Ducati GT1000 vs. Moto Morini 9,5

in een modern jasje

Dat beide motoren eenzelfde nostalgisch gevoel los weten te maken wordt ons al snel duidelijk als we met beide motorfietsen op pad gaan. De route brengt ons via de rijndijk naar het park de hoge Veluwe, een van de weinige plekjes in ons land waar je, mits op het juiste tijdstip, nog heerlijk kunt onthaasten. De natuur is in volle bloei en het rustige verkeersbeeld maakt dat het even voelt alsof we echt terug in de tijd zijn gegaan. De stilte in het natuurgebied wordt enkel verstoord door het geroffel van deze twee tweecilinders, hoewel geroffel.. het mogen dan twee motorfietsen zijn met een vette knipoog naar het verleden, het daarbij horende geluid blinkt helaas uit in afwezigheid. Bij Ducati is enkel de traditionele rammel van de koppeling, hoewel vanwege het oliebad ook gedempt, hoorbaar. Bij de Morini blijft het bij een stille roffel. Tenminste, wat uitlaatgeluid betreft, aan de inlaatzijde wist Franco Lambertini bij de 9.5 nog een redelijke slurp ten gehore te brengen zodra je aan het gas gaat hangen. Voor het betere nostalgische geluid zul je bij beide motorfietsen dan ook snel moeten uitwijken naar de aftermarket.

Dat Moto Morini met de 9.5 een behoorlijk potente ‘retro-klassieker’ op de markt heeft gezet is niet vreemd, per slot van rekening werd hetzelfde Bialbero CorsaCorta V-Twin motorblok gebruikt wat de Corsaro1200 in een keer op de motorkaart had gezet. Voor toepassing in de 9.5 mag het motorblok met maar liefst 23 Pk te zijn teruggetuned, nog altijd heeft de motor 25 Pk meer dan de GT1000, die genoegen moet nemen met 92 Pk. Opmerkelijk is wel dat de Morini zijn maximaal vermogen in de toerenbegrenzer lijkt te hebben. Tenminste, als we de technische data mogen geloven. Toch is dat ook precies datgene wat we voelen, in tegenstelling tot de Ducati die bovenin dood lijkt te vallen gaat de Morini door tot het gaatje. Maar niet alleen qua vermogen, ook qua koppel is de Morini de Ducati de baas. Natuurlijk, de motor heeft een bierglas meer cilinderinhoud, en juist dát maakt koppel. Toch heeft de motor zijn maximale koppel bij een hoger toerental dan de GT1000, en dat is weer wel opmerkelijk.

Ander opmerkelijk punt is het rijden bij lage toeren. Daar waar de Morini zich probleemloos laat afknijpen tot zeg tweeduizend toeren vraagt de Ducati het liefst toch het dubbele toerental voordat hij zich prima in z'n vel begint te voelen. Het is dan ook niet vreemd dat de Morini al snel een loopje neemt met de Ducati. Niet alleen weet de 9.5 in een staande sprint zijn plaatsgenoot achter zich te houden, ook zodra er bochten in zicht komen is de Morini de betere van de twee. Herstel, zéker als er bochten in zicht komen is de Morini de betere van de twee. Alsof we met twee tegenpolen aan het rijden zijn. De 9.5 laat zich zeer ontspannen sturen en voert elke opdracht van zijn berijder probleemloos uit, maar heeft op hoge snelheid de neiging om te gaan pendelen, terwijl de GT1000 over een zeer koersvast maar ook ehm… eigenzinnig stuurkarakter blijkt te beschikken. Met geen mogelijkheid lijkt de motor de bocht in te willen, maar daarover later meer. Eenmaal gewend aan het eigenzinnige stuurkarakter viel er nog best mee te leven, maar met regelmaat overstappen van de ene op de andere motor blééf het telkens weer opnieuw wennen.

Dat sturen niet het sterkste punt van de GT1000 is, is op z´n zachtst gezegd vreemd te noemen. Italianen staan niet bekend om slecht sturende motorfietsen en Ducati al helemaal niet. Daarbij is deze GT1000 qua geometrie exact hetzelfde als de Sport1000, waarbij we qua sturen niets te klagen hadden. We hebben dan ook sterk het vermoeden dat banden hier wel eens van grote invloed zouden kunnen zijn. Daar waar de heren van Ducati hebben gekozen voor Michelin Classics is de moto Morini 9.5 uitgevoerd met Pirelli Phantoms. Precies dezelfde band die ook terug te vinden was op die Sport1000. We hebben dan ook sterk het vermoeden dat een groot deel van het eigenzinnige stuurkarakter terug te schrijven is op de banden. En dat is zondermeer jammer, anders had het verhaal wel eens een compleet andere wending kunnen krijgen.