Tussentestje: Versys vs Africa Twin

Punt is, dan ben je er nog niet. Je zou eindeloos kunnen discussiëren wat nou wel en wat nou niet in het vergelijk past: de V-Strom 1000 zit qua prijs op gelijke hoogte, de XTZ Super Ténéré is wel duurder, maar ook luxer. En dan hebben we nog niks gezegd over BMW, KTM, Ducati, Triumph en ga zo maar door. Jammer dan, nu gaat het even om deze twee. De Honda als reïncarnatie van de oude stempel, de K 
Zondermeer allebei prima motoren om cool mee op de foto te gaanawa als evolutie van een thema. En daarom is het voor deze ene keer dan ook niet belangrijk dat de Honda wél graag de ruigte opzoekt en de Kawa niet, maar gebruiken we ze allebei voor precies datgene waar je ze uiteindelijk toch het allervaakst gebruikt: de openbare weg, snelweg, stadsverkeer, kortom, het Saaie Land.

Toch is dat best reëel, kijk maar eens om je heen. Natuurlijk willen we allemaal wel eeuwig in de Alpen rijden –en daar doet elke motor het fantááásties-, in de praktijk worden veel meer kilometers gemaakt op eigen bodem. En dat heeft bijvoorbeeld Kawasaki heel goed door, want die hebben de Versys niet gemaakt om mee te doen alsof, maar gewoon om uit te blinken waar het telt. Dus dan hoef je ineens niet meer per se de lichtste machine te hebben, de hoogste of wielen die de Ertzbergrodeo nog zouden kunnen weerstaan. Laat staan de motor, een brute twin is echt niet n 
Honda zoekt het in de hoogte en houdt de breedte beperkt. In beeld is het even zoeken
 
Kawasaki laat het wat breder hangen.. maar aan overzichtelijkheid  geen gebrek!oodzakelijk. En dus zien we die ook niet op de Versys, maar krijgen we in plaats daarvan een vier in lijn zoals we die ook in de Z1000SX vinden. Weten we van dat die poeslief, supersoepel en kogelvrij is. Voordeel is dat de zachte loop nergens echt flink trilt wat je dus een boel vermoeidheid scheelt.

Het voordeel van een ‘adventure’ is dat ’t goed en leuk rijdt en je er goed op zit. Wat heet goed, als een koning. Precies dat heeft de Kawa dus ook en dat is ’t voornaamste verschil met de Z1000SX, want verschil moet er wezen. Dus staat de Versys hoger op z’n poten en scoort daarmee niet alleen meer ruimte en een rechtere zit, maar ook een weggedrag wat daar perfect bij past. Koffers had de Z1000 al, dus die nemen we mee. Doen we er nog een ruitje op en klaar is Kees. Het effect is bizar; wie op de Versys stapt en er mee wegrijdt, snapt meteen wat er mee bedoeld werd en sluit zich daarbij aan. Snel een paar honderd kilometer wegdrukken? Neem een Versys, zet ‘m op een gangetje van 160 en stap ter plekke nog okselfris af. Dat doet ‘ie zelfs beter dan de SX, het zadel is net genoeg anders dat je er totaal geen probleem mee hebt. En eenmaal ter plekke begint z 
Knopjes (nieuw) van de Honda. Eigenwijs als we van ze kennen, maar toch op een vreemde manier direct vertrouwd
 
Kawaknopjes zijn wat klassieker. Werken feilloos, maar we zijn niet anders gewend
 
Links een zadel, rechts een zeteloals we weten het feest pas echt. De Versys heeft wellicht niet het meest indrukwekkende vermogen, het is wel gewoon, net als de Amerikanen graag zeggen, ‘genoeg’.

Nee, dan de Honda. Over andere boeg gesproken. Inmiddels is er al ruimschoots over geschreven en ook nu is het niet anders. Honda heeft de Africa Twin nieuw leven ingeblazen en deed dat met verve. Niet met overdreven veel vermogen, maar ook niet met overdreven veel gewicht en dat is belangrijk. Dat is zelfs belangrijker, want deze motor moet wél even goed werken in een bergbeek, over een besneeuwde Alp of bij een rondje Red Bull Knockout. In eerste instantie, of liever bij de eerste live ontmoeting, valt de motor zelfs een beetje tegen. Van alle hype zou je denken dat het een bizar bruut apparaat is, maar heb je eenmaal een been over de motor gegooid (en dat is met 870mm nog een uitdaging) dan bekruipt je een ‘is dit het nou’ gevoel. Dat komt voornamelijk omdat de motor zo eenvoudig is. Een simpel dashboard, gaskabels die dwars door je blikveld lopen en maar een paar knopjes. Maar hoeveel je er van verwacht: zo teleurstellend is het niet. Heb je het eenmaal door, dan merk je dat het dashboard je laat zien wat je nodig hebt en méér (drie tripmeters, jawel!), het is alleen zo super logisch en voor de hand liggend dat je het snel over het hoofd ziet. Tractiecontrole? Knopje. ABS? Knopje op het dashboard. Scrollen doe je met de nieuwe (!) schakelaars op het stuur, toeters of bellen zitten er gewoon niet op. Heb je niet nodig, dus het is er niet. Neem de ruit: niks verstelbaar, dat is nodeloos ingewikkeld. Gewoon een goed werkend, turbulentievrij ruitje en dat is het. De zadelhoogte is aan te passen door een ander zadel te monteren, je kunt er koffers bij kopen en zo kunnen we nog wel even door.

Is dat nou echt.... zie ik dat goed? Serieus? Is dat normaal hier? Onvoorstelbaar