MV Agusta Varese: een kijkje in de snoepfabriek

"Als je er dan toch bent"... Zoals te merken viel aan ons artikel over de F3800 en Brutale 675 zijn we onlangs naar Italië afgereisd voor een eerste straattest van deze nieuwe driecilinders. En als je dan toch al afgesproken hebt bij de fabriekspoort, kun je net zo goed even een kijkje nemen áchter die poort. Nou worden we toch van tijd tot tijd al geplaagd door een gezonde nieuwsgierigheid, als je je dan bevindt op het terrein van MV Agusta wordt dat nog ietsje aangewakkerd. Waarvan dus akte. Dus niet alleen hebben we een poosje fijn kunnen zitten keuvelen met directeur Giovanni Castiglioni, tevens hebben we ook even kunnen gluren naar wat er nou achter die fabrieksmuren gebeurt. Een samenvatting daarvan willen we graag met onze lezers delen.

 
Nummer 144, dan weet je dat je er bent 

Ago, Pasolini, nog een Ago, Ago, Castiglioni, Ago, willekeurig, nog meer racefoto's, er is nogal wat gebeurd bij of met MV in de loop der jaren en terecht dat ze daar trots op zijn. En dan is dit nog maar de wachtkamer

Het verhaal MV begint in 1945 als graaf Domenico Agusta zich richt op het bouwen van motoren. De meeste historie van het roemruchte merk staat breed uitgemeten in de geschiedenisboeken, maar wij bevinden ons allereerst op het grondgebied van Cagiva, oftewel 'eigendom van de familie Castiglioni'. Het was Claudio Castiglioni die zich via zijn zelf opgerichte en niet onsuccesvolle Cagiva de merknaam MV Agusta wist toe te eigenen en daar in 1997 de eerste tekenen van wederopstanding van de legende met de eerste 750cc F4 wereldkundig maakte.

De plek waar Castiglioni zijn bedrijfje had gevestigd, was de oude fabriek van Aermacchi aan het meer van Varese. En daarmee is de toekomst van deze plek als productieplaats van motoren vastgelegd, waar Aermacchi al in 1912 begon met het bouwen van kleine vrachtwagens en later vliegtuigen en uiteindelijk ook motoren.

In de recente geschiedenis heeft de geschiedenis zich zelfs herhaald, want al in 1960 ging Aermacchi een samenwerking aan met Harley-Davidson en ging onder gezamenlijke naam motoren produceren. Het was Cagiva die in 1978 de failliete boedel van Harley overkocht en zich hier vestigde. Toen kon nog niemand weten dat de Amerikanen hier in 2008 terug zouden keren... een kort huwelijk echter, in augustus 2010 werd de leiding weer overgedragen aan de familie Castiglioni die er de laatste jaren ineens een stuk harder aan trekt. En dat is te merken, zowel op de markt als in de fabriek, waar van binnen weinig ouderwets meer terug te vinden is.

Voor elk 'formaat' van een fabriek is er een ideale werkwijze. Niet al te lang geleden stapte MV over van stuksgewijze productie naar batchproductie, wat inhoudt dat van elk model of type een reeks gebouwd wordt voordat wordt overgestapt op een volgende, naar gelang de vraag. Daarvoor is de montage een stuk gestroomlijnder, want per unit wordt steeds hetzelfde onderdeel op dezelfde manier gemonteerd en is de foutmarge dus kleiner. En voorlopig heeft de fabriek nog capaciteit genoeg voor deze manier van werken.

Genoeg gepraat, laat het maar eens zien.