De weg naar de Ducati Club Race

De aanloop

"s Nachts, verzonken in een diepe slaap, ben ik er helemaal klaar voor. Terwijl de zenuwen door m"n keel gieren zijn mijn ogen gericht op de het startlicht. Ik sta op de startgrid, de rode lichten gaan aan, nog 30 seconden voor de start. Vlug nog even om me heen kijken, honderden ogen die uitgerekend mij vanaf de tribune aan lijken te kijken. Ik ben omringd door peperdure beukende tweecilinders met even snelle coureurs, mijn hart bonkt net zo hard en de adrenaline giert door mijn lichaam. Vizier dicht, nog een blik op de motor, klik in eerste versnelling, toerenteller op vijfduizend omwentelingen, de rode lichten gaan uit, en.... Ineens schik ik wakker, badend in zweet en me afvragend waar ik me in hemelsnaam bevind. Shit, "t is pas 4 uur "s nachts en nog ver verwijderd van 10 juni.

Precies dit is mij al meerdere malen overkomen sinds ik - met m"n grote bek - had toegezegd wel even de Ducati Clubraces te gaan rijden. Als redacteur de snelste fietsen stevig aan de tand voelen is op zich al heftig, maar valt volledig in het niet bij wat me te wachten staat. En waar ik nog nul-komma-nul ervaring mee heb. Niet normaal zeg, dat een mens zoveel spanningen kan beleven, en dan zijn we nog maar in de voorbereidende fase. Hoe moet dat straks in hemelsnaam gaan als het moment supreme is aangebroken? 10 juni is het dus zover, dan staat deze jongen aan de start van de Ducati Club Race 2007 met een BMW R1200S van Motor Houtrust. Mijn eerste echte trainingen, mijn eerste publiek, mijn eerste kwalificaties, kortom mijn eerste echte race...

Tekst: Leon Nap
Foto's: Motor Houtrust