Motorfreaks goes Trial

Tekst: Thomas Reedijk
Fotografie: Ed Smits

Trial Motorsport

Het Geffense Nonstop motoren is een van de weinige Nederlandse motorzaken die zich onderscheidt door zich voornamelijk te richten op trial motorsport. Niet alleen kan je in Geffen terecht voor een nieuwe Gas Gas, elektrische Oset of een nieuw paar triallaarzen, ook biedt de motorzaak diverse trainingen voor de beginnende of gevorderderde trial rijder. In de folder waar deze clinics worden beschreven wSimpele rondjes om te beginnen zegt 'ie dan...ordt de trial sport voorgesteld als de hogeschool van de motorsport die een basis biedt voor elke vorm van motorrijden. Als voorbeeld worden Jurgen van de Goorbergh en Frans Verhoeven genoemd die beide hun motorsport carriere zijn begonnen als trial rijders. Met zulke voorbeelden en een grote nieuwsgierigheid naar deze vorm van motorsport is de beslissing ook een keer deel te nemen aan een trial clinic door Nonstop motoren snel genomen.

Trial?

De naam trial is afgeleid van het Engelse 'to try', oftewel proberen of beproeven. De sport wordt beoefend met een trial motor. Gewoonlijk een tweetakt motor die o.a. door zijn lichte gewicht, aangepaste vering en maximale bewegingsvrijheid zijn berijder in staat stelt zich maximaal op het uitdagende parcours te richten. Het ontbrekende zadel is geen vorm van masochisme, maar is opvallend afwezig ten einde zo veel mogelijk bewegingsvrijheid te garanderen. Hoewel trial net als bij motorcross of mountainbiken een freeride- of endurotak kent is de sport toch vooral bekend om zijn zogenaamde non stop wedstrijden. In dit soort wedstrijden is het de uitdaging voor de deelnemers een aantal uitdagende tot zeer moeilijke (vaak aan het bizar grenzende) hindernissen te nemen zonder voorwaartse beweging te verliezen. Balancerend stilstaan op twee wielen is daarbij wel toegestaan, maar een voetje aan de vloer is uit den boze en staat gelijk aan een strafpunt. En waar een tijdselement in deze tak van sport niet bestaat is het de kunst geen of in ieder geval zo min mogelijk strafpunten te verzamelen. Aan het eind van de wedstrijd mag de deelnemer met het minst aantal strafpunten zich de winnaar noemen.

Clinic

Hoewel het ook mogelijk is om als gevorderde een persoonlijke training te boeken bij Nonstop zijn de clinics vooral gericht op rijders die net een Trial machine hebben aangeschaft en hulp zoeken bij de eerste meters. Mocht je een motor aanschaffen bij Nonstop krijg je de clinic er zelfs gratis bij. JValt ook niet mee, koppeling, rem, staan, balans, da's te veel dingen tegelijk voor een manuist ook mensen die geen eigen motor hebben, maar gewoon een keer kennis willen maken met de sport kunnen in Brabant terecht. De motor, een helm en handschoenen zitten bij de clinic inbegrepen dus daar is geen omkijken naar.

De training vindt plaats op het terrein van de Motor Trial Club Oost-Brabant te Schijndel. Helaas hebben we de nodige moeite het terrein te vinden, waardoor ik rijkelijk laat ten tonele verschijn. Gelukkig is de training nog niet begonnen, maar de andere cursisten en hun motoren staan al klaar en het is dus zaak snel een helm op te zetten en de motor doormiddel van de kickstart aan te zwengelen. Luc Branten, zelf een actief trial rijder, medewerker bij Nonstop motoren en vandaag degene die ons beginners gaat helpen onze eerste stappen te zetten in de wondere wereld van de trial geeft aan dat dit diverse terrein zich goed leent voor beginners. Zelf ben ik daar minder zeker van. Het terrein is gevuld met diverse stijle heuvels die bezaaid zijn met allerlei obstakels. Waren mijn gedachten op de heenweg vooral nog positief gestemd, want hé flink wat ervaring met mountainbiken en niet onbekend op de motor, éénmaal staand op de stepjes merk ik dat alleen het wennen aan de machine al een opgave is. Lang voordat het echte werk nog moet beginnen is het wegrijden alleen al iets dat niet moeiteloos lijkt te lukken. Want waar ik gewend ben om zittend weg te rijden, moet het wegrijden en op de stepjes gaan staan nu in één moeite gebeuren. Lijkt simpel, is het niet. Na een paar keer proberen is het redelijk onder de knie, maar deze oefenening blijkt een voorbode van waar het vandaag over zal gaan: het letterlijk en figuurlijk overwinnen van obstakels.

