Test: Honda CB600F Hornet Acid Edition

Steken of brommen?

Maar goed, genoeg geneuzel over kleur en accessoires, éénmaal plaatsgenomen op het alcantara zadel doet dit het er nog het allerminste toe. Hebben we hier te maken met een fel insect of een gemoedelijke bromvlieg? Dat het laatste waarschijnlijk niet van toepassing is zal niemand verbazen. De 2009 editie is immers bijna gelijk aan de 2008 versie. Dat betekend dat ook het 2009 model ruim honderd pk en 63Nm weet te persen uit het blok dat afkomstig is uit de 2007 Honda CBR600rr, uiteraard getuned voor een sterker en op de alledaagse praktijk gericht middengebied. Het enige verschil met het model van vorig jaar is de vering en demping die verbeterd is. De voorvering is nu net als de achterschokbreker instelbaar op voorspanning en uitgaande demping. Niet dat het 2008 model hard toe is aan verbetering. De centraal en laag geplaatste demper zorgt voor een bescheiden, maar leuk geluid en draagt bij aan de lage en naar voren gebrachte gewichtscentralisatie die zorgt voor een moeiteloos en zeer neutraal stuurgedrag. Het optionele C-ABS systeem dat de dubbele 3 zuiger remklauwen voor en de enkele 2 zuiger remklauw achter aanstuurt is tevens aanwezig op de aan ons geleverde testmotor. Voor de volledigheid: op dezelfde Hornet zonder ABS telt elke remklauw één zuiger minder.

Als de contactsleutel wordt omgedraaid valt het oplichtende display meteen op. De nodige gegevens als het analoog aangegeven toerental en digitaal vermelde snelheid, maar ook de huidige benzinevoorraad vallen makkelijk in het blikveld. Zoals we dat bij Honda gewend zijn is het geheel overzichtelijk en duidelijk. Met een druk op de knop begint de viercilinder met een smeuïge en herkenbare brom te draaien. Voet op de uiteraard intuïtief geplaatste voetsteun, een tik naar beneden en de bak schiet gewillig in het eerste verzet. Wegrijden gaat zeer gemakkelijk en de eerste ervaring doet me denken aan m’n rijlessen op een CB500. Eén van de eerste dingen die je tijdens die rijlessen leert is in je spiegels te kijken als je wegrijdt. Iets wat op de Hornet leidt tot een duidelijk beeld van je ellebogen. De laatste keer dat ik mijn ellebogen zo goed heb kunnen bestuderen was op een Ducati 848 die z’n spiegels slechts op de kuip draagt voor de typegoedkeuring. Kan ik daar op een supersport nog wel begrip voor opbrengen, op deze praktijkgerichte nakedbike ben ik op z’n zachts gezegd verbaasd dat juist Honda zulke slechte spiegels, lees slecht geplaatst, heeft weten te monteren. Zelfs met het bewegen van mijn armen en hoofd weet ik slechts een minimaal beeld naar achteren te creëren. Horen dus meer thuis in de prullenbak en creëren een gat in de markt voor after-marked accesiore leveranciers.