Zoeken

Promotor Super Alpen Tour

Epiloog

29 juli 2013
Inhoudsopgave
Promotor Super Alpen Tour
Oberstdorf? Gaschurn zal je bedoelen
Großglockner Hochalpenstraße
Meehobbelen met het verkeer
Witte kronkelende wegen op de kaart
Mattighofen
Epiloog

Super Alpen Tour

Wat voor de pak 'm beet twintig deelnemers van de Super Alpen Tour een schitterend uitstapje naar de Oostenrijkse Alpen had moeten zijn, bleek al snel heel anders uit te pakken. Zo'n beetje alles wat tijdens een vakantie mis kan gaan ging ook daadwerkelijk mis, maar wat misschien nog erger was, was de houding van de reisleider die op geen enkel moment oor had naar de klachten van de groep en van niet alleen van mening was dat Promotor niets te verwijten was, maar bovendien overal een uitgesproken mening over had, alles beter dacht te weten en zich absoluut niet kon of wilde verplaatsen in de belevingswereld van de gemiddelde motorrijder, waarvoor deze Super Alpen Tour eigenlijk was bedoeld.

Het verkeerde hotel op de eerste dag, de routes waarbij te vaak en te lang over saaie verbindingswegen of juist over voor een gemiddeld motorrijder onbegaanbare paden moest worden gereden, het gebrek aan organisatie ('s avonds bij het eten vrolijk vertellen dat we groepskorting hadden kunnen hebben bij de passen, maar dat 'ie dat was vergeten, is niet grappig), het gebrek aan informatie (met uitzondering van de Silvretta Hochalpenstraße werd over de vele wegopbrekingen geen informatie verstrekt en moest er ter plekke telkens een alternatieve route worden bedacht), de te lange afstanden en op de slotavond het opsplitsen van de groep getuigt niet bepaald van een goede organisatie. Of, zKTM Adventure R
Super Alpen Tour
Dat KTM met de Adventure R een verdomd goede motor in huis heeft, dat was ons in het kletsnatte Westerwald al duidelijk geworden. Tijdens de vergelijkingstest met de Explorer XC en de R1200GS had de fiets zich al ontpopt als een stuurfiets pur sang, waarna door KTM werd voorgesteld om met de fiets echt de Alpen in te gaan. Als compensatie voor het feit dat de introductie van de fiets in Tunesië aan onze neus voorbij was gegaan. Daar gingen we uiteraard graag op in en bovendien: een trip naar Tunesië is ongetwijfeld vet, maar ligt ver buiten het bereik van de gemiddelde koper van een Adventure R die juist eerder naar de Oostenrijkse Alpen zal gaan. We konden ons dan ook haast geen betere omgeving bedenken om de KTM Adventure R aan een serieuze test te onderwerpen, dan in zijn eigen vaderland.

In totaal werden er in een kleine week tijd meer dan 3.500 kilometers op de klok gezet, waardoor de positieve, maar ook negatieve zaken goed werden uitgelicht en de haat/liefde verhouding steeds inniger werd. Haat, omdat de motor over een verdomd slecht zadel beschikt waardoor je tegen het eind van de dag maar al te graag op de voetsteunen gaat staan om je zere kont te ontzien. De zithouding is perfect: de afstand zadel, voetsteunen en stuur is ergonomisch goed doordacht, waardoor je behoorlijk wat kilometers op een dag af zou moeten kunnen leggen, ware het niet voor het zadel dat té zacht is en we al halverwege de dag zadelpijn begonnen te krijgen. Naast het te zachte zadel is ook de zithoogte met 890 mm bepaald niet mals, zeker niet wanneer je zoals ik maar korte beentjes hebt. In het vlakke Nederland kwam ik er nog wel mee weg, maar in de Alpen waar alles een helling heeft voelde ik me vaak een acrobaat om de motor al balancerend op z'n zijstandaard te krijgen. Of er weer vanaf. Meer dan eens moest ik een beroep op anderen doen om de standaard in te klappen en de zijstandaard staat ook nog eens behoorlijk recht waardoor het telkens goed uitkienen was om de motor veilig te parkeren. En dan is er nog de teller, die ten opzichte van de GPS informatie van de TomTom een behoorlijke afwijking heeft. Tweehonderd per uur blijkt volgens TomTom slechts honderdtachtig te zijn, en dat is toch een afwijking van tien procent. Bovendien ging in eerste instantie bij 213 km/u de voorkant flink zwabberen, wat door de veervoorspanning achter op te schroeven en de demping wat zachter te zetten naar 230 km/u kon worden verlegd, maar dat zou eigenlijk niet mogen. Nu kan dat zwabberen volledig op conto van de - niet originele 1190 Adventure, maar ze hadden even niets anders en we hadden er wel om gevraagd - topkoffer worden geschreven, per slot van rekening was onze vorige Adventure R ook op topsnelheid superstrak. Je zou kunnen stellen dat je met koffers maar 150 km/u rijden mag, zoals ook in de koffers wordt vermeld, maar met een GS of Explorer met koffers - die op papier dezelfde snelheidsbegrenzing hebben - kan het wél.

