Biggelaar Powerrun

De opzet

Dat zou nooit goed gaan, werd er gezegd. Dat zou toch niemand geloven, zei een ander. Wat heb je aan een momentopname, zei een derde. Alle uitvluchten, excuses en puur kutsmoesjes werden aangehaald en schaamteloos ingezet. Het zou liggen aan dit, het ontbreken van dat, men had de verkeerde muesli gegeten... dit is de dag dat heel grote mannen heel kleine jongetjes werden, en andersom. Dit is... de Biggelaar Powerrun.

Stel je een willekeurige conversatie tussen twee motorrijders voor. Of nee, zelfs dat hoeft niet eens. Als het maar gevoerd wordt door testosteron en een willekeurige hoeveelheid alcohol, "maten" of meeluisteraars. en geef maar toe, ook jij bent wel een keer gezwicht onder die druk. Het kan eenvoudig niet anders; je gaat je groot houden. Of het nou over je vader gaat (het kleuterschool-tijdperk; de man is de grootste, stoerste en sterkste van de héle straat), je brommer die élke agent eruit trekt (of die van "een goede vriend van je") of, nu we allemaal gesettled zijn en met écht speelgoed mogen spelen, je motor. Geef er maar gewoon aan toe, het is genetisch bepaald. Doe je niks aan.

Het zal altijd een heikel punt zijn: vooral in vergelijk met gelijken, Óf in een absoluut "mijnes is lekker beter dan de jouwe"...het móet en zál mooier, beter, sterker, duurder of bijzonderder zijn dan die van je buurman.

Het was de hele dag gezellig druk in de werkplaats van Biggelaar.

Neem daarbij de veiligheid van een anoniem fenomeen als een forum en het hek is van de dam. Uitgegaan van vermogensopaven van de fabrikant worden links en rechts motoren op een vermogenstestbank gezet om maar liefst zo veel mogelijk bóven die waarde uit te komen. Is het niet genoeg? Dan doen we er een ander dempertje, luchtfiltertje en chippie bij. En nog eens meten, waarbij het absolute maximum vaak belangijker is dan de manier waarop die waarde behaald wordt. Nog een koffie dan maar?

Die uiterste waarde is namelijk een wapenfeit: hier kunnen we de concurrent de mond mee snoeren! Klein pikkie okee, dat is nog subjectief, mijn vriendin hoor ik niet klagen. Maar dit, het staat zwart op wit, dus het is wáár. Eat your heart out.

Maar dan komt het, en fanatieke rommelaars kunnnen het beamen: de ene bank is de andere niet, de ene dag is de andere niet en de ene staat van onderhoud is de andere niet...ook met versleten onderdelen valt een andere waarde af te lezen, nietwaar? Oftewel: botweg roepen "Mijn motor heeft zoveel Peekaa" kan je misschen nog redden bij de jeugd, je schoonouders of in de kroeg, maar zodra er iemand bij staat die net van plan was hetzelfde te verkondigen heb je de paardjes aan het dansen.

Initiatiefnemer van deze dag: Toine van de Biggelaar en de motor die aanleiding was van de peekaa-discussie, de Ducati 1098.

 Tijd voor een held.
En niet al te veel later dient deze zich aan in de vorm van Toine van de Biggelaar. Overdag komt hij over als een niet al te grote, ingetogen kerel met een frisse geblondeerde coupe, type gedeisde Brabander. Maar "s nachts en in het weekend gooit hij zijn vermomming af en verandert hij in... Dynostarman. Het was deze held die voor eens een eind wenste te maken aan de discussie door veel variabelen weg te halen: hij bood aan zijn Dynostar vermogenstestbank te gebruiken en alle deelnemende partijen op dezelfde dag, onder dezelfde omstandigheden, aan de tand te voelen in een rechtstreeks duel. Ongeacht of de uiteindelijke waarde af zou wijken van resultaten uit het verleden (we weten allemaal hoeveel je daar aan hebt...) zou in één keer duidelijk worden wie met recht kon claimen de meeste paarden op de rol te zetten.

Tekst: Vincent Burger
Foto's: Ed Smits