Megatest: Harley-Davidson 2018 Softail line-up

Dachten we met de Heritage Classic en de Fat Bob wel de twee grootste verschillen in de nieuwe 2018 Softail familie te hebben gehad, heeft Harley voor ons de tweede dag nog de Street Bob en Breakout bewaard, twee modellen die wederom totaal anders zijn. We trappen af met de Street Bob, die weliswaar net als de Fat Bob ook Bob is genoemd, maar buiten dat helemaal niks met dat Als een Amish op Rumspringa of een jong hertje in de weide, zo gedraagt 'ie zich. En die Street Bob is al niet veel andersagressieve monster gemeen heeft. De Street Bob werd door Harley-Davidson in 2006 gelanceerd als eerste ‘dark custom’ van de Dyna familie en werd aangedreven door de Twin Cam 96 V-Twin, waar de andere Dyna modellen met het 103 ci blok werden uitgerust. In 2013 werd de Street Bob als Special Edition leverbaar met de Twin Cam 103, maar het was pas in 2016 dat de Street Bob standaard met het Twin Cam 103 blok zou worden uitgerust.

Net als de Fat Bob is ook de Street Bob voor 2018 van de Dyna naar de Softail familie overgeheveld en zijn daarbij een flink stuk verder gegaan dan bij de Fat Bob. Net als bij de Fat Bob heeft ook bij de Street Bob chroom plaats gemaakt voor zwart en matzwart, wat alleen al genoeg is geweest om de fiets van een oubollige chopper met mini-apehanger stuur te transformeren in een coole, mysterieuze verschijning, die nog dichter bij het jaren ’50 Bobber gevoel staat. De 4,7 gallon (17,8 liter) benzinetank heeft plaatsgemaakt voor een 3,5 gallon (13,2 liter) exemplaar en de op de tank geplaatste console met snelheidsmeter Vraag me af hoeveel korter de steunen nog kunnen wordenheeft het veld geruimd voor een waanzinnig cool digitaal display dat in de klembeugel van het stuur is ondergebracht. Net als bij de Fat Bob is de bekabeling in het stuur weggewerkt, waardoor een extreem minimalistische look is ontstaan. Puurder dan dit bestaat haast niet, tenzij je bij gasten als Wrenchmonkees, Deus Ex Machina of Roland Sands op de koffie gaat.

Als enige van de vier te testen motoren is de Street Bob niet beschikbaar met 114 ci V-Twin, maar daar is in de Spaanse bergen in alle eerlijkheid niets van te merken. De route van vandaag is exact hetzelfde als die van gisteren, met dat verschil dat we nu in tegengestelde richting rijden. En dus rijden we nu met de Street Bob over exact dezelfde wegen als een dag eerder met de Fat Bob. Afgaand op de specs levert de Milwaukee-Eight 107 V-Twin ‘slechts’ 145 Nm koppel bij 3.000 toeren, waar het 114 blok bij hetzelfde toerental over 155 Nm koppel beschikt, maar ook nu geldt weer dat de Street Bob zoveel lichter is dat dat verschil ruimschoots wordt gecompenseerd. Rijklaar wordt de Street Bob namelijk opgegeven voor 297 kilo, waardoor het verschil in ‘koppel per kilo’ slechts minimaal is (0,49 Nm/kg voor de Street Bob tegen 0,51 Nm/kg voor de Fat Bob).

Echter, waar de Fat Bob de uitstraling van een stoere krachtpatser heeft is de Street Bob eerder als een rebelse puber, die maling aan alles en iedereen heeft en zelf z’n regels wel bepaalt. Net als bij de Fat Bob zijn ook bij de Street Bob de voetsteunen naar voren gericht, maar het 680 mm lage zadel maakt ‘m een heel stuk toegankelijker. Het mini-apehanger stuur is wat hoogte betreft nog geeneens veel hoger dan het stuur van de Heritage Classic, maar is wel een stuk smaller, waardoor met name op het krappe werk –
Mini-apehanger stuurt nog verrassend goed, zolang je niet hoeft af te draaien. Display is cooler dan cool

Als een dubbelloops jachtgeweer, en zo klinkt 'ie ook. Alleen leverbaar met Milwaukee-Eight 107, maar daar hoef je echt niet om te treuren

Terug naar de jaren '50 Bobber, dus vorkrubbers. Ook dit zadel laat niets te wensen over zoals links of rechts afslaan in de smalle straatjes van de bergdorpjes in Catalonië – ietwat onwennig gaat, maar eenmaal de wielen aan het rollen merk je amper verschil. Sterker, de Street Bob heeft het binnen een half uur voor elkaar dat de route wordt afgeragd als ondeugende pubers in een achtbaan. Ten opzichte van de Fat Bob beschikt de Street Bob over minder hellingshoek, waardoor rechts met gemak ook de beschermbeugel over de uitlaat over het asfalt schraapt, maar ook nu geldt dat elke bocht de grondspeling er alleen maar beter op wordt.

Stuurt dus als een scheermes en gaat er als de brandweer vandoor, maar het meest ben ik nog onder de indruk van hoe goed de motor– net als eerder de Heritage Classic en Fat Bob – is afgeveerd. De tijden dat vooral de achterkant met z’n korte veerweg oncomfortabel was en het voor elke drempel zaak was om écht vaart te minderen zijn nu echt verleden tijd, in plaats daarvan slikt de nieuwe vering oneffenheden als zoete koek en vormen de Catalaanse drempels (jawel, ook in Catalonië heeft men de drempel ontdekt) geen enkele belemmering meer. Totdat ik op de Breakout overstap die Harley als laatste voor mij heeft bewaard en ik tot de ontdekking kom dat er toch nog uitzonderingen op de regel zijn.