Heeft bovenstaand je nog niet de Adventure R van je wensenlijst laten strepen? Mooi zo, want tegenover de haat staat dus ook de liefdeverhouding, die gedurende deze trip alleen maar sterker werd. De KTM Adventure R beschikt over een ongekend fijn en precies stuurgedrag, waardoor zelfs over de krapste en onbekende wegen kan worden gestuurd alsof het de vloeiende wegen in je eigen achtertuin betreft. Ten opzichte van de standaard Adventure (EDS) beschikt deze R over een iets breder stuur, waardoor de motor nóg eenvoudiger van richting kan worden veranderd. Ook keren op de weg is geen enkel probleem, de stuuruitslag is zo groot dat zelfs op krappe paden de voet niet aan de grond hoeft te worden gezet. Het motorblok is heerlijk soepel en heeft een goede gasrespons, waarbij mijn voorkeur naar de Sport stand ging. Jammer is wel dat de tractiecontrole niet rijdend kan worden uitgezet, maar dat is eigenlijk het enige minpunt wat aan het motorblok te ontdekken is. Wil je echt van de honderdvijftig paarden die het LC8 blok weet te mobiliseren genieten dan is een toerental van minimaal 6.000 toeren vereist, maar onderin was de fiets nog steeds krachtig genoeg om de vele GS'en die ook naar Oostenrijk waren afgereisd het nakijken te geven. Zo goed als de stuureigenschappen en het motorblok is ook de vering van de fiets, die bij de Adventure R -zoals het hoort - gewoon handmatig moet worden ingesteld. Geen elektronische pre-settings dus, waar je het mee zult moeten doen, maar volledig instelbare vering die dankzij z'n 220 mm lange veerwegen zelfs de grootste hobbels en bobbels perfect wist te absorberen. Alleen lijmstroken in de lengterichting van de weg waren de Conti banden gevoelig voor, maar buiten dat was geen weg slecht genoeg om de Adventure R het spoor bijster te laten raken. Ook de windbescherming bleek tijdens deze trip heel erg mee te vallen, alleen tijdens het hele slechte weer hadden we graag wat meer bescherming gehad, maar in het droge was het ook op de snelweg met de sportieve en fraai getinte ruit in de lage stand op hoge snelheid goed uit te houden. En dan is er nog het verbruik, dat uiteindelijk over de complete trip gemeten op 1 op 16,3 uitkwam, wat zeker voor een dikke 150 pk sterke 1.200 zeer netjes mag worden genoemd.

Mocht ik ooit de eigenaar van het winnende staatslot blijken te zijn, dan zal deze Adventure R zeer hoog op mijn verlanglijstje staan. Z'n nukken neem ik dan maar al te graag voor lief.
oals een van de deelnemers op de laatste avond tegen mij zei: "Ik werk al 30 jaar in de reisbranche, maar ik heb nog nooit zo iets amateuristisch meegemaakt als op deze trip."

