Zoeken

Test: Kawasaki Ninja ZX-10R

Sleutelwoord: elektronica

26 maart 2011
Inhoudsopgave
Test: Kawasaki Ninja ZX-10R
Sleutelwoord: elektronica
De bank op
De hort op
Conclusie
Technische gegevens

Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABS

Het is al weer zeven jaar geleden dat Kawasaki -eindelijk- haar ZX-9R bij het grof vuil zette en als laatste Japanse fabrikant haar opwachting maakte in het 1000cc supersport segment met de lancering van de ZX-10R. Een motor die nog scherper stuurde dan dat een scheermes een papiervloeitje doorsnijdt, maar zich ontpopte tot een ontembaar beest zodra de tellernaald de 9.000 toeren was gepasseerd. De daaropvolgende jaargangen werd vooral aandacht besteed aan het rijdbaar maken van de groene Ninja vechter, maar dat ging wel ten koste van de onvoorstelbare rijsensatie waar dat allereerste model zo berucht om was geworden. Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABSDat moest, zo werd het afgelopen jaar al snel duidelijk, met de lancering van de 2011 Ninja ZX-10R gaan veranderen. Kawasaki had z’n zaken groots aangepakt, gebruikte media als Twitter en Facebook om ons warm te maken voor de nieuwe 10 en liet daarbij vooral weten dat het in 2011 allemaal anders zou worden. Met als resultaat een nieuwe Superbike die als eerste 1000cc op papier officieel de 200 pk grens heeft weten te doorbreken. Maar daar bleef het bij de Groenen niet bij, net als de BMW is ook de nieuwe ZX-10R volgehangen met elektronica die anno 2011 het sleutelwoord is geworden in de ontwikkeling van deze ongekend krachtige machines.

Dat het ontwikkelingsteam de zaken zeer zeker grondig heeft aangepakt blijkt al snel als we de fiets in Hoofddorp hebben opgehaald voor een allereerste test op eigen bodem. Niet alleen is de 2011 ZX-10R qua design van eerste tot laatste schroef onderhanden genomen, ook technisch gezien is er maar weinig van de z’n voorganger terug te vinden. Zo is de fiets voor het eerst voorzien van ABS, is in navolging van Suzuki, Yamaha en BMW te kiezen uit drie verschillende mappings en is standaard een instelbaar traction control voorzien. Edoch, hoe belangrijk deze elektronische gadgets ook zijn, ze vallen in het niet bij de technische specificaties die al ten tijde van de presentatie van de fiets het afgelopen jaar op in Intermot in Keulen bekend werden gemaakt. Met een opgegeven vermogen van 200,1 pk bij 13.000 toeren is de Kawasaki ZX-10R de allereerste productie straatfiets die officieel de ooit onbereikbaar geachte 200 pk grens heeft doorbroken. Nog niet indrukwekkend genoeg? De 2011 ZX-10R wordt zonder ABS opgegeven voor een rijklaar gewicht van 198 kilo (bij de door ons gereden ABS versie kan daar drie kilo bij op worden geteld), waarmee de fiets de nog méér indrukwekkende en magische vermogens/rijklaar gewicht grens van 1 pk per kilo heeft doorbroken.

Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABS
Hoezo onverantwoord voor op de openbare weg. Groen is goed voor het milieu, hoe groener wil je het hebben?

