Zoeken

Test Yamaha XT660Z Tenere

5: Wandelkaart

12 augustus 2008
Inhoudsopgave
Test Yamaha XT660Z Tenere
2: Kaki
3: Heet onder de kont
4: Weg van de snelweg
5: Wandelkaart
6: Daar sta je dan...
7: Conclusie
8: Technische gegevens

Wandelkaart

Tenere 

De eerste dagen brengen we vooral door op de grote doorgaande wegen. Ook leuk en zeker niet vervelend, maar de Vogezen hebben meer te bieden. Nu zijn we niet echt onbekend in deze streek en uit ervaring weten we dat er ook zat ‘kleinere’ wegen zijn, het zijn dan vooral de witte wegen op een wegenkaart. In de Vogezen soms van mindere asfaltkwaliteit, smal en met behoorlijke stijgingspercentages. Voor de Yamaha zou dit geen probleem moeten zijn. En inderdaad… geen enkel probleem. De lange veerwegen hebben totaal geen moeite met de oneffenheden. De wendbaarheid van de Tenere zorgt ervoor dat de bochtigste gedeeltes met een speels gemak worden genomen en als er dan een helling van meer dan 15% procent komt, dan lacht ze er alleen maar om. Soms verdwijnt het asfalt zelfs helemaal op de witte wegen. Een grindpad komt er dan voor in de plaats. Het gelach wordt dan alleen nog maar harder. Voor de Tenere maakt het weinig uit of de stenen in asfalt zijn verwerkt of dat ze nog los liggen.

Tenere

Méér! Méér! We willen veel meer van dit!!!

Het begint tijdens deze trip steeds meer een sport te worden om juist deze weggetjes te vinden. En als het even kan, het liefste de onverharde paden. Gewoon een weg inslaan en zien waar dat 't schip strand,of niet. Eigenlijk worden zo de mooiste en leukste weggetjes gevonden. Oké… het gebeurt ook regelmatig dat we een doodlopend pad inrijden waar we pas kilometers later achter komen of dat we opeens op het erf staan van mensen die nog nooit een toerist bij hun huis hebben gezien, maar dat mag de pret niet drukken. Het is soms even een hek open zetten als blijkt dat de openbare weg alleen bereikt kan worden via het weiland van een boer, maar dat hebben we er graag voor over. En de Tenere slikt het als zoete koek. Het mag bij tijd en wijle best wel een zware onderneming zijn, maar dat geldt meer voor ondergetekende dan voor de Tenere. Kilometers lang onverharde bergpaden volgen vol met kuilen en stenen vraagt om een behoorlijke conditie. Zeker als deze paden vol met bochten zitten en alleen maar omhoog en omlaag gaan. Daarnaast weet je niet wat je aan de andere kant kan verwachten. Soms is het een afgrond, een rotswand of een nog scherpere bocht terwijl het zo steil naar beneden loopt dat stoppen ook zo goed als onmogelijk wordt. En ondertussen geeft de Tenere nog steeds geen krimp.

De eigenaar van de camping waar we deze dagen verblijven is zelf ook motorrijder. Onder het genot van wijn en Franse kaas komt de beste man met een goede oplossing voor onze zoektocht naar kleine wegen: een wandelkaart! Veel gedetailleerder, en daarnaast staan er bospaden en natuurlijk wandelroutes op. Weg met de wegenkaart! De komende dagen zit deze kaart dan ook voornamelijk op de tankdop geplakt. De vorm van de tank laat het namelijk niet toe om een tanktas of kaartleesvak te gebruiken. Voor het echte werk begint wordt de veervoorspanning wel weer zachter zetten, comfort is onder dit soort omstandigheden iets belangrijker dan superstrakke stuureigenschappen. Grindpaden worden bospaden met grotere stenen, kuilen en hellingspercentages. Aangezien het ’s nachts heeft geregend ontbreekt het ook niet aan waterplassen en modderpoelen. Na elke helling en bocht is het een grote verrassing wat er nu weer op ons pad komt. En echt alles komt op het pad. Een grindpad verandert in een bospad vol met kuilen en stenen om na de volgende bocht niet meer dan een diep karrenspoor te zijn en de bocht erna een door bosmachines omgewoelde modderpoel. Het enige vlakke gedeelte is nog altijd vals plat tot gedeeltes waar je niet rechtop kan blijven staan. En dat kilometers achter elkaar door.

Tenere

De lange voorvork is ook te aanschouwen door het 'gat' tussen tank en koplampunit

Het nadeel is alleen dat het echt niet te voorspellen is. Regelmatig wordt eerst lopend de route verkend voordat we het aandurven met de motor. De paden zijn soms zo smal dat het niet mogelijk is om ergens te keren. En het zijn hellingen waar je al niet met plezier tegen oploopt zo steil zijn ze, laat staan met een motor van 183 kilogram. Neemt niet weg dat het verschrikkelijk leuk is om te doen. Vooral omdat het lijkt of het voor de Tenere allemaal niks uitmaakt. De gevolgde

all- en offroad cursus

komt nu echt goed van pas. En nog blijft de menselijke factor de beperkende factor. Soms oppassen en snelheid aanpassen als we wandelaars passeren, want we rijden per slot van rekening gedeeltelijk over wandelpaden. In Nederland zou je waarschijnlijk een scheldpartij naar je hoofd toe krijgen omdat je op ‘hun’ pad rijdt, maar hier blijft het tot verbaasde blikken die al snel veranderen in een vriendelijk ‘bonjour’ of zelfs een gezellig gesprekje.

Met bijna simpel gemak wordt elke ondergrond genomen met de XT660Z en de kracht van het motorblok valt nu helemaal op zijn plaats. Met alleen het aanpassen van de vering! De soort banden – Metzeler Tourance – helpt zeker mee met het nemen al dit soort ondergronden. Terwijl we nog geeneens de bandenspanning hebben aangepast. Ongelooflijk wat de Tenere allemaal als ‘straatmotor’ aan kan. Met een andere Allroad komt het in ieder geval veel minder snel in ons op om te doen wat wij nu aan het doen zijn. De ruime grondspeling komt niet alleen van pas bij het ‘plat’ door de bochten gaan op het asfalt, in het terrein bewijst het zijn echt nut. Op de achterrem is op het asfalt al weinig aan te merken, maar in het terrein bewijst deze nog meer zijn kracht. De stepjes zijn voorzien van rubber. Dat zal wel voor het comfort zijn als je op het asfalt rijdt, maar bij het offroad rijden kan je beter kijken of je deze kan verwijderen. In alle ‘opwinding’ hebben wij dat eigenlijk nog geeneens gedaan. Behalve meer grip sta je dan ook wat beter op de stepjes. Met rubbers gaat het ook wel, maar het kan beter. Staand rijden is trouwens helemaal geen straf. De benen kan je goed kwijt, het stuur staat in een fijne positie en je kan gemakkelijk naar voren en achter staan.

Verbruik Yamaha XT660Z Tenere:
- Hoogst: 1:17,5
- Laagst: 1:24,5
- Gemiddeld: 1:21,5

Verbruik exclusief Duitse Autobahn:
- Hoogst: 1:21,1
- Laagst: 1:24,5
- Gemiddeld: 1:22,5
De verkenning te voet van de route voor ons, werd met die inspanningen dan ook graag aangepakt om wat te drinken. De Tenere had die drinkpauzes veel minder vaak nodig. We hebben in de testperiode behoorlijk wat kilometers afgelegd, maar echt vaak hebben we niet aan de pomp gestaan. Geholpen door de 22 liter tank hoeft het ook niet zo vaak. Daarnaast is de Yamaha niet zo dorstig als wij waren. Over de hele trip was het gemiddelde verbruik 1:21,5. Op zich totaal niet slecht, zeker als rekening wordt gehouden met dat hier enkele honderden kilometers bij zitten waar een kruissnelheid van 150 a 160 kilometer per uur. Worden die weggelaten, dan komt het verbruik niet onder de 1:21 en is het gemiddelde 22,5 kilometer per liter. En dat terwijl we tijdens het rijden geen rekening hebben gehouden met de ‘zuinigheid’, integendeel zelfs. Het zou ons ook niet verbazen als het dan zelfs nog zuiniger kan dan de 1:24,5 die wij hebben gehaald. Volgens de routeplanner is de kortste route 540 kilometer naar de plaats in de Vogezen waar wij verbleven. Op 1 kilometer na zouden we dat dus kunnen halen zonder te tanken… theoretisch gezien dan.

Tenere

Van een modderbad is de Tenere absoluut niet vies!