Introductie Honda CBR125R en 250R

Zie je dit, dan weet je gelijk waar je hangjeugd gebleven is

Nu zijn we niet zomaar naar Spanje overgevlogen om even met een veredeld bromfietsje te rijden natuurlijk. Een beetje Honda eigen kunnen we vol aan de bak, want er worden in twee dagen gelijk maar even drie nieuwe modellen geïntroduceerd. Ditmaal is het een volledig CBR feest, al klinkt dat dan weer veelbelovender dan het in werkelijkheid is. de CBRs die we deze keer voorgeschoteld krijgen zijn namelijk de ‘resterende’, te weten de CBR600F (waarvan eerder al bericht), de CBR125R en de CBR250R. Het hele feest speelt zich dan ook gewoon op straat af, geen circuit te bekennen. Alhoewel, het ‘rondje om de hotelvijver’ wat wegens meteorologische overmacht dienst doet als plaats van handeling voor de fotoshoot  begint na een tweetal inrijrondes al aardig op een serieus alternatief te lijken. Ach ja, voordeeltje van dit spul zullen we maar zeggen. Het zal nog veel gekker worden.

 Echt veel scheelt het zo niet nee

De motoren zijn het product van een zeer substantieel deel van de markt: Azië. Denk namelijk niet dat de Europese markt en modellen als de Hornet of VFR het moeten verdienen voor Honda, vergeleken met de aantallen die in en om het zuid-Aziatische schiereiland genoteerd worden is dat kinderspel. Zowel de 125 als de 250 worden dan ook geproduceerd in de fabriek in Thailand en daar gelden toch net andere regels. Wie bij de kreet CBR250R namelijk denkt aan de bizarre 250cc gillende viercilinder van een twintigtal jaren geleden komt bedrogen uit. In plaats daarvan hebben we hier te maken met een tweetal ééncilinders die vooral uit moeten blinken in onderhoudsvrijheid, betrouwbaarheid en souplesse. En iedereen die wel eens in Thailand, Vietnam of vergelijkbaar geweest is kan beamen dat dát juist de motortjes zijn waar letterlijk miljoenen van rondrijden. Maar dat maakt het voor Europa natuurlijk niet minder belangrijk. Ook (of juist) hier kennen we namelijk een modellengamma wat zo breed is als het kan zijn. Dus dat betekent dat er plaats is voor de kleintjes, voor de onderzijde. En hier zijn deze twee eencilinders prima op hun plek. En al wordt de 125 uiteindelijk niet op de markt gebracht in ons land wegens het (te) ongunstige politieke klimaat en daardoor het gebrwek aan draagvlak, een 250 kun je zo gaan halen bij je dealer. En wat voor ons geldt, gaat niet op voor onze buren en ook die zijn aanwezig hier in Sevilla. Je moet natuurlijk niet denken dat je als Nederlander iets te zeggen hebt, juist wij zijn nu de uitzondering.

Nee, dit is niet de Desert in Burgers' Zoo

Goed. Ondanks dat beide motoren van kruin tot teen zijn voorzien van een nieuwe jas, is hun afkomst toch nog prima te herkennen. Of misschien komt dat door de verhoudingen van supersmalle motor met enigszins buitenproportioneel aandoende handvaten. ‘Heet gewassen’ is een niet al te vreemde uitdrukking die de lading nog bijzonder goed dekt. Een algemene kreet ook, want ongeacht merk of type zou je –in eerdergenoemde gebieden- toch snel kunnen denken ‘dat ze toch allemaal op elkaar lijken’. Dat is Honda dus een doorn in het oog en daarom heeft de fabriek besloten om de motortjes, toch al wel toe aan een fris jasje, te voorzien van een duidelijk eigen smoelwerk. Of nou ja, een duidelijk eigen Honda smoelwerk dan, want niet voor niets hebben de motoren op de foto’s een andere kleur. Dan kun je ze tenminste nog uit elkaar houden.

Het voornaamste verschil vanuit het zadel is nog de vlek in het midden van de toerenteller van de 250. Pas daarna valt het ontbreken van het bekende HISS systeem op de 125, wat de 250 wel heeft. Voor zulke budgetfietsjes zijn ze nog bijzonder goed uitgerust