Nu kunnen we ons goed voorstellen dat menig scepticus zich zal afvragen wat je in hemelsnaam met zoveel vermogen zou moeten doen en zal stellen dat het alleen al dáárom levensgevaarlijk is om dit soort motorfietsen te rijden, maar die mensen raden we écht aan om eens het been over dit groene monster te gooien. De nieuwe Ninja is nog gemakkelijker te rijden dan dat je volgens Ikea een boekenkast in elkaar hebt gezet, terwijl in tegenstelling tot de montage van die boekenkast je bij de ZX-10R nooit voor verrassingen zult komen te staan. Tenminste, zolang je de goed afleesbare digitale toerenteller onder de 9.000 toeren weet te houden. Onder de 9.000 toeren gedraagt de ZX-10R als een braaf afgerichte pitbull, Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABS
Een agressief beest ziet rood voor de ogen. Inderdaad, hoe roder de led van de toerenleller, hoe agressiever de ZX-10R.  
Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABS
Ziet er alweer een stuk beter uit dan de koelkast van 't vorig model, en klinkt trouwens waanzinnig. Alsof je op de Superbike racer van Mr. Vermeulen himselve aan het rijden bent.
maar eenmaal het cijfer negen gepasseerd breekt de hel los en heb je voordat je vanwege de in het voorjaar weer opkomende graspollen ‘Hatsjoe’ hebt gezegd de 200 km/u grens al ruim achter je gelaten. Nu zal dit ongetwijfeld koren op de molen zijn van die sceptici, die hun mening hiermee met een ‘zie je wel’ zien bevestigd, maar het is de vraag of dit in de praktijk ook daadwerkelijk snel zal gebeuren. Sterker, zodra je enigszins probeert ’s lands snelheidslimieten in ere te houden is het een godsonmogelijke opgave om zelfs boven de 8.000 toeren, het moment dat de gekleurde leds van de digitale toerenteller van geel naar oranje kleuren,  uit te komen. In eerste versnelling rijdt je dan namelijk al 95 km/u, in tweede versnelling 120 terwijl in derde versnelling je al de in Nederland illegale snelheid van 145 km/u hebt bereikt.

Met de motor-mapping op standje 1 (vol vermogen) en de traction control eveneens op standje 1 mag de groene Ninja op een overzichtelijke en relatief lege, maar wel van glooiend wegdek voorziene provinciale weg in hartje Noord-Holland laten zien wat hij in z’n mars heeft. Volgas acceleratie blijkt in eerste versnelling een onmogelijke opgave, en zelfs in de tweede versnelling moeten we alle zeilen bijzetten om het voorwiel aan de grond te houden. Tot de eerder genoemde 9.000 toeren is de fiets behoorlijk rap, maar nog wel in toom te houden, maar daarboven lijkt het alsof we vanuit de hel worden bestookt met emmers vol vagevuur. De ZX-10R gaat als een kanonskogel vooruit, lift het voorwiel, waarna de traction control ingrijpt en de fiets weer hevig kopschuddend met beide voeten, em wielen, op moeder aarde komt te staan. Om vervolgens dit ritueel te herhalen, tot het moment dat de knipperende toerenteller-leds en toerenbegrenzer een einde aan de pret maken. Verder dan een volle acceleratie in tweede versnelling bleek onmogelijk, alleen al vanwege het feit dat de digitale snelheidsmeter ons leerde dat we op dat moment al 215 km/u aan het rijden waren. Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABSIn eerste versnelling is de fiets trouwens goed voor een topsnelheid van 177 km/u op de teller, terwijl de run op de vermogensbank uitwees dat in vierde versnelling de fiets al goed is voor een tellersnelheid van 274 km/u, ofwel 257 échte kilometers per uur. En dan heb je nog twee versnellingen te gaan.

Dat het echter de omstandigheden waren die de volgas acceleratie van de ZX-10R aardig parten speelde bleek de daarop volgende dagen, waar hetzelfde ritueel meermaals werd herhaald om te zien of we a) te oud beginnen te worden voor dit soort werk en b) dit een structurele issue was. Op een strak wegdek en met beduidend minder wind wilde de fiets nog steeds wel in de ketting klimmen, maar bleef bij het weer contact maken met moeder aarde het hevig kopschudden uit waardoor het gas nu wél vol open kon worden gehouden zonder daarna om schoon ondergoed te moeten vragen. Het traction control lijkt daarbij de zaak goed onder controle te houden en fungeert zelfs als ‘wheelie-control’, maar daar kun je echter niet blindelings op vertrouwen. In de meeste gevallen werd bij ons een wheelie aardig in de kiem gesmoord, maar nét toen we daar blind op gingen vertrouwen werden we alsnog verrast met een lancering die een flink stuk verder ging dan ons op dat moment lief was. Hoewel dat ongetwijfeld vanaf de zijkant wel bijzonder fraai zal hebben uitgezien.

Kawasaki 2011 Ninja ZX-10R ABS
Prachtig kiekje in een landelijke omgeving, toch? Als dit niet groen genoeg is dan weten wij het ook niet meer