Vergelijk: Allroads op hun paasbest

Moto Guzzi Stelvio

De Moto Guzzi Stelvio is de benjamin in dit gezelschap. De motor is het levende bewijs dat de Adelaar uit Mandello del Lario zijn vleugels weer volop uitslaat, sinds het merk onderdeel uitmaakt van het Piaggio concern. Nu gonstte het al een tijdje van de geruchten, maar toch was het pas afgelopen jaar op de EICMA in Milaan dat de fiets voor het eerst aan de wereldpers werd voorgesteld. Vlak voor deze vergelijkingtest vond de officiele introductie van Moto Guzzi's eerste stap op het Allroad segment plaats, wij presen ons dan ook meer dan gelukkig als eerste magazine in Nederland de motor in deze vergelijkingstest mee te kunnen nemen.

Dat de Italianen al jaren beroemd zijn om hun design op het gebied van kleding, auto’s en prachtige motorfietsen weten we al lang, net als de oeverloze verjaardagsdiscussie over betrouwbaarheid die met regelmaat de revu passeren. Dat het anno 2008 écht beter is gesteld met Italianen heeft de Stelvio duidelijk bewezen, door ook onder deze - zeker voor Italianen - erbarmelijk slechte weersomstandigheden de hele week zeer trouwe dienst te bewijzen en geen klap verkeerd te geven. Elke ochtend keken we, bij het openen van de gordijnen,  eerst naar de weersomstandigheden en daarna naar het uiterlijk van de Stelvio. De achterkant sierlijk en slank terwijl de neus behoorlijk aanwezig was met zijn grote ronde koplampen, een soort van “love it or hate it” gevoel met “nothing in between”.

Als je plaats neemt op de stelvio is de zit ten opzichte van de anderen sportiever uitgevoerd, Het rijwielgedeelte én het motorblok zijn uitgelegd voor het sportievere werk, waarbij een grindpad de motor ook nog zal kunnen bedwingen. Als enige van dit kwartet is de motor niet uitgerust met handvatverwarming en handkappen, wat zondermeer een gemis was. Net als ABS, dat - Italiaans getrouw - uitblinkt in afwezigheid. Dáár wordt in Italie nog geen hoge prioriteit aan gegeven, hoewel volgens Moto Guzzi importeur Moto Tricolore er wel een ABS versie zal komen, later... Handen op de handvatten en met een druk op de startknop komt het V-blok tot leven. Die Guzzi roffel is lekker vet aanwezig, even in een tunnel de naald tot 9000 toeren laten prieken, ahhh...lekker, dat hadden we even nodig.

Net als BMW beschikt ook Moto Guzzi over bedieningselementen die anders dan anders zijn. Daar waar BMW opteert voor een aparte knop voor linker en rechter knipperlicht (en je de eerste keer je suf zit te zoeken naar de 'uit'schakelaar) heeft Moto Guzzi (of beter gezegd: Piaggio, aangezien de bedieningselementen ook terug zijn te vinden op bijvoorbeeld Aprilia) ervoor gekozen om clakson en knippers om te wisselen. Hetgeen stevast resulteerde in een onbedoeld getoeter in plaats van een knipperend lichtje. Eenmaal gewend lijkt het zelfs logischer dan de traditionele elementen, maar helaas voor de Italianen is het overgrote merendeel van alle motorfietsen niet zo uitgevoerd.

Het motorblok komt wat moeizaam op gang maar steekt de naald eenmaal boven de 3500 toeren dan gaat ie met dikke vette klappen met gemak naar de 200km/h per uur. Je vraagt je dan ook direct af of dit wel een allroad is, hij ziet er wel zo uit maar het voelt als een duizend supersport in een allroad jasje is. De vering en demping staan snaarstrak waarmee een goede ronde tijd op assen niet is uitgesloten, op asfalt wel te verstaan. Voor het echte allroad werk is deze fiets te hard gedempt en afgeveerd.

Als je vanaf die hoge snelheden, waar de Stelvio duidelijk lekker in z'n element zit, even de negatieve G-krachten wilt voelen in vorm van vertraging zijn de brembo’s daar om je daar te helpen met vertragen. Dat ze tegen die taak zijn opgewassen is duidelijk, maar ze voelen wat gevoeloos aan. De Stelvio vertraagt alsof er een anker wordt uitgooit, maar je rechterhand krijgt je niet het sein wat er allemaal in het vooronder gebeurt. Het gevaar van dit alles bij te snel en hard ankeren is dat je - zeker tijdens Paas-sneeuw, koude en vorst - voor je het weet een blokkerend voorwiel hebt.

Wat ze in het warme Italie wel goed hebben gedaan is de duidelijkheid en design van de cockpit, persoonlijk was ik ook te spreken over de Griso en Aprilia Tuono en laat ze op een logoo’tje links of recht nu identiek zijn? Tijdens een sportieve rit op een van de spaarzame droge momenten was de versnellingsbak met uiterste precizie en zachtheid te bedienen, het deed ons meteen denken aan de introductie van de Griso 8V waar precies hetzelfde gevoel bij bovenkwam, lekker “poken” door de zes versnellingen op en neer zonder enige hapering of zware bediening. Niet vreemd natuurlijk, de Stelvio is met hetzelfde motorblok als die 8V uitgerust.

Conclusie
De Stelvio is de nieuwste telg in Allroad land. De motorfiets is ondanks zijn hoge ruit en ontspannen zitpositie behoorlijk sportief. Het ontbreken van handkappen en handvatverwarming, ABS en het nog niet leverbaar zijn van een kofferset maakt dat de Stelvio nog zeker een aantal punten voor verbetering heeft, maar geeft tevens aan dat in basis de Italianen gewoon goed werk hebben afgeleverd. En dat is zondermeer een compiment aan Moto Guzzi, om vanaf niets ineens zó'n motor neer te zetten. Ondanks zijn mindere aspiraties voor niet geasfalteerde wegen is dit koppelbeest , dankzij zijn bullige motorkarakter, fijne versnellingsbak en de brul uit de pijp in combinatie met stuwende Newtons erg plezierig om rond te sturen.

• Sportief rijwielgedeelte, windbescherming, design


• Geen handkappen, handvatverwarming en ABS, gevoelloze remmen