Verslag BMW GS Trophy 2012

Met vereende krachten wordt een gecrashte GS geborgenDag vijf is de tweede marathon-dag, wat betekent dat de ochtendmuziek al ruim voor zes uur uit de slaapzak schalmt. Vandaag gaat het weer terug naar Chili, leem- en keitjeswegen leiden over zachte heuvels in zanderige plateaus, voordat de route over de ‘groene’ grens door het Paso Carirrifie in het regenwoud van het Latin-Nationalpark voert. Van stofwolken blijft de Trophy vandaag verschoond – het regent, de temperatuur daalt en de ondergrond wordt er niet bepaald gripvoller van. Achter de Argentijnse grenspost is de route als een regelrechte Enduro-speciaalproef. De weg wordt met elke kilometer smaller, de ondergrond met diepe los grind steeds zwaarder, de steentjes steeds groter en de bochten steeds krapper. De mix van slecht weer, tijdvertraging aan de grens en gladde ondergrond doet de organisatie besluiten een speciaal-proef te laten vervallen, waardoor het Duitse team opnieuw aan de leiding blijft.

Tijdens de route terug naar Chili kunnen de regenpakken worden aangetrokken

De volgende dag begint vochtig en bewolkt, maar de aan Geochaching verwante navigatieoefening zet iedereen weer op scherp: zes punten moeten zo snel mogelijk worden gelopen, een opdracht door doornstruiken waarbij het zweet snel over de rug loopt en een zware beproeving is voor zelfs de conditioneel sterksten.  
Vanwege het weer wordt het programma aangepast. In plaats van een proef wordt een 'strandrace' georganiseerd, die niet bepaald gemakkelijker isDe kletsnatte lopers drogen zichzelf en hun natte kleren bij een groot kampvuur, voordat Tomm Wolf een wijziging in de planning bekend maakt: de oorspronkelijk geplande route met de veelzeggende naam Massacre-Hill is niet begaanbaar, de piste is voor rijders te gevaarlijk en voor de artsen en monteurs is het onmogelijk om in de begeleidende voertuigen de berg over te steken. In plaats daarvan wordt een strandrace bij Lake Calafquen, een van de ‘Zeven zeeën’ georganiseerd. Elk landenteam moet binnen een gestelde tijd een parkoers afleggen, waar diepe zwarte zand het laatste van de rijders vergt. Vooral het 180° keerpunt is voor veel rijders te zwaar. Na de proef arriveert de groep relatief vroeg in het kamp in Pucòn aan de voet van de vulkaan Villarica en aan de oever van het gelijknamige meer. Hier heeft de organisatie nog een bijzonder gemene oefening paraat: de deelnemers moeten zich de voornamen van de teams herinneren, waarmee ze drie dagen geleden samen hebben gereden.

De laatste dag

De laatste dag wordt gekenmerkt door vreugdige verwachting en ook al het gevoel, dat de Trophy aan het eind van de dag al geschiedenis is – onder de rijders kwam al een gevoel van weemoed los. Na een afkorting op de vulkaan tot bijna aan de sneeuwgrens ging het terug richting het startpunt Trailanqui, maar niet zonder een verdere speciaal-proef onderweg:  
De opdrachten van de laatste dag: als Indiana Jones een hangbrug nemen en als 'paard en wagen' een parkoers afleggen

Als klapper werd de GS Trophy 2012 afgesloten met een trail-sectie die met de 1200 GS in de regen moest worden afgelegd
de tot ‘Indiana Jones’ gedoopte opdracht bestond daaruit, een gevulde waterbeker over een wankele hangbrug zo snel mogelijk heen en terug te transporteren en daarbij zo min mogelijk water te verliezen. Na 150 kilometer technisch vermoeiende piste is de GS Trophy terug in Trailanqui, waar nog twee proeven staan te wachten: ‘The horse is dead’ noemt Mister GS Trophy Tomm Wolf de opdracht, waarbij een R 1200 GS als een paard voor een aanhanger is gespannen en een pylonen-straat moet worden afgelegd zonder daarbij de pylonen aan te raken. Het lukt bijna alle teams foutloos, maar dan wacht de grote finale waar dubbele punten kunnen worden verdiend: een listige trail-sectie in het bos, die om twee redenen bijzonder moeilijk te volbrengen is. Ten eerste zoekt de Chileense regen de Trophy weer op en maakt alles zowaar nog gladder, daarnaast wordt er van motor gewisseld: na bijna 2.000 kilometer op de F 800 GS moet deze sectie met de dikke 1.200 Boxer GS worden gedaan, die zich totaal anders rijdt dan de 800 paralleltwin. Desondanks doorstaan de Amerikanen me bravoure het parkoers, gevolgd door de Fransen en de Duitsers. Daarmee staat vast: Team Duitsland heeft de GS Trophy gewonnen met een indrukwekkende 256 punten, voor Frankrijk (238 punten) en de Italianen, die op 222 punten eindigen.

De uiteindelijke rangschikking is echter maar een klein deel van de fascinatie van de GS Trophy. Alle deelnemers zijn uitgeput en tegelijkertijd enthousiast, diep onder de indruk van het landschap van Patagonië en de gastvrijheid van de inwoners – de herinneringen aan zwaaiende kinderen aan de rand van de straat of vriendelijk toeterende pick-up rijders op de eindeloze pisten van Chili en Argentinië hebben zich diep in ieders gedachten ingegraven. Maar ook de teamspirit van de totale Trophy zal blijvend bijblijven – zoals de Amerikanen, die altijd paraat waren wanneer er een band moest worden gerepareerd.