Test: Triumph Street Triple S A2

Denk nou niet dat ze bij Triumph speciaal een 35kW versie bouwen voor het A2 rijbewijs. Nee, heel toevallig bestaat er in Australië de zogenaamde LAMS wetgeving. LAMS staat voor Learner Approved Motorcycle Scheme en is in principe ook gewoon een soort beperkt rijbewijs. 660cc is daarbij de grens en een hele mooie basis voor Triumph Benelux om de Street Heeft wel wat, die herfstbladeren. Daarbij, tractiecontrole. Dus...Triple S terug te tunen naar 35kW en zo aan te bieden als A2 rijbewijs motorfiets. Toch kunnen we hier niet van een speciaal 35kW voertuig spreken zoals bijvoorbeeld de Honda CB500F. Bij die Honda zou je na 2 jaar en het behalen van het onbeperkt rijbewijs voor de keuzen staan hem in te ruilen voor een ‘zwaardere’ of door te blijven rijden met 35kW. De Triumph kan je na 2 jaar bij de dealer klaar laten maken voor het A rijbewijs en dan mag je met 70kW (95pk) op pad. Het leuke is dat beide versies beschikken over 60Nm aan koppel en dat is, zoals we weten, misschien nog wel veel leuker dan veel vermogen.

Maar voordat we het over het rijden gaan hebben zullen we de A2 machine eens nader bekijken. Allereerst vallen natuurlijk de twee koplampen op. Het style element van de Triple sinds jaren en ook nu weer prominent aanwezig. De jongste telg heeft nu fraaie LED dagrijverlichting verwerkt in de beide ‘ogen’ en ook het kleine schermpje (fly screen) boven de koplampunit is nog steeds aanwezig. Erachter vinden we het dashboard en dat is, ondanks dat het iets soberder is, zeer informatief en zonder poespas. Een grote toerenteller met blauwe? LED’s als het toerental in hogere sferen geraakt volgt de analoge weg terwijl links het info centre digitale informatie geeft. Tijd, snelheid, versnellingsindicator, temperatuur, kilometerstand (dagtellers, verbruik) en de benzinemeter zijn er duidelijk af te lezen. Twee kleine rubberen knopjes om het één en ander te resetten zitten ernaast, om de diverse informatie op te roepen moeten we (veel beter) op het linker stuurhelft zijn. Met de i-knop en mode-knop bedienen we eenvoudig de diverse mogelijkheden waaronder de RAIN en ROAD modus.
Dubbele koplampen met LED strips, overzichtelijk display. Identiek aan de 'gewone' S

Net als de rest van de fiets. Schakelaars hebben precies het juiste gevoel, het instelbereik van de spiegels is daarentegen aan de krappe kant

Klinkt écht voortreffelijk, zolang je ergens tussen de 4 en 7 duizend toeren rijdt. Ook van achteren LEDDie eerste willen we graag nog eens in de regen proberen want tijdens onze test merkten we geen verschil.

Beide spiegels die gemonteerd zijn op het niet te brede en niet te hoge of te lage stuur bieden in principe een goed zicht naar achter, ware het niet dat de hoogteinstelling aan de krappe kant is en je daardoor je hoofd naar beneden zult moeten plaatsen om te zien wat er achter je gebeurt. Door de rem/koppelingshendel iets naar beneden te draaien zou dat probleem kunnen worden opgelost, maar dan zitten de hendels misschien weer net iets te laag. De verstelling is dus niet je van het maar buiten dat is het zicht wel goed en heeft ’t wel in strak uitziende spiegels geresulteerd. Zittend op de Triumph vallen je bovenbenen, als je zo rond de 1 meter 85 bent, perfect in de flanken en heb je echt het idee op een dikke fiets te zitten. Fraai detail zijn de hoogglans zwarte Triumph emblemen en het logo in de tankdop. Dit log kom je trouwens overal tegen op de Street Triple en dat geeft hem een ‘premium’ uitstraling. Misschien een beetje afgezaagd woord maar het moet gezegd worden. Baal nu stiekem al dat 'ie straks weer terug moet. Ik zeg: langeduurtest...Dit soort details onderscheiden hem van zijn Japanse collega’s en dat willen we tegenwoordig toch?

Kruipen we van het zadel (ja ook zo’n mooi logo) iets naar achteren dan zien we een duozadel waar je vriend of vriendin op mee kan maar echt comfortabel zit hij of zij daar niet. Jammer ook om iemand mee te nemen want zo wordt het zicht op het fraaie kontje belemmerd. Okay, het is geen Panigale maar zo schuin van achteren zie je de fraaie welvingen en een soort van koelribben die totaal geen functie hebben maar er wel erg cool uitzien. Natuurlijk een LED klein fraai en spits achterlicht met daaronder een subtiele stick waar richtingaanwijzers en kentekenplaat aan hangen. Zoals het bij een naked bike hoort is het blok prominent aanwezig en zien we gelukkig geen opzichtige uitlaatdemper maar een kort pijpje. Alles legaal en als we onder de Triumph kijken zien we hoe de fabrikanten tegenwoordig heel fraai het demper gedeelte ‘onder’ het blok kwijtraken. Volgen we de uitlaatgassen valt het oog op een, nieuwe, bananen achtervork. Dik voor elkaar dus het uiterlijk van de Triumph Street Triple en alleen hiervoor zou je al iets langer door willen sparen. Maar we willen natuurlijk ook graag weten of de Diablo Red het net zo goed doet op het asfalt als op het netvlies.