Test: Honda CB600F Hornet Acid Edition

Zijdezachte krachtsexplosie

Het zal weinigen verbazen dat de rijhouding naar Honda’s normen helemaal klopt. Het zadel biedt een stevige, maar comfortabele zit, de voetsteunen vind je zonder na te denken en geven een aangename knik in de knieën die bijdraagt aan de actieve zitpositie. Het brede stuur is goed geplaatst, niet te ver naar voren en diep genoeg voor een sportieve houding zonder overzicht te verliezen op de weg voor je. De rem- en koppelingshendels staan naar mijn smaak iets te hoog, wat er voor zorgt dat je vingers gevoelsmatig achter de hendels blijven haken. Dit is uiteraard makkelijk naar persoonlijke wens aan te passen. Tijdens de eerste kilometers valt op hoe zijdezacht het blok loopt. Alsof er maar enkele ronddraaiende delen in het blok aanwezig zijn die zijn gedompeld in de beste olie ooit gebruikt. Hoewel de Hornet onder elk toerental gebruiksvriendelijk blijft, gebeurt er onder de 3500 toeren erg weinig. Tussen dit toerental en de 7000 toeren geeft de viercilinder waar je om vraagt, meer niet. Rustig tokkelend toont de groengele een gemoedelijk en dienstbaar karakter. Het centrale en lage, richting het voorwiel geplaatste, gewicht zorgt ervoor dat je als bestuurder maar aan een bocht hoeft te denken en de Honda geeft waar je om vraagt. Niet dat de motor de bocht invalt, absoluut niet, stabiliteit is wat regeert als je met de Hornet door de stad rijdt of rustig de omgeving bekijkt op een mooi landweggetje. Tot zover inderdaad een rustige bromvlieg,
die echter nooit irriteert.

Als je het gas eenmaal opent en de naalt boven de 7000 toeren uitschiet wordt opeens weer duidelijk waar de krachtbron van het grele insect zijn oorsprong kent. De brom veranderd in een beschaafde, maar mooie huil en motor en bestuurder maken ineens flink wat meters. Het fijne zwaartepunt van de motor zorgt er bij hoge snelheden nog steeds voor dat insturen een stukje taart is. Als de bochtensnelheid echt gaat oplopen zorgt ditzelfde zwaartepunt er wel voor dat de motor wat naar buiten kan gaan lopen. Iets wat makkelijk op te lossen is met wat tegenstuur. Ingepakt in een textiel anti-regenpak wordt de versnelling op het rechte stuk dankzij het met alcantara beklede zadel zelfs iets teveel van het goede. M’n vastgeklemde knieën aan de tank ten spijt schuif ik toch een flink eind naar achteren als ik het gas tot op de stuit open. Ziet er leuk en kwalitatief uit hoor, de matte glans die het zadel biedt, maar als je er niet op blijft zitten is er naar mijn mening toch iets mis. Een dag later zal blijken dat het effect van het alcantara op leer juist wel positief is en dat deze combinatie veel grip geeft. Maar of de gemiddelde Hornetrijder altijd in het leer is gestoken valt natuurlijk te betwijfelen. Het ‘schuifprobleem’ ontstaat echter pas bij gebruik van het volle vermogen van de 600cc krachtbron. En dit is waarschijnlijk iets wat diezelfde gemiddelde Hornetbestuurder niet altijd zal doen. Een kritiekpunt waar dus alleen de verslaafde gasgever tegenaan zal lopen en deze is toch beter af in het leer…

Wat de Honda met zijn C-ABS systeem onopvallend goed doet is remmen. Rijdend op een zeer smal en bochtig weggetje ergens in het Groene Hart moet ik af en toe de rem erbij pakken als een auto in het blikveld verschijnt, omdat de weg niet breed genoeg is voor ons beide. Een vriend die achter me rijdt op een Suzuki SV 650 vraagt zich naderhand af of ik een fobie voor auto’s heb ontwikkeld. Telkens als ik voor een auto rem, moet hij bijkans een noodstop maken om niet bij mij het achterwiel in te duiken. Ik ben me echter van geen kwaad bewust en heb ’t gevoel dat ik niet meer dan de helft van het remvermogen van de Hornet heb gebruikt. Als ik later de remmen test valt me inderdaad op hoe gemakkelijk de remmen een serieuze vertraging op weten te bouwen. Reden hiervoor is dat het remsysteem bij simpelweg remmen met de voorrem automatisch de achterrem erbij pakt. Als trouwe en onverbeterlijke voorremremmer (scrabble?) ben ik sowieso niet gewend om de achterrem er altijd bij te pakken. Daarnaast zorgt het aanwezig ABS ervoor dat je gewoon een groot vertrouwen hebt tijdens het remmen. Dit ABS werkt trouwens fantastisch, met een minimale trilling in de hendel en het zoemen van het servosysteem weet je dat het ABS aan het werk wordt gezet, maar buiten dat merk je het nauwelijks. Honda laat zo ook op goedkopere modellen zien een voorloper te zijn met de ontwikkeling van dit voor motorrijders zo bruikbare remsysteem.