Vergelijk kleine twins: Vakantie zonder ouders

Het afgelopen jaar werd door Honda met de CB500 serie het tweede drieluik aan motoren gepresenteerd. Drie motoren die net als de een jaar eerder gelanceerde NC modellen van hetzelfde frame en motorblok zijn voorzien en waarbij de X een allroad, de R een supersport en de F een sportief naked design kreeg aangemeten. Voor de ontwikkeling van de CB500 modellen had Honda het nieuwe A2 rijbewijs als uitgangspunt genomen. Volgens de richtlijn is dat rijbewijs beperkt tot een vermogen van 35 kW, en dus moest de CB500 een motor zijn waarmee het maximale uit 35 kW zou kunnen worden gehaald. Dat is ook precies de reden dat de paralleltwin een cilinderinhoud van 471cc heeft, groter had gemakkelijk gekund, maar dan had men het vermogen weer moeten afknijpen tot 35 kW. En dat wilde men niet, aangezien een geknepen motor weer ten koste van de funfactor zou gaan.

Dat de CB500F over een serieuze funfactor beschikt, daar weten we sinds de introductie vorig jaar en nog een tweede test bij onze Oosterburen waar deze video werd gemaakt alles van, maar toch hadden we dit keer een iets ander gevoel. Een ander gevoel dat alles te maken heeft met het gezelschap waarin de CB500F zich op Texel bevond. Net als de andere twee zit deze CB500F echter ook vol tegenstrijdigheden. A 
In detail ziet 't er allemaal prima uit, maar toch oogt het goedkoper dan de andere twee
 
Als je er aan gewend bent wil je nooit anders meer: de toeter en knippers omgekeerd. Geen wereld van verschil, de verder wel fraaie Akra-pijpfgezet tegen het spraakmakende ontwerp van de ER-6n en MT-07 is het design van de CB500F behoorlijk oubollig en saai te noemen. Ook wat afwerking betreft oogt het best wel goedkoop, hoewel alles wél netjes is afgewerkt. Van deze drie oogt de Honda het meest als een beginnersfiets, tot je gaat rijden en tot de conclusie komt dat van deze drie de Honda het meest als een volwassen fiets aanvoelt. Het zadel, het stuur, de zitpositie, het is allemaal nét dat tikkie ruimer.

De 471cc paralleltwin is dus goed voor een vermogen van 48 pk (dat klinkt toch nog lekkerder dan die stomme kilowatts), wat net zo spannend klinkt als een aflevering van de Teletubbies, maar ook hier geldt: laat je niet in de luren leggen door die cijfertjes op papier. Geef de CB500 de vrije teugels en hij zal je verrassen met een rijwielgedeelte dat heel erg goed op z’n taken is berust en je te allen tijde in staat stelt het gas vol tegen de stuit te houden. Niks op een zilveren schaaltje afwegen van elke millimeter dat het gas wordt open geschroefd, niks geen ’als dat maar goed gaat’, maar knallen alsof je John McGuinness tijdens de Isle of Man TT bent. En zolang je voorop ligt is er weinig aan de hand, pas als de CB in het spoor van de andere twee zit delft ’ie het onderspit voor wat vermogen betreft.

Naast dat de CB500F over een uitstekend rijwielgedeelte beschikt dat je alle vertrouwen geeft om hard te gaan, heeft de motor nog een tweede troef: het brandstofverbruik. Hoe we ook onze best hebben gedaan, wij slaagden er met 1:24 maar nét in om verbruik onder de 1 op 25 te realiseren. En dat is best knap, zeker gezien het feit dat de tweecilinder continue hard aan het werk werd gezet. Wie een beetje normaal rijdt met ’t ding zal met een verbruik van dik boven de 1 op 25 worden beloond, en dat is met de steeds duurder wordende benzineprijzen gewoon leuk.

• Volwassen motor, goed rijwielgedeelte, verbruik
• 't blijft wel aanpoten, niet echt spannend design

En deze doet 't eveneens... check!

Een eerdere test van de CB500F is hier te lezen.