Reisverhaal: per Baja door Laos

Luang Prabang

Ons badkamer beestje.

Wij gaan verder naar Luang Prabang. De weg van Vang Vieng naar Luang Prabang is de droom voor elke motorrijder. 200 km door de bergen met amper een recht stuk weg, je voelt je alleen op de wereld, zo rustig. Slechts af en toe kom je een auto tegen of een toerist die door Laos fietst. Echt heerlijk! De Honda Baja houdt zich kranig en ik zit er al aan te denken of ik thuis ook niet zo eentje moet kopen. Echt een strak rijwiel gedeelte en eigenlijk mis ik helemaal geen vermogen. Ook de remmen (best belangrijk in de bergen) zijn gewoon goed te noemen. De meeste toeristen in Laos reizen per bus. Dit is uiteraard veel goedkoper, maar ook veel minder leuk.

De watervallen van Tad Kouang Si.

Luang Prabang staat op de lijst van de Unesco voor beschermd erfgoed. Elke ochtend maken de monniken hier een bedelronde, waarbij de mensen de monniken eten geven. Ook Luang Prabang ligt aan een rivier. Tijd voor een boottochtje. Hoewel het altijd heel idilisch klinkt zo'n boottochtje, vind ik het wat minder. Omdat je op het water altijd op het laagste punt van de omgeving zit, kijk je constant tegen een muur van groen aan en dat gaat op den duur vervelen. Dus toch maar weer op de motor om de watervallen van Tad Kouang Si te gaan bekijken.Mijn eerste ervaring met onverharde weg in Laos. Na een voorzichtig begin, krijg ik er steeds meer lol in en gaat het steeds harder. Alleen op de kleine stukjes weg met los zand is het even zweten.

Daarom heten ze dus waterbuffels.

Het is dat zweten echter wel waard. De watervallen zijn echt prachtig. Je waant je in een heus tropisch zwemparadijs. Helder blauw/groen water, dat in etages naar beneden stroomt Mooier dan dit kan het volgens mij niet zijn. Dat vinden ook de waterbuffels, die hun naam eer aan doen en tot hun nek lekker in het water liggen.