ook niet meer goed kan reageren. Daar is niets van te merken.

Lange wegen met bomen doemen op in mijn vizier. Konijnen en hazen vliegen over het pad dat wij rijden, uit ervaring weet ik dat je er niet naar moet kijken anders rij je er overheen. Dit heeft al menig motor rijder de kop gekost. Tunnels van bomen en hoge struiken vliegen mij voorbij. Prachtig van uitstraling, de witte gloed over de boomstammen vast gekleefd aan de zijkant van de stam waaruit de richting van de wind komt. En net er naast prachtige Herenboerderijen met gevels zo mooi, dat ze spreken in de nacht, de emotie van ons wel en wee van het verleden springen in de nacht langs je heen. Groots was het, en is het nu. Door de schaduwen van de gebouwen kan het zelfs een spookslot zijn met achter ieder deur een warm bed en haard waar je als motorrijder of ster lekker achter de haard kan zitten en het motorblad leest die het verhaal schrijft dat op dit ogenblik gereden wordt. Intens kan je genieten van de warmte en voelt de koud die je meester maakt als je de gedachte hebt van de rit die wij rijden. Prachtige witte huizen als statige toeschouwers van onze rit. Als eenzame ridder in de nacht zoekend naar een niet besneeuwde spoor waar ik mijn band tussen kan prikken tijdens het rijden. Mijn GPS overkwam wel eens van, na 600 meter recht door, en dan……. Stop de weg in de middle fucking noware, echt niets. Denk dan eens in, beste lezer, donker, zeer koud, midden in een groooooooote polder stopt de weg in ons mooie Friesland, volle maan, en wat doe je dan…… je zet je motor uit en luister, ja luister na niets, het is gewoon stil,,,,,,,,, zo mooi kan ons Nederland zijn. Maar we moeten verder. Terug, en een andere route kiezen. Vele wegen die op de kaart staan, zijn van Rijkswaterstaat en kunnen we met onze motor niet over. Dan moeten we via onze GPS zoeken naar andere wegen, en dat is goed te doen. Straatje keren komt wel eens voor, dit omdat ons tempo zo snel als het kan met die sneeuw omhoog gaat dat ik de GPS te snel af ben. Keren met de Yamaha gaat goed, mits je wel de grond beginselen van het motorrijden hoog houdt. Kijken waar je na toe gaat. Ook erg belangrijk bij overstekende konijnen en hazen. Ook zijn er stukken in het noorden waar de GPS vooraf meld, rij 4.4 km daarna rechts af. Omdat ik de display kan veranderen van front weet ik wat me te wachten staat als het even niet sneeuwt. Open dat gas, 150 pk is lekker, Privé heb ik dat blauw witte merk uit Duitsland met 80 pk. Ja, dan is dit wel wat anders. Ik snak naar echt droog weer en 35 graden om deze FJR echt even lekker los te knallen . Maar we zijn nog steeds bezig met een koud rondje Nederland.

Op veel plekken is wel gestrooid, maar midden in de nacht rijden er maar weinig auto’s over dat soort wegen. En juist wij kiezen al die wegen die zo vreselijk ver achteraf liggen. Geen rit om alleen te maken. Wanneer je nu onderuit zou gaan en je benen breekt vinden ze je pas uren later als Iglopakketje. Nu en dan steekt er onverwachts een Ree over en hebben Hans en ik al bijna drie konijnen kunnen verschalken. Die dingen blijven knap snel bij lage temperaturen. Bij een plaatselijke uitbater stoppen we voor een kop koffie. Verbaasde koppen draaien onze kant op als we de motoren op het terras parkeren. Bij binnenkomst wacht ons een mengelmoes van ongeloof en bewondering. We nemen plaats aan een tafel en bestellen twee koffie. De uitbater laat duidelijk merken dat hij het onvoorstelbaar vindt om met dit weer op een motor te zitten. Buiten is het -7 aan de bar 4 keer de toegestane waarde. We vertellen ons verhaal. Hij schudt zijn hoofd en sjokt terug naar de bar. Even is het stil dan begint iedereen ineens luidruchtig te praten en willen alles van ons weten. De digitale camera wordt gehaald en we moeten op de foto. Leuke actie! Leuk om later terug te lezen dat mensen dachten dat we op dat moment een hotel genomen hadden.