Voor ons de makkelijke route, voor de route die Luc met twee vingers in z'n neus presenteert is vrezen we de dag te kort

Wat omhoog gaat...

Dat méén je niet. Dat moeten wij zo ook doen? 

Na een paar keer op de zandweg rond de obstakels te hebben gereden en zodoende gewend te raken aan de machine vraagt Luc ons hem te volgen voor een verkenningsronde met iets meer uitdaging. Na een ronde te hebben gereden over kleine hobbeltjes en heuveltjes staat de eerste echte opdracht te wachten: een korte, maar steile beklimming met daarachter een vergelijkbare afdaling. Luc doet het even voor en uiteraard ziet het er bij de meester zeer simpel uit. Met net 500 meter 'rechtdoor' ervaring op een Trial m
Kijk, zo moet het dus niet...

"Met vallen en opstaan." Dat vallen heb ik nu wel onder de knieotor voelt het voor mij toch een stuk moeilijker. De angel zit vooral in het tweede gedeelte, het naar beneden rijden. Met de wens deze eerste oefening zonder kleerscheuren te slechten en zonder te vallen weer beneden aan te komen wordt de motor veel te langzaam de heuvel op gestuurd. Te weining momentum en dus een stilvallende motor halverwege de korte beklimminging. Achteruit weer terug en op voor de herkansing. Nu lukt het me het gas ver genoeg open te draaien om ook echt boven te komen.

Eenmaal boven ben ik echter zo onder de indruk van de snelheid dat ik mijn voorrem veel te hard inknijp en bijna de motor verlies. Luc herinnerd me eraan om tijdens de korte afdaling alleen m'n achterrem te gebruiken. Natuurlijk, ook bij het mountainbiken een gouden regel. Eenmaal op de trial machine lijkt het echter wel alsof de reflexen van het motorrijden de overhand hebben en heb ik er een flinke kluif aan mijn voorrem-reflex uit te schakelen. Waar ik op het asfalt de achterrem vooral onberoerd laat is de opdracht van vandaag om vriendschap te sluiten met het kleine pedaaltje en de hendel aan het stuur voor de verandering met rust te laten. Net als bij het opstappen en wegrijden baart oefening ook hier kunst en lukt het me om met behulp van de achterrem gecontroleerd weer beneden te komen. W
Het begint zowaar nog ergens op te lijken ook

Kijken of er nog ergens een plekje is om dit ding te parkeren, rechts is al bezet...as dit echter een wedstrijd dan zou disqualificatie snel volgen gezien het feit dat mijn voeten meer contact maken met de aarde dan de stepjes. En hoewel het klunsgehalte hoog is, is de leercurve stijl. Waar ik aan het begin van de dag het al een uitdaging vond om simpelweg weg te rijden lukt het me inmiddels flinke hellingshoeken met kleine obstakels te rijden, zowel omhoog als omlaag. Erg leuk en dit smaakt absoluut naar meer.

