Ducati Clubrace per R1200S: the sequel

De Race

Na het beëindigen van de kwalificatie waren de voorbereidingen voor de race al in volle gang. Kijkend naar het weerbericht weet Piet Paulusma te melden dat het wel eens kon gaan regenen. “Als het maar niet in Assen is”. Bij het openen van de gordijnen op raceday wordt de vrees echter bewaarheid. Pluvius heeft inderdaad de hemelsluizen opengedraaid, het regendt pijpestelen wat voor de start van de Thunderbikes klasse geen pretje blijkt, aangezien regenbanden reglementair verboden zijn! Bij aankomst op de paddock is de stemming dan ook gelijk aan het weer; vragende gezichten, chagrijnige blikken van rijders en publiek dat ook niet bepaald op dit soort omstandigheden zit te wachten.

Bij het openen van de pitbox stond de Duitse ridder op ons te wachten met een droge setup, een slecht begin van de dag, geen warm-up, geen kans op afstellen van onze bayerische MotorWerken maar toch hebben we nog een troef. Die troef is Damian Cudlinn, ingehuurd door het Kalex team (http://www.kalex-moto.de/) en onze buurman gedurende dit weekend. Beroepsrijder Cudlin rijdt in het normale leven WK endurance en is niet vies van 1.40'ers met zijn Yamaha R1 op deze baan. Zoals eerder gezegd bouw je in een paar dagen leuke relaties waaronder met Damian, iets wat ons vandaag goed van pas komt. Met 45 minuten voor aanvang van onze wedstrijd voorziet de sympathieke coureur ons van broodnodige adviezen. Even nog de buienradar checken, maar het ziet er niet naar uit dat 't zal ophouden met regenen. Exit Supercorsa's, de wielen worden gedemonteerd en maken plaats voor Pilot Powers, dé regenband voor coureurs die niet met regenbanden mogen rijden. Een flinke klus, aangezien ook nog even de remschijven omgezet moeten worden.

Damian leerdt ons dat de truc bij regenachtige omstandigheden is de fiets zo juist zacht mogelijk af te stellen, alle compression, rebound en veervoorspanning eruit aangezien je onder natte omstandigheden veel zachter rijdt. Zachtere vering zorgt niet alleen voor meer gevoel maar ook meer grip omdat de band meer de tijd krijgt om grip te vinden, staat je demping helemaal dicht dat wordt elke hobbeltje of beweging direct verwerkt naar de band en niet eerst op de vering wat resulteert in grip verlies, en bij regen betekent dat vaak ook direct schade.

Het is blufpoker met een paar goed kaarten op tafel, de BMW is goed, maar zou ie ook goed zijn in de regen en zou ik kunnen presteren zonder enige setup te testen? Met de gouden tips van Damian stap ik zonder zenuwen op de motor, hard rijden zat er toch niet in vandaag, tactiek en finishen met een podium is de missie. Voordat we ons richting Parc Ferme begeven geeft Damian mij nog een laatste tip: "Start met zo min mogelijk toeren en schakel zo snel als je kunt naar twee, anders heb je alleen maar wielspin."

And the lights turn green

Het licht gaat op rood, toeren laag houden, eerste versnelling, kont naar achter, *pats* licht op groen, vol gas weg en direct overschakelen naar tweede versnelling. De starttips werpen hun vruchten af en als eerste stuur ik de haarbocht in. De vreugde is van korte duur als al snel we worden ingehaald door Van der Leek op z'n Triumph 675, maar ik weet 'm even te volgen. Hij lijkt wat meer grip te hebben want qua acceleratie en remmen gaat 't goed, maar insturen bocht resulteert bij de Beemer in glijden over twee wielen.

Wat een bizarre omstandigheden, Pluvius heeft er duidelijk de pokkepest in, de regeninterval gaat naar standje maximaal waardoor de baan in tijd van twee ronden verandert in een spiegelglad en nat heilig Assen. Voorzichtigheid troef dus, maar als ik bij het aanremmen van de Bult van achteraan wordt aangereden door een tweede 675 Triumph - als teken dat 't niet hard genoeg gaat? - weet ik dat ook de tweede plaats onder druk staat. Al snel zie ik de Triumph mij voorbij gaan. Op de snelle gedeeltes verlies ik meters die ik weer goed kan maken in de Haarbocht, Madijk en Strubben.

Met nog twee ronden te gaan kijk ik op het rondebord dat aangeeft dat een derde plaats me niet kan ontgaan. Het team langs de kantlijn is haast nog zenuwachtiger dan ik, gezien het handengebaar van Franklin om 't vooral rustig aan te doen de laatste ronden. Nog langzamer? Man, ik kan bijna niet langzamer, ik rijd op een zwartgekleurde ijsbaan, met een rubberbootje heb ik nog meer grip! Omkijkend bij de Strubbenbocht zie ik niemand meer achter me, maar de druk wordt er niet minder om. Een kleine stuurfout zou alsnog roet in het eten kunnen gooien, en er lijkt dan ook geen einde te komen aan die laatste ronde. Met de finishvlag in zicht dringt het langzaam tot me door, dit podium kan mij niet meer ontgaan.

Onvoorstelbaar, in mijn tweede wegrace ooit weet ik al het podium te bemachtigen. Een podium om niet snel te vergeten, wat een barre weersomstandigheden. Het hele weekend was het BMW Motor Houtrust Team snel, en dit is de bekroning van het vele harde werk wat aan deze wedstrijd vooraf was gegaan. Bloed, zweet en rubber heeft het gekost om dit te behalen, maar het is gelukt. Het was feest, regen of geen regen, voor de 29e editie van de Ducati Clubrace stond BMW voor het eerst in de Clubrace geschiedenis op een derde plek, en dat nemen ze niet meer van ons af.

Terug in de paddock word ik overladen met felicitaties, het hele team is in dezelfde feeststemming. Een tweede champagnefles wordt ontkurkt. Pak uit en tijd voor bier en chips, dat hebben we op z'n minst toch wel verdiend.

Man oh man, wat een weekend. Een derde plek die zonder de toewijding van Franklin en zijn team niet was gelukt. Bij deze ook bedankt voor het harde werken: Franklin, Cees, Stefan, Fan, Roelof en natuurlijk m'n trouwe grijze donder, m'n rots in de branding… de R1200S!

Een resultaat om trots op te zijn. Of we volgend jaar weer van de partij zullen zijn? Wie weet...