Zoeken

Reisverhaal: per Baja door Laos

Pagina 4

15 juni 2005
Inhoudsopgave
Reisverhaal: per Baja door Laos
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5

Muang Ngoi

Muang Ngoi

Wij gaan verder naar Muang Ngoi. Dit dorpje is enkel per boot bereikbaar en we laten de motor daarom achter in Nong Kiaw. In Muang Ngoi hebben we een hutje, met uitzicht op de rivier. Zo kunnen we mooi het dagelijks leven van de Laotianen observeren. Wat opvalt is dat de Laotianen bijzonder vrolijk en blij zijn. Dit zie je vooral aan de kinderen die een levensvreugde uitstralen, die ik nog niet vaak gezien heb.

Je waant je soms in de middeleeuwen.

Vanuit Muang Ngoi maken we wandelingen in de omgeving. Er zijn in dit gebied geen wegen en de dorpjes waar je doorheen wandelt zijn alleen te voet bereikbaar. Er is geen elektriciteit of stromend water. Je waant je soms net in de middeleeuwen. Maar iedereen heeft voldoende te eten en te drinken, dus er bestaat geen grote druk om te moderniseren. Je bent in zo'n kleine afgesloten gemeenschap op elkaar aangewezen en iedereen zorgt voor elkaar. Eigenlijk helemaal geen verkeerde situatie.

Dorpje in de het binnenland.

We moeten besluiten hoe we terug gaan rijden naar Vientiane. We kunnen dit meer oostelijk doen of via dezelfde weg terug. Meer oostelijk liggen de papavervelden,daar wenst men geen pottekijkers en gezien het grote aantal aanwezige Kalashnikovs in dit land, besluiten we maar dezelfde route terug te nemen. Op de terugweg ongeveer 50 km voor Luang Prabang krijg ik in een snelle bocht een klapband. Mijn achterwiel glijdt helemaal opzij, maar omdat de band natuurlijk geen grip meer vindt, worden we er niet met een enorme high-sider van af geworpen. Eindelijk kan ik het geleerde van de slipschool in praktijk brengen en we komen veilig tot stilstand. Wel met een hartslag van over de 200, denk ik. Maar wat nu, motor laten staan en een bus pakken en later de motor komen ophalen? We besluiten eerst maar naar het dichtbijzijnde dorpje te gaan.

Wij trekken ook veel bekijks.

Gelukkig is het eerste dorpje al 2 kilometer verderop. Na wat gewijs op mijn band komen er mensen met bandenplakspullen aanrennen en gaat men de band repareren. Door de warmte is een rubber in de band losgegaan en heeft een scherpe metalen rand een scheur van meer dan 1 cm gemaakt. Dit is dus niet gewoon te plakken. Maar geen nood, dan gaan we de binnenband gewoon eerst naaien. En met slechts twee uur vertraging en na kennismaking met het volledige dorp gaan we weer verder. De band heeft het de laatste dagen prima gehouden.

De band wordt vakkundig genaaid