Bij de volgende oefening, waarbij een steile beklimming, mét lastige knik, wordt gecombineerd met een wel hele straffe bocht naar links en direct daarna weer een uitdagende afdaling gaat het dan toch mis. Terwijl ik bovenop het plateau de bocht maak glijdt de motor onder me vandaag en val ik een aardig eind naar beneden. Met het schaamrood op mijn kaken inspecteer ik 'mijn' motor op schade, maar gelukkig valt het mee. Ik trap de motor weer aan om het vervolgens direct nog een keer te proberen. Eenmaal bovenaan vraag Luc me of ik weet wat er fout ging en ik moet hem het antwoord schuldig blijven. “Je kneep midden in de bocht vol je voorrem in.” is zijn antwoord en ik kijk hem met een lege blik aan. Naar mijn idee viel de motor simpelweg onder me vandaan, zonder dat ik daar nou direct schuldig aan was. Maar gezien het antwoord van Luc blijkt het dat ik totaal onbewust in een reflex toch weer die verdraaide voorrem heb gebruikt. Niet leuk, maar leren doet men nou eenmaal door te vallen. Bij de volgende oefeningen blijkt deze val inderdaad genoeg geweest om m'n rechterhand te leren alleen nog maar gas te geven. En dat het altijd nog erger kan bewijst een mede-cursist die tijdens een oefening met het gezicht eerst en de motor bovenop in het plaatselijke brandnetel perkje belandt. Zijn maten hebben hierbij de grootste lol, maar aan zijn gezichtsuitdrukking te zien is het plezier bij hem even ver te zoeken.

Snelweg naar verhoogde rijvaardigheid

Toch blijkt plezier tijdens deze training het woord van de dag, de kennismaking met de trial sport is uitdagend genoeg, maar kent buiten een paar kleine valletjes geen echt gevaar. En juist omdat de snelheid laag ligt en de focus bij het controleren van de motor ligt blijkt het trial rijden ook voor de gemiddelde motorrijder zeer leerzaam. WEn nou eerlijk, gaat het ooit nog wat worden met mij?ant hoewel het tempo laag is heeft een trial motor op trial-terrein de neiging om de input van de rijder te vergroten. Je voorrem inknijpen op een zanderige en stijle ondergrond? Vergeet het maar. Te weinig momentum op de weg omhoog? Laat maar zitten. En laat bewuste of onbewuste input en momentum nou ook juist buiten het trialterrein twee belangrijke factoren in het motorrijden zijn. Menig motorrijder zal het al dan niet met goede afloop hebben meegemaakt: de schrik van een te snel genomen knijpende bocht en als reactie vol de voorrem erbij pakken. Of angst hebben voor een haarspeldbocht en de snelheid er zo uitremmen dat het nemen van de bocht opeens een onmogelijk opdracht lijkt.

Nou is het natuurlijk niet zo dat je na een trial training dit soort fouten niet meer zult maken, maar juist een trial clinic als deze lijkt een snelweg naar het ontdekken van bewuste en onbewuste fouten die je als motorrijder al dan niet in een reflex maakt en het antwoord op hoe je deze ongewenste reflexen kan bijschaven. Het mooie is dat juist deze clinic een plek is waar je zonder te veel schade te lijden fouten kunt maken en die gelijk weer kunt verbeteren. Ter vergelijking, een fout maken tijdens een circuitdag is meestal direct einde oefening. Hierdoor is een training op bijvoorbeeld het circuit niet minder leerzaam, maar een stijle leercurve als bij het trial rijden lijkt moeilijk te evenaren.

Ik zou haast denken dat het nog ergens op gaat lijken ook...

Tegen het einde van de clinic mag iedereen vrij rijden over terrein en het valt op dat een ieder goed uit de voeten lijkt te kunnen met de motoren en het terrein. Ook ik rij nu met gemak een steile heuvel op om onderaan nog even over een boomstam te rijden. Iets wat ik me aan het begin van de dag niet voor had kunnen stellen. LAh, tempo. Beetje rijwindverkoeling is met dit warme weer niet verkeerduc geeft aan dat hij bij iedereen veel ontwikkeling heeft gezien en daarvoor mag hij ook zichzelf op de schouder kloppen. Want ook al is het druk vandaag, het lukt hem toch om iedereen net genoeg persoonlijke aandacht te geven en alle deelnemers voldoende te pushen om het onderste uit de kan te halen.

Aan het eind van deze enerverende en leuke dag zie ik iedereen dan ook voldaan en met veel nieuwe kennis naar huis gaan. Een training als deze is dus meer dan bevelenswaardig als je op zoek bent naar een leuke activiteit op twee wielen, maar juist ook voor de motorrijder die zijn techniek naar een hoger plan wilt tillen. Voor meer informatie wijzen we jullie door naar de website van Nonstop motoren. Ons oordeel: gewoon doen!

Deze wordt mooi ingelijst