Test: Yamaha MT-07

Nou is het natuurlijk ook te gek om hard te kunnen jagen, maar dat is niet per se het sterkste punt. Dat het hier ook kan, zegt veel meer. Wat wel leuk is, dit zou net zo goed kunnen met de 35 kW versie, want hoe krapper het stuurwerk, hoe minder de topsnelheid meetelt. Maar goed, we zijn allemaal voorzien van de gewone versie, wat de groep lekker bij elkaar houdt. Aan de voorrijder is te zien Nu nog eens opnieuw vergelijken met de rest. Benieuwd hoe de kaarten nu liggendat hij het hier en daar niet echt vertrouwt, maar ik heb het grote voordeel dat ik ook aan zijn achterband kan zien hoe nat het is. Daarentegen heeft hij een navigatie die hem vertelt wat er ná de volgende bocht aankomt.  Hoe dan ook zijn we met een handvol collega’s lekker aan het sturen. Nou is 6 procent meer veerconstante in de vork moeilijk exact te controleren, dat het werkt kunnen we wel merken. Hetzelfde geldt voor de 16 procent extra uitgaande demping. We moeten het maar aannemen, maar verbeterd is het wel.

Maar aan de achterzijde gaat het helemaal goed. Daar is de veer zo’n 11 procent stugger (het begint zo wel heel erg op een XSR te lijken), bijgestaan door nog eens27 procent meer uitgaande én maar liefst 40 procent meer high speed ingaande demping… Dat merk je zeker. Veertig procent is een wereld van verschil. Daar bovenop is de schokbreker nog eens instelbaar qua veervoorspanning en uitgaande demping, dus als het nog steeds niet genoeg is, kan het geregeld worden. Dat je dat kunt voelen, behoeft geen verdere toelichting. Nou is het wel weer twee jaar geleden dat we de vorige MT reden, maar destijds kregen we op de vraag of het iets stugger kon het antwoord ‘ze staan al maximaal voor jullie’. Dit keer hoor ik niemand klagen en wordt er dus ook niks gedraaid of gesteld. Dat spreekt boekdelen. Denk alleen niet dat de motor nu te strak staat of veel van z’n laagdrempeligheid is kwijtgeraakt. Niks daarvan, de motor rijdt nu alleen nog veel voorspelbaarder, helderder en is met meer overtuiging een bocht om te gooien. Daarom vallen deze upgrades ook nog steeds onder de noemer ‘niet te gek’. Kun je nagaan.

Nou hadden we er liever niet zo achter gekomen, maar als het dan toch gebeurt: net als we van het kronkelwerk een iets grotere weg richting lunch opdraaien, gaan de hemelsluizen open met alle registers. Dit stopt niet meer en dus wordt de rest van de rit in de regen verreden. Zo komen we ook terecht op die A-397, het is de kortste weg terug. Positief bekeken: er zijn minder enerverende kortste routes.
Uiteraard heeft Yamaha ook direct ene breed scala aan accessoires leverbaar. Zoals hendels, valbe-

scherming, Akra en meer mooi G&G gefreesd aluminium. Pimp my MT, zo gek als je wilt En daarbovenop dus de ontdekking hoe de motor rijdt onder dit soort omstandigheden. Nou is dat uiteraard ook afhankelijk van hoe gek je het wil maken, wat voor banden je hebt en hoe goed je zelf bent in regenrijden, maar hoe dan ook: de MT rijdt voorbeeldig. Misschien wel een uitkomst zelfs, nu wil je niet graag met een overschot aan vermogen zitten.

Natuurlijk heeft zo’n beetje elke motor in klassen hoger dan de 650/700cc tegenwoordig tractiecontrole, dat heeft de MT nog altijd niet en dat blijkt dan ook nog steeds niet nodig.  Sowieso rijden we het grootste stuk bergaf, ik schakel ook vaak een versnelling hoger om de gasrespons wat trager te maken. En ook dat maakt de MT allemaal niks uit, je hebt altijd wel voldoende power in je rechterpols. En zo rijden we met kinderlijk gemak de lokale helden in hun automobielen voorbij, die duidelijk worstelen met de weersomstandigheden.  Ze zullen het wat minder gewend zijn dan wij, zullen we maar aannemen. Of wij weten iets niet over het gripniveau, dat kan ook… maar we komen stuk voor stuk zonder brokken beneden, dus die grip zit wel oke. Ik had het graag anders gezien en nog eens gedaan met een zonnetje, maar het is niet anders.