Test: Kawasaki Versys 1000 Touring NL Edition

Terwijl de TomTom 450 me leert dat ik nog dik 350 kilometer te gaan heb en het weer er niet veel beter op is geworden zet ik de handvatverwarming op standje voluit, maar m’n handen worden er echt niet warmer op. Vreemd, in de ochtend op standje 1 dacht ik toch echt iets van warmte te voelen,
Gelukkig niet uit hoeven te testen, de protector van het frame

De remmen gaven geen reden tot klagen, maar we hebben ze ook amper nodig gehad. Blok is toonbeeld van souplesse maar nu lijkt het toch echt alsof de handvatverwarming helemaal niets (meer) doet. Wat even later bij de eerste tankstop van de dag na 314,2 kilometer wordt bevestigd, het handvat voelt totaal niet warm aan. Nu was voor mijn schema een tankstop bij 350 kilometer beter geweest, maar als kort voor het tankstation de restkilometerwaarde van 38 kilometer naar - - switcht neem ik het zekere voor het onzekere. Bovendien is dat voor mijn handen nu ook helemaal geen straf.

Volgens het digitale display zou de eerste etappe in een gemiddeld verbruik van 1:16,8 zijn gegaan en met 18,8 liter getankt blijkt dat behoorlijk accuraat te zijn; een snelle rekensom wijst uit dat de Versys 1:16,7 heeft verbruikt. Nu zou je daarmee dus 350 kilometer ver kunnen komen op een tank (wat op zich nog geeneens zo’n verkeerde actieradius is) en zou ik het zonder tankstop moeten redden tot het hotel in hartje Hamburg, maar dat risico neem ik liever niet. Niets griezeliger dan de laatste 40 kilometer Zeikweer bij -2, zeg me nog eens wat er nou zo leuk aan motorrijden iste moeten rijden met een tankindicator die volop aan het knipperen is en een restkilometeraanduiding die het zelf niet meer weet en daarom maar “- -“ laat zien, waardoor je continue het idee hebt op de allerlaatste druppels benzine aan het rijden te zijn. Terwijl je, zo heeft deze tankstop ons geleerd, nog altijd minstens tweeënhalve liter brandstof hebt en dus nog minstens 40 kilometer rijden kunt.

Nu komt die extra pitstop mij vandaag eerlijk gezegd helemaal niet ongelegen uit, maar ergens is het wel jammer dat je, wanneer je lange afstanden te overbruggen hebt, eerder moet tanken dan strikt noodzakelijk is. Zeker ook omdat het comfort van de Versys niets te wensen overlaat, in tegenstelling tot mijn allweather outfit waarvan de waterbestendigheid te wensen overlaat. Dit gecombineerd met defecte handvatverwarming en winterhandschoenen die voor temperaturen rond het vriespunt nét niet warm genoeg zijn maken dat ik het niet erg vind om wat vaker te stoppen (en daarmee mijn geschatte aankomsttijd op te zien klimmen). Buiten nat en koud is er maar weinig op het comfort van de Versys aan te merken. De zithouding is erg relaxt, de bescherming is zoals gezegd prima voor elkaar en ook het zadel is precies goed gepolsterd. Zelfs aan het eind van de dag met het eindpunt in zicht heb ik geen enkele behoefte om ofwel te verzitten, ofwel de benen te strekken om mijn benen en achterwerk te ontzien. Wel vind ik het jammer dat het zadel niet in hoogte in te stellen is, voor mij persoonlijk had het net iets lager mogen zijn. Een voet plat aan de grond voor een verkeerslicht is geen enkel probleem, "Jullie hebben echt het mooiste beroep," wordt ons regelmatig gemaild. Voelt vandaag toch echt niet zomaar als de motor achteruit moet worden gemanoeuvreerd kom ik maar net met de tenen aan de grond en voelen de 239 kilo rijklare kilo's (exclusief koffers met inhoud) ineens als het dubbele aan.

Met Bremen in zicht klimt de temperatuur van nét een graad boven nul zowaar op tot een graad of drie, waardoor het voelt alsof ik me ineens langs de Spaanse kust begeef. Bovendien hebben de donkere incontinente wolken plaats gemaakt voor een blauwe hemel en daarbij horend droog asfalt, waardoor op de driebaans Autobahn zonder snelheidslimiet het tempo flink kan worden opgevoerd. Dat wil zeggen, totdat de Versys bij 175 km/u begint tegen te sputteren en langzaam met het stuur begint te slaan. Met dank aan de enorm grote topkoffer, die weliswaar groot genoeg is om twee helmen in op te bergen, Hadden we al gezegd dat 'ie best veel kofferruimte heeft. En dat 'm dat wel eh... enorm maakt?maar stabiliteit op hoge snelheid niet ten goede komt. Zeker ook omdat we behoorlijk wat gewicht in top- en zijkoffers hebben gestopt. Niet dat deze Kawasaki daar trouwens de enige in is, het speelt bij bijna alle hoogpoters wanneer er koffers worden gemonteerd.

Trouwens, over zijkoffers gesproken: qua design mogen ze er weliswaar appetijtelijk uitzien, maar handig is de vorm allerminst. De Kawasaki rugzak kregen we er maar met de grootste moeite in. Nu moeten we daarbij wel aantekenen dat de zijkoffers uit het Touring pakket waarmee de Versys 1000 bij ons in Nederland standaard is uitgerust zijn voorzien van luxe binnentassen die op de vorm van de koffers zijn aangepast, maar die lagen voor het gemak nog in Hoofddorp. 

Het gemak waarmee je snelheden tot ver boven de 180 km/u rijdt is haast verraderlijk te noemen. Meer dan eens betrap ik me erop veel harder aan het rijden te zijn dan mijn gevoel me ingeeft. Enerzijds omdat de snelheid van het verkeer op deze Autobahn zonder snelheidslimiet veel hoger ligt dan bij ons, maar anderzijds ook omdat de Versys zo rustig loopt en zijn vermogen mooi over de hele linie heeft uitgesmeerd. Ter illustratie: 6.000 toeren per minuut in zesde versnelling vertaalt zich naar een snelheid van 160 km/u en dan heb je dus nog flink wat toeren tot de begrenzer te gaan. Ergens tussen de 150 en 160 km per uur is dan ook een ideale kruissnelheid. Bovendien loopt de viercilinder dan nog mooi trillingsvrij (ergens rond de 7.000 toeren zijn lichte trillingen te voelen) en is het verbruik (het hoogste verbruik dat we noteerden was 1:15 met 10 km file en snelheden tot 180 km/u) nog acceptabel.