Test: Honda SW-T400 Silverwing

Een rijke historie

Het zal ergens in de jaren ’80 van de vorige eeuw zijn geweest dat fabrikanten de motorscootermarkt, op dat moment gedomineerd door merken als Vespa en Lambretta, vanuit een ander perspectief ging bekijken. Niet meer alleen als superwendbaar ding voor in de stad, maar meer gericht op comfort en – relatief – lange afstanden. In 1985 introduceerde Honda de CH250 Elite/Spacy en zette daarmee – zo weten we nu – de trend. Zware motorscooters, vaak ook wel maxi-scooters genoemd, waren een feit en hoewel de eerste jaren vooral vervloekt om hun nogal.… 'discutabele' stuureigenschappen inmiddels geëvolueerd tot luxe vervoersmiddelen die nog amper voor een automobiel onderdoen.

Toch blijft het opmerkelijk dat ondanks deze pioniersrol Honda niet meer het eerste merk is dat in je op zal komen als je het over motorscooters hebt, laat staan maxi-scooters. Sterker, in eerste instantie deed de naam Silverwing mij denken aan die ‘Guzzi-alike’ GL500 (en later 650) tweecilinder uit begin jaren ’80 en niet aan de in 2001 door Honda geïntroduceerde maxi-scooter. Ik bedoel maar. Op een of andere manier had de Silverwing nooit écht onze aandacht, maar dat veranderde eind vorig jaar toen Honda op de EICMA in Milaan de zwaar vernieuwde versie van de Silverwing 400 presenteerde.

Vernieuwd? Inderdaad, vernieuwd. Vijf jaar na introductie van de Silverwing 600 (een motorscooter waar in ons kikkerlandje al niet al te veel aandacht aan werd besteed) werd in Europa de 400cc versie, als antwoord op de populaire Suzuki Burgman, op de markt gezet. Mocht dit geheel langs je heen zijn gegaan dan is dat geen schande, tijdens de introductie van haar motornieuws in Athene 2006 werd het Nederlandse journalistengarde de dag dat deze Silverwing 400 op het programma stond getrakteerd op een bezoek aan de Acropolis: hij zou niet op de Nederlandse markt worden uitgebracht. Een gemiste kans, zo wordt ons al snel duidelijk als we de scooter bij Honda Nederland hebben opgehaald.

“Deze Silverwing 400 is uniek in scooterland,” zo weet Honda’s marketing en PR medewerker Erik Schattevoet ons te vertellen als we de motorscooter komen ophalen. “Het is de enige 400cc motorscooter die wordt aangedreven door een tweecilinder motorblok, waardoor hij behoorlijk krachtig is maar daar zul je op de snelweg snel genoeg achter komen,” aldus de beste man. “Honderdzestig kilometer per uur is geen enkel probleem.” Dat belooft wat voor de komende dagen dat de scooter bij onze redactie aanwezig zal zijn. Het tweecilinder motorblok is trouwens niet het enige wat de Silverwing 400 wat ons betreft uniek maakt, niet eerder hadden we een scooter op de redactie die qua afwerking zó tot in het kleinste detail was afgewerkt. Wisten we al dat motorscooters gaaf, snel en praktisch konden zijn, vanaf nu kunnen daar de termen elegant en mooi worden toegevoegd.

Dat niet alleen ons op de redactie die mening is toegedaan wordt me al snel duidelijk als ik op een stralende lentedag met de Silverwing onderweg ben. Niet alleen word ik vaker dan gemiddeld door andere motorrijders begroet (of zou ‘t komen doordat het nog vroeg in het seizoen is), de bestuurder van een bij een verkeerslicht naast mij staande BMW cabrio weet zijn enthousiasme niet onder stoelen of banken te steken. “Gaaf ding man, loopt hard zeker?” Niet in de laatste plaats dankzij het prachtige parelmoer wit waarin Honda deze Silverwing heeft gespoten. De beste man wijst zijn zoontje, die in een kinderzit naast hem op de passagierstoel zit, nog eens op mij, geeft een dikke 'thumbs up' en rijdt verder, mij toch vol verbazing achterlatend. Dat zoiets je overkomt met een dikke Italiaan is nog te begrijpen, maar bij een motorscooter… En daar zou het niet bij blijven, zo’n beetje overal waar we de Silverwing parkeerden werden we door voorbijgangers op complimenten getrakteerd, en dat hadden we nog niet eerder meegemaakt.