Daarmee is niet gezegd dat de hele reis een aanfluiting was. Op de overnachtingen in Villach en Mattighofen na waren de hotels van perfecte kwaliteit met uitstekende kamers, goede bedden, een heerlijke douche, gratis Wifi verbinding, goed eten, een goed ontbijt en een gezellig terras waar 's avonds nog kon worden nagekaart. Het tweede hotel had zelfs een wellness en een buitenbad en op de laatste overnachting vlakbij Mattighofen na konden de motoren overal in een garage worden gestald. Daarnaast waren in de routes prachtige wegen opgenomen waar ook wij nog nooit eerder waren geweest, op de te lange verbindingswegen en geitenpaden na was dat eigenlijk prima voor elkaar. Het was vooral de reisleider die door zijn arrogante houding ervoor zorgde dat de tekortkomingen nog eens extra werden uitvergroot, in plaats van dat het leed werd verzacht. Op de laatste avond probeerde hij zich nog te excuseren door aan te geven dat deze trip nu voor het eerst werd georganiseerd, wij dus blijkbaar als proefkonijnen hadden gefungeerd en dat alle kritiek dus welkom was, maar hierover was in de aankondiging cq. het boekingsdeel op de Promotor website met geen woord gerept, en kwam het over als een mantel waaronder alles maar met liefde moest worden bedekt.

Mea Culpa

Dat men zich bij Promotor terdege bewust is van het feit dat de Super Alpen Tour op z'n zachtst gezegd niet bepaald vlekkeloos is verlopen blijkt al snel als Promotor met onze bevindingen wordt geconfronteerd. Men weet ons te vertellen dat de problemen eigenlijk al helemaal aan het begin ontstonden, toen de tour volledig moest worden omgegooid. Oorspronkelijk zou de tour beginnen in Mattighofen en eindigen in Oberstdorf, maar nadat was gebleken dat op zaterdag geen fabrieksbezoek mogelijk was werd van het beginpunt het eindpunt en visa versa gemaakt. Vanaf dat moment ging alles mis: het eerste hotel, wat in eerste instantie dus het laatste hotel had moeten zijn, bleek op die nieuwe datum al volledig te zijn volgeboekt. Het boeken van de hotels was echter bij een ANWB dochter ondergebracht, die op haar beurt had verzuimd te communiceren dat er in plaats van Oberstdorf dus een ander hotel was geboekt. Voor wat de laatste overnachting betreft had men een ander verhaal, volgens Promotor waren de vijf mensen die in het andere pension moesten overnachten op het laatste moment via KTM aan de lijst toegevoegd, maar KTM had op voorhand een aantal plaatsen ingekocht en dus vonden we dat wel een beetje vreemd verhaal.

Ook de routes bleken behoorlijk af te wijken van wat het uitgangspunt van Promotor was geweest. Volgens hoofdredacteur Jan Kruithof zouden de afstanden dagelijks zo'n 300 kilometer moeten zijn geweest, maar die waren in de praktijk toch echt veel langer. Jan Kruithof gaf wel aan dat het uitgangspunt van de Super Alpen Tour was geweest om juist die passen en wegen op te zoeken die je normaal gesproken voorbij rijdt, maar gaf wel aan dat de door ons genoemde afstanden veel langer waren dan oorspronkelijk de bedoeling was geweest. "We hebben deze tour enkele jaren geleden zelf gereden en hebben die trip van toen als uitgangspunt genomen, maar blijkbaar is er in de uitvoering het nodige veranderd," aldus Kruithof.

De routes waren enkele weken voor aanvang van de trip nog door de reisleider gereden en Kruithof is daarom verbaasd dat we daar totaal niets van hebben gemerkt. Zo misten we bijvoorbeeld informatie over wegopbrekingen, die in deze landen in de zomer heel gebruikelijk zijn. Op onze opmerking dat informatie vooraf veel leed zou hebben verzacht, door 's avonds tijdens of na afloop van het diner de route van de volgende dag te bespreken, krijgen we te horen dat dit normaal gesproken bij dit soort vakanties ook altijd wordt gedaan. Sterker, in het handboek van Promotor staat dat de reisleider de groep dient te informeren over wat de volgende dag op het programma staat, niet in de laatste plaats om iedereen alvast te prikkelen over wat ze de komende dag te wachten staat. En dat kunnen wij alleen beamen, door 's avonds het roadbook van de volgende dag te bespreken weet je wat er komen gaat en ben je alvast voorbereid op eventuele verbindingswegen, boerenpaden en omleidingen die je onderweg zult tegenkomen.

