Test MV Agusta Brutale 800 Dragster

Het gas staat vol open. De motor tegen de toerenbegrenzer. Het achterwiel spint, hopeloos zoekend naar tractie en gehuld in een nevel van witte rook De achterband schreeuwt het uit. Pure kracht. Bijtend in het asfalt om het meter voor meter te vervormen. De MV Agusta Brutale 800 Dragster is dit alles en meer, veel meer. HIs het een vogel? Is het een Vliegtuig? et is motorrijden gestript tot de essentie van puur rijplezier. Emotioneel, vrijheid.

Overdreven? Dat dachten wij in eerste instantie ook toen bovenstaande tekst uit MV Agusta’s persbericht van de nieuwe Brutale 800 Dragster onze redactie had bereikt, maar na een kort weekje sparren is die mening wel bijgedraaid. De Dragster is zonder twijfel de meest extreme driecilinder Brutale ooit die zelfs voor z’n viercilinder broer maar weinig onderdoet.

Ironisch genoeg zijn echter de kleine aanpassingen die ‘m nu zo begeerlijk hebben gemaakt tegelijkertijd de aanpassingen die ‘m nu zo onpraktisch in het kwadraat hebben gemaakt. De agressieve zithouding die op lange duur vermoeiend wordt, de spiegels die in de file ronduit onhandig zijn, het korte zadel dat maar één zithouding mogelijk (en het meenemen van een passagier onmogelijk) maakt en de brede achterband die een flitsend stuurgedrag niet ten goede is gekomen.

Strikt genomen is deze Brutale 800 Dragster de minste MV Agusta ooit, maar daar heeft een liefhebber waarschijnlijk maling aan. Iemand in de running voor een Dragster is waarschijnlijk niet op zoek naar de beste stuurfiets, maar naar een fiets met de vetste looks. En daar scoort de Dragster hoog op de kaart. Vraag dat anders die scooterrijders nog maar...

• wat een kracht, geile blikvanger, elektronicapakket, compromisloos
• ABS grijpt best vroeg in, stelschroef vering onbereikbaar, compromisloos