Dubbeltest: Ducati Monster 797 vs Desert Sled

De verschillen worden steeds extremer, de basis blijft hetzelfde. Van Monster tot Desert Sled, het kloppend hart is hetzelfde. En dat is nou een goede reden om ze eens samen mee op pad te nemen.  Nou heb ik zelf het genoegen gehad de Monster al eerder te kunnen rijden, dus begin ik liefst met de Scrambler. Maar niet voordat Ed zijn ongezouten mening even flink spuit. Zou dit best de hele dag kunnen doenKortom, alles is verschrikkelijk en hij snapt niet dat ze hier ooit één van verkopen. ‘Maar hij zit wel goed’. Hee…. Dat is een positieve opmerking. Dat belooft wat… Nou is hij al lang blij dat ik dit verhaal schrijf en niet hijzelf, maar daarbuiten ligt de focus ook nog het meest op de verschillen onderling dan een vergelijk met een ander merk. Want uiteraard is de Duc duurder, dat zijn ze altijd. En krijg je daar ‘minder’ voor, want dat krijg je ook eh… nou ja, dat komt ook wel voor. En dat een Z650 makkelijker rijdt, nou èn… het is geen Monster. Maar oke, de toon is gezet, de opmerkingen genoteerd en ik zal kijken of ik er iets van terugvind. Maar eerst de Sled. Al sinds die dag in Milaan heb ik mijn zinnen gezet op het proberen hiervan, want wat een briljant idee is dit… en de uitvoering al minstens even goed. Met een rechtstreekse sneer naar de XT500 van weleer is de motor ook in wit verkrijgbaar, met rode biezen rond de zijschilden. Als het mijn geld was geweest had ik honderd procent die kleur gekozen., En alsof al die andere Scramblers een voorzet waren, is de styling van deze machine volledig spot on. De vorm van de tank, de ronde koplamp en teller, de spaakwielen, het blok inderdaad, gewoon alles klopt. Goed, de eerste schok overwonnen is het gewoon een heel goede uitvoering van een slim idee, maar toch. Niet voor niets zijn meerdere collega’s van de introductie teruggekomen met de opmerking ‘dit is de Scrambler zoals ‘ie vanaf het begin had moeten zijn’. Al vind ik rationeel gezien dat ze het met de eerste Scrambler al bij het juiste eind hadden, eenvoudig Hoewel dit ook erg verslavend is. Illegaal, dat wel, maar wel verdomd leukomdat die nog het meest op het origineel lijkt. Dat was immers ook geen ‘offroad’, de Desert Sled al veel meer. Of tenminste, qua uitstraling.

Nou is het qua vermogen met de standaard Scrambler best wel in orde, je zit niet zonder en je wordt er niet door overmand, maar per uitvoering is het natuurlijk nog de vraag of je er genoeg aan hebt. Stap op de Desert Sled en je zou misschien een iets fellere afgifte verwachten, maar uiteindelijk valt er best mee te rijden. Het is natuurlijk geen tot op de tanden getunede supermoto en het is met afstand veel meer dan de gemiddelde ééncilinder, zeker als je de oudere types (je zit toch een beetje met het retro idee te spelen) meerekent. Sowieso is er nog wel meer verschil. De motor is net wat breder, zowel ter hoogte van het zadel als onder de tank, dan een ééncilinder. Aan de andere kant zit je er perfect op als op een klassieke offroad en staat het stuur ook op een klassieke positie:
Identiek, op de muzikale muze na. De dubbele trompetten van de Sled zijn nog enigszins te doen, maar de enkele toeter van de M797 is echt véél te stil

Twee maal buizenframe, maar wel twee maal duidelijk anders

Vlak versus getrapt en design LED versus 'gewoon' LED. Handgrepen zijn trouwens wel volgens hetzelfde principelekker breed, lekker hoog en oog voor detail: nergens een fatbar te bekennen. Zo heurt het. Zelfs de prominent in zicht zwevende gaskabel draagt alleen maar bij aan de pret.

Met de tweecilinder in het vooronder is de motor uiteraard ook iets zwaarder, maar wat belangrijker is: sterker én soepeler. Simpel sommetje eigenlijk: twee cilinders in plaats van één, da’s alles.  Maar het is allemaal binnen de perken die je onbewust stelt. Het plaatje klopt, de vertaling eveneens. En als je het rationeel bekijkt is de zitpositie nog steeds dik in orde. De tank is smal waar je het verwacht, de voetsteunen staan op de juiste hoogte, het zadel is vlak en hard genoeg, ga zo maar door. Zelfs het display dat nog identiek hetzelfde is, past in het totaalplaatje. Dat het zoveel anders kan dan de Monster…

Of liever: dat deze twee motoren toch het belangrijkste delen is een klein wonder. Want op de naked, die weliswaar de ‘moderne’ variant is waar de Scrambler de klassieke uitvoering vertegenwoordigt, is toch ook al sprake van een klassiek sfeertje. Vijfentwintig jaar bestaat de Monster al en met de 797 heeft Ducati duidelijk weer het ‘oergevoel’ terug gevonden. Dus wat bedoelen we eigenlijk, met ‘modern’? Maar goed, het klopt wel. En qua uitrusting is er ook wel iets anders dan vroeger… van de dubbele radiale rem voorin (de eerste 600 had maar één schijf, weten we dat nog?) tot het lcd display, de nieuwe knopjes op het stuur, de teruggekeerde sluiting van de tank, het nieuwe buizenframe, de zithouding, tot aan het LED achterlicht, het is gewoon net zo fris als al z’n concurrenten. Niks ouderwets aan, dus dit is weldegelijk een ‘moderne’ naked. Misschien is hedendaags een beter woord, maar het dekt hoe dan ook de lading.