Zoeken

Tweetakt festival: Cagiva Mito vs. Aprilia RS

Alle begin is moeilijk

19 november 2007
Inhoudsopgave
Tweetakt festival: Cagiva Mito vs. Aprilia RS
Pagina 2
Pagina 3
Pagina 4
Pagina 5
Pagina 6

RS Mito 0020.jpg

We introduceren de deelnemers:

Allereerst staat hier Cagiva’s Mito 125. Een oude bekende, hier hebben we in 2004 al eens kennis mee gemaakt (in grondverzettende 15 pk-uitvoering) en zelfs toen ging het model al een paar seizoenen mee. Niet bepaald heet van de naald dus, maar oude liefde roest niet en bovendien: waarom eigenlijk die eeuwige drang naar vernieuwing als je product gewoon góed is?

Daarnaast de tegenhanger: met nieuw-voor-2007-replicajasje, de net een jaar lopende nieuwe Aprilia RS 125. Alles wat je zou willen: het design, de techniek… katalysator? Tuurlijk. Emissie-eisen? Euro 3, meneertje. Die maar doen dan? Hier, heb je nog wat stickers. Voor de kids.

RS Mito 0031.jpg 

Bekijk de Mito van een afstandje en toegegeven, het is een directe kopie van Ducati’s 916, maar hoe tijdloos en perfect wil je een ontwerp hebben? Dat ding wordt nog altijd als een van de meest geslaagde ontwerpen beschouwd en is, ook door modebewust Ducati, niet voor niets zo lang (zo goed als) ongewijzigd gebleven. Sterker, we zijn inmiddels weliswaar twee ontwerpen verder, maar de 1098 heeft toch weer méér 916-trekjes dan de 999. Gewoon omdat er niet aan te ontkomen is. Daarnaast komen dan de details die de Mito toch net onderscheiden; de koplampjes zijn net wat geniepiger, hij mist de bulk die de 916 wel heeft, de kuip sluit fantastisch mooi aan, het achterbrugje is gewoon gaaf; het uitlaatje zit leuk, ga maar door ga maar door…
En dan nog: wat boeit uiterlijk nou eigenlijk als je weet hoe het rijdt…. Maar hierover later nog meer dan genoeg.

Aprilia heeft met het nieuwe jasje van de RS stiekem een klein beetje hetzelfde gedaan als je erover nadenkt: even los van de ‘brand-je-ogen-eruit’ kleuren is de RS toch duidelijk afgeleid van grote broer RSV. Geeft je toch te denken…misschien heeft Cagiva helemaal niet zo’n gek idee gehad. Voorheen, en gelukkig dankzij het kekke kleurenschema wel weer een beetje, stond de Aprilia synoniem voor no-nonsense écht werkende stroomlijn, mooi design of niet. Op de eerste plaats de functie, pas daarna de vorm. Dat wil gelukkig niet zeggen dat de huidige vorm minder effectief is, maar duidelijk wel langer op de designtafel heeft gelegen. Maar dan nog: hoeveel zie je daarvan terug als je ermee op pad bent…

RS Mito 0030.jpg 

Dat wil zeggen: als je al weg komt. Want behalve dat we het hier hebben over een échte tweetakt, die dus om te beginnen al bijzonder weinig doet als de bedrijfstemperatuur nog niet bereikt is, komen daar nog een relatief lange eerste versnelling, een korte powerband en emissie-eisen bovenop. Pardon? Nou is het eerste enkel schijn natuurlijk, want wat is er nou leuker dan een rit te moeten vóórbereiden door eerst de motor warm te laten draaien? Let wel; we hebben het niet bepaald over een forensenmotor uiteraard. Hiermee wordt punt twee ook al een stuk minder kwalijk, want als we dan toch al 'GP-style' aan het gas lurken, wennen we ook vast aan het idee om daarna met de naald in het ideale toerengebied en de koppeling slippend als nooit tevoren om hier maar niet onder te raken op gang te komen. Heh…wat is dat toch lekker. Maar bijkomend aandachtspunt is toch de vermaledijde Euro-3 norm die Aprilia genoodzaakt heeft bruut een stuk uit het middengebied te knippen. En niet zomaar een dipje zoals we wel vaker zien, nee was het maar waar…de RS doet in dat gebied gewoon helemaal niets. Niks. En dan nog minder; het kan zomaar gebeuren dat mocht je onverhoopt tóch in het toerengebied tussen de 5000 en 7000 komen, de snelheid – god heb me lief - terúg loopt. Niet goed. Overigens is dit wel te verhelpen; een hernieuwde kennismaking op Spa bewees dat het ook ánders kan. En bovendien…je hoort ook helemaal niet in dat toerengebied te zitten.

Evenmin met de Mito overigens, maar deze is gelukkig nog voorzien van een normale vermogenskromme (blijft grappig natuurlijk…'vermogens’kromme). De Cagiva ontpopt zich met de tijd dan ook tot een waar soepelheidsmonster. Goed, dat zeggen we nog een keer, nu zónder in de lach te schieten. De Cagiva ontpopt zich met de