Koud is het, mijn lichaam geeft een teken dat het wat brandstof wil. Even een stop met iets warms. En zie hier een kroeg die nog open is. We stappen binnen en bestellen koffie. De kroeg bezoekers denken bijna dat de tweede generatie film van IT binnen komt stappen. Ik zeg: “ ik ben een gewone motorrijder hoor, ik bijt nietâ€ÃƒÆ’‚. Friezen kunnen echt wel aardig zijn en gastvrij, geloof mij maar. De eigenaar hoort ons verhaal aan en zegt: “ jullie sporen nietâ€ÃƒÆ’‚. En weet je, die Fries heeft nog gelijk ook. De temperatuur is weer lekker omhoog gegaan binnen in ons koude lijf, we moeten verder. Langzaam gaan we richting Groningen. Het gaat gewoon lekker, Marcus volgt mij goed, alleen ben ik steeds iets sneller. Zou dat zijn ivm de sportieve versnelling bak die mijn FJR heeft of draai ik het gas eerder open, ik denk het eerste. Delfzijl, mooie stad, alleen ik zie er weinig van . Langzaam gaan we naar beneden richting het zuiden waar het warme is. Sneeuw sneeuw, maar goed dat ik de laste dagen lekker gereden heb met de FJR, het heeft vertrouwen kunnen winnen tussen ons beide. Over een verlaten industrie wijk waar niets meer te beleven is, volgende afslag rechts we gaan een verlaten B weg op. Prachtige allemaal, volle maan en koud. Op zich is het ook intens genieten van deze rit. één met de natuur mooi, mooi, mooi.

Op het moment dat je een dergelijke LIVE rit bedenkt, weet je natuurlijk absoluut niet wat je kunt verwachten. De reacties die direct op de site gezet worden kunnen we niet lezen. Hoe merk je het dan wel? Als er ineens midden in een stikdonkere polder een man naast zijn auto staat te zwaaien. Het besef dat het voor ons zou kunnen zijn is er nog niet. Enige tijd later staat er bij een rotonde weer een auto. Een man met videocamera maakt opnames van ons. Hans ziet het niet ik begrijp het meteen en stop. Hans komt terug en even maken we een praatje. “Jullie zijn bikkelsâ€ÃƒÆ’‚ is de zin die ik nooit meer zou vergeten. Een dergelijke onverwachte ontmoeting brengt ons in euforie, Dit is top, nu weet je waar je het voor doet. We letten ook nu wat meer op dat soort acties. Twintig minuten later is het weer raak. Vier jongens staan te juichen en te springen en zwaaien met lampen. We zijn echt blij verrast. We geven aan wel een kop koffie te lusten. Dat gaat geregeld worden. De jongens zijn helemaal door het dolle heen dat ze de twee avonturiers die ze de hele dag al volgen binnen in huis weten te halen. We vinden het fijn om op die manier even op te warmen en onze fans te bedanken. De temperatuur meter blijft – zeven aangeven, dat we wat meer naar het zuiden rijden maakt niets uit. Even rijd ik in de achterhoek over wegen die me zeer bekend voorkomen. Ooit woonde ik hier met mijn ex voor anderhalf jaar en werd mijn oudste dochter hier geboren. Raar idee.

(tekst: Hans) Na een korte uitstap van twee km, naar Duitsland ivm de benzine, gaan wij steeds verder. En het gaat lekker. Het lijkt wel een rally, remmen, draaien, stoppen, enz. Één met de FJR ga ik over de bochtige paden door. Vaak wegen waar de plaatselijke boer zijn brood verdient, sneeuw, modder water, ga maar door, de FJR is zeer goed te sturen, het 2006 model ook. Misschien iets meer dan het 2005 model omdat het een twee centimeter langere achterbrug heeft. Het gevoel zegt dat het wel scheelt. En mijn gevoel heeft toch wel vaak gelijk. Hij ligt wat stabieler op de weg Ik stoor me er eigenlijk niet meer aan. Wel in mijn achterhoofd het besef, dat deze FJR en die van Marcus heel terug moet naar Yamaha Nederland, Ongemerkt gaat het tempo toch omhoog waar het kan. We worden onder weg door verschillende mensen toegejuicht, dit geeft ons kracht en plezier om verder te rijden. Arnhem gaat in zicht komen, we gaan goed. We hebben in de nacht een hele grote stuk van de route snel kunnen rijden, meer dan we verwacht hadden. De schatting van ons zelf was, 30 uur in totaal voor de rit. Ik denk dat we het gaan halen ook. Arnhem, eind rit deel twee in de GPS. We komen de brug bij Arnhem over en gaan naar route deel drie. Deel drie, maar,,,,,, mijn GPS begint langzamer te werken veel langzamer, ik probeer hem warm te houden met een extra col. Naar vele pogingen heb ik deel 3 er in staan, maar hij is traag, zeer traag. Dit gaat niet lekker. We rijden door maar het gaat eigenlijk gelijk mis. Arnhem rijden we twee keer rond, dat is niet goed. Wel een mooie stad om in de volle maan te zien. Opnieuw de GPS opstarten maar, het beestje heeft het naar schijnt zeer moeilijk, het verspringen van het beeld gaat niet zoals het moet. Zelfs het weg vallen van het scherm baadt mij zorgen. Normaal is deze met handschoenen goed te bedienen. Nu moet ik met mijn vingers diverse keren mijn keuze bevestigen, vaak drukken. Dat doet in combinatie met de kou mijn vinger pijn. Vlug mijn handschoen aan. Er bekruip mij een naar gevoel. Hoogstaande beproefde techniek gaat ons in de steek laten. Ik denk dat de extreme kou de processor heeft beïnvloed We rijden verder, na 15 km zie ik dat mijn scherm weg valt, en weer terug komt en daarna niet mee beweegt. We stoppen, ik start hem opnieuw op, er zit nog wel leven in maar niet echt veel. Wat wel overal mooi blijft is de omgeving, in deze extreme kou zijn er toch mooie dingen zoals, een oud huis met kou aangeslagen dakpannen waar nog een warm plekje is van de kachel die brand. En glanzend water wat bevroren is in het maanlicht. Een unieke rit en unieke avond.

Bij Arnhem beginnen de problemen. De GPS gaat trager werken. Tevens het punt waarbij Hans op Route 3 moet overschakelen. Dit gaat niet goed. We staan geruime tijd bij een rotonde in de vrieskou van alles te proberen. Voorbij rijdende politiewagens laten ons ongemoeid. Heel vreemd? Of komen ze ons allemaal via Internet bekijken? Kan nog een aardige schoenendoos met bekeuringen opleveren. AH, de heren zijn slim, laten rijden levert meer op dan aanhouden. OK zullen we aan denken.

We nemen de beslissing om door te rijden naar Venlo. Vanuit daar pakken we de route op om verder te rijden. Op een stuk snelweg kunnen we de frustratie van ons afrijden. Even het gas open. Zowel de 2005 en 2006 hebben geen moeite met de extreme kou. Ze knallen lekker door. Aangekomen in Venlo was de tijd voor een sleutel slaapje en zorgen dat de GPS het warmer gaat krijgen zodat na onze korte slaap van 2 x 10 minuten lekker weer kan gaan werken. Maar helaas, het kwaad is geschied er zit geen leven meer in het voorheen goedwerkende GPS . Vreemd is het, discogangers komen het tankstation binnen. Met minimale kleding. Meisjes van 16 dat net uit zijn geweest kopen wat eten. Over tegenstrijdigheden gesproken te hebben. Ze staan daar met een minimaal stukje kleding waar je eigelijk dwars door heen kijkt, aan warmte isolatie denkt men niet. Deze dame is binnen drie minuten onderkoeld denk ik als ze achter op de motor naar huis gebracht zou worden. Aan de comfortabele zadel van onze motors kan het niet liggen. Deze zijn zeer goed. Ik zie Marcus staan in zijn pak met daarnaast dat stukje stof, laat maar. Ik zal wel oud worden denk ik. Na onze slaap stappen we op, zetten de GPS op het stuur en niets. Ik kan niet eens meer kiezen in het systeem, er zit geen reactie meer in, vast, dood, nada, nopa jente, niets dus. Nou, daar sta je dan. Vlak 807 km achter je kiezen, weer lekker warm, sterk, even geslapen en nog een vijfhonderd km te gaan om zes uur in de ochtend. Dat is balen, het wordt een mooie droge vriezende dag met zonneschijn. We zouden de rest van de rit op onze sloffen uit rijden. De banden onder de FJR zijn er klaar voor. Lekker breed achter en in deze kou voldoende grip. En we moeten nog maar zo weinig. We kijken naar een kaart bij het tank stadion. Neen dat gaat niet lukken. Binnenwegen via een kaart met een schaal van 1:100.000 Het is jammer, ik baal. Lichamelijk ben ik na deze stop weer lekker scherp, de adrenaline stroomt door mijn lijf, en nu dit. De rit was niet voor watjes weggelegd, dat de techniek het laat afweten is jammer. Hoe zouden ze dat op de Noord Pool doen. Een idee, rondje Noordpool op een Yamaha sneeuw scooter. Wanneer gaan we Marcus.

We kiezen voor een snelwegroute van Arnhem naar Venlo. We hopen dat de GPS daar de route weer zal oppikken. We stoppen bij een tankstation en besluiten daar ook even 10 minuten de ogen dicht te doen. De GPS nemen we mee voor verwarming. Helaas is de boel volledig ontregeld. Wat we ook proberen we krijgen onze route niet meer in beeld. Jammer en helaas. We keren de motoren en gaan huiswaarts, moe en met de wetenschap dat we toch iets unieks in de motorwereld hebben neergezet. Dat we het slechtste weekeinde troffen van het jaar is gewoon pech hebben.

Tekst & Foto"s: Marcus Kingma en Hans van Hartskamp.