Bovendien gaf Jan Kruithof aan dat, voor zover er zware stukken op slecht begaanbare wegen in de route zouden zijn opgenomen, er altijd een alternatief had moeten zijn, zodat mensen de keuze hebben tussen een normaal route of een extra pittig stuk. Volgens Jan Kruithof hadden veel van de problemen voorkomen kunnen zijn als er door de reisleider beter was gecommuniceerd, maar hij neemt daarvoor wel alle verantwoording op zich. Naar onze mening heeft de reisleider een gebrek aan inlevingsvermogen gehad om zich te verplaatsen in de belevingswereld van een minder ervaren motorrijder, en zich daardoor te veel door zijn eigen definitie van wat lekkere wegen zijn heeft laten leiden. Maar niet iedereen vindt geitenpaden leuk, en daar zal je bij het uitzetten van de tochten terdege rekening mee moeten houden, hetgeen ook door Jan Kruithof wordt beaamd.

Jan Kruithof, hoofdredacteur Promotor:
Om te beginnen vinden we het heel erg vervelend dat deze trip niet aan de verwachting heeft voldaan. Het ging al mis meteen bij het begin en het lijkt wel alsof het daarna van kwaad naar erger is gegaan, alsof er een vloek op deze vakantie heeft gerust. Normaal gesproken gaat Stefan alleen als hulpje mee en daarover hebben we nog nooit klachten gehad, maar ditmaal kwam het niet zo uit dat of iemand van de redactie of onze normale reisleider mee kon gaan, en dat heeft blijkbaar niet goed uitgepakt. Stefan gaf zelf aan dit wel alleen te kunnen doen, maar ik denk dat we moeten concluderen dat hij niet voor het werk van reisleider is geschikt, en daarvoor neem ik de volle verantwoording. We hadden hem niet alleen op pad moeten laten gaan.

Dat de reisleider door de deelnemers als bron van ergernis is ervaren blijkt uit de enquêteformulieren die door Promotor naar de deelnemers zijn gestuurd. Ten tijde van ons contact met Promotor hadden diegenen die het formulier al had ingevuld unaniem de reisleider een zeer negatieve beoordeling gegeven. En daar kunnen we ons volledig in vinden. Als op voorhand was gecommuniceerd dat wij de proefkonijnen zouden zijn, als op voorhand de routes van de volgende dag zouden zijn besproken, er alert zou zijn gereageerd op alle onvolkomenheden van de trip en vooral niet was geprobeerd om te doen alsof je als organisator geen blaam treft, dan was de beleving bij iedereen heel anders geweest. Het is juist de taak van een reisleider wanneer alles mis gaat wat er ook maar mis kan gaan, aan het eind van de rit iedereen desondanks naar huis gaat met een gevoel van: "Niet te geloven wat er allemaal is misgegaan, maar ik heb een ge-wel-di-ge tijd gehad en had het voor geen goud willen missen." 

Promotor heeft bij ons aangegeven dat men alle kritiek over de Super Alpen Tour zeer zeker serieus neemt en de enquêteformulieren goed zal gaan bestuderen. Afhankelijk van de uitkomst van de enquête zal worden bekeken wat kan worden gedaan om de deelnemers van deze trip tegemoet te komen, om een deel van het leed te verzachten. "Het organiseren van motorvakanties is voor ons een steeds belangrijkere factor aan het worden en het laatste waar we op zitten te wachten is een ontevreden klant, en dus zullen we er alles aan doen om te voorkomen dat dit in de toekomst nog eens gebeurt," aldus Jan Kruithof. En om dat laatste te onderstrepen worden we uitgenodigd om het volgend jaar opnieuw met een van de vakanties van Promotor mee te gaan, om zelf te ervaren dat ze het wel degelijk goed kunnen doen.

Dat zullen we zeker ook gaan doen.