Zoeken

Test: Triumph Street Triple R

2: New Edition

31 oktober 2008
Inhoudsopgave
Test: Triumph Street Triple R
2: New Edition
3: Fun lovin criminals
4: Conclusie
5: Gemonteerde accessoires
6: Technische gegevens

New Edition

Street_Triple_R_0640.jpg

Dat het bij de Street Triple R iets verder gaat dan alleen ‘andere vering en remmen’ blijkt uit de technische gegevens die over de fiets zijn vrijgegeven. Toch zijn het wel de meest ingrijpende veranderingen, waarmee de Britten – in ieder geval op papier –  in één klap alle kritiek (voor zover je kritisch kon zijn) van de Street Triple van tafel veegden. Street_Triple_R_0684.jpg Zou eigenlijk standaard moeten zijn, dit erg fraaie flyscreen. In tegenstelling tot de standaard Triple, die van Brembo radiale remmen was voorzien, werden bij deze ‘R’ de radiale vierzuiger Nissin remklauwen in combinatie met de radiale rempomp direct overgenomen van de  Daytona 675. Net als de nu wel volledig instelbare voorvork en Kayaba achtershock met piggyback reservoir, waarbij moet worden aangetekend dat vering en demping op deze Street Triple R zijn aangepast. Daarnaast kreeg de fiets iets langere vorkpoten aangemeten dan die op de Daytona zijn terug te vinden.

Laatste in het oog springende wijziging ten opzichte van de standaard Triple is het chromen stuur dat bij deze ‘R’ werd vervangen door een fraai aluminium matgrijs Magura exemplaar. In hoeverre dit ook een gewijzigde zitpositie heeft opgeleverd, daarvoor was het té lang geleden dat we op de standaard versie had gereden, maar het ziet er zondermeer gelikt(er) uit. Ondanks dat het al weer een jaar geleden was dat we de standaard versie gereden hadden, werden we al vanaf de eerste meters van Triumph’s hoofdkantoor in Alkmaar overmand door een ‘aha-erlebnis’. Het enige wat ontbrak was een ‘welkom thuis’ in het fraaie display, maar verder was het als van een lange reis weer thuiskomen. Dat de fiets een regelrechte blauwdruk is van de Daytona 675 is ondermeer in de positionering van de voetsteunen terug te vinden, die – met het oog op de voor een supersport broodnodige grondspeling – behoorlijk hoog zijn geplaatst. Niet oncomfortabel, maar wel genoeg om op te merken. Daarbij, één dag intensief sturen en het zal je niet meer opvallen, net als het Magura stuur dat in eerste indruk erg smal aanvoelt. Net als bijvoorbeeld een Z750, maar daar zullen de aftermarket boeren niet rouwig om zijn.

Street_Triple_R_0653.jpgStreet_Triple_R_0689.jpg
Oog voor detail. Welliswaar een accessoire, maar wel een om je vingers bij af te likken.

Hoe langer we met de Triple ‘R’ op pad zijn, hoe meer we ons afvragen wát nou precies die andere wijzigingen zijn die aan deze fiets werden doorgevoerd. Zeker onder de behoorlijk herfstachtige weersomstandigheden lijken de verschillen tussen beide fietsen verwaarloosbaar. Street_Triple_R_0644.jpg Nu wel identiek aan de Daytona 675, maar mist nog steeds de bite die de Daytona wel heeft. Geen ABS is daarbij een gemiste kans. Zo prijkt Triumph’s persinformatie over een meer agressieve – voorover – zithouding met meer gevoel aan de voorkant, die werd gecreëerd doordat – vanwege de langere achtershock – de zithoogte met 5mm is toegenomen. Een uitzonderlijk klein detail dat misschien in directe confrontatie merkbaar is, maar wat we nu enkel voor kennis zullen waarnemen. Daarbij hadden we op de eerder genoemde voetsteunen na qua zithouding weinig aan te merken op de standaard versie en hetzelfde geld dus ook voor deze ‘R’. Dat we, in tegenstelling tot de standaard versie, ditmaal graag een breder - agressiever - stuur hadden gezien heeft alles met de sportievere insteek van 't model te maken.

Terwijl het verkeer van de avondspits (hoewel avond, die files lijken elke dag vroeger te beginnen) de A2 een acute hartstilstand heeft bezorgd weet de Triple ‘R’ zich als een gladde aal door deze dichtgeslibde massa te manoeuvreren. Misschien juist daarom wel dat Triumph niet voor dat bredere stuur heeft gekozen. Zelfs de meest fervente motorhater die zijn auto nét even wat verder richting middenstreep weet te schuiven en ons daarmee probeert te dwarsbomen, moet lijdzaam toezien hoe het kleinste gat groot genoeg blijkt te zijn om deze ‘R’ doorheen te wurmen. Toch worden we met deze actie direct op een van de pijnlijke minpunten van de fiets gedrukt: als een van de laatste der Mohikanen heeft Triumph nog geen ABS versie leverbaar, wat ons betreft een gemiste kans. Zeker vanwege de soms erbarmelijke weersomstandigheden waar je als woon-werk forens mee te maken zult hebben is ABS een wel zo veilige gedachte, maar blijkbaar denkt men daar in Engeland toch anders over.

Street_Triple_R_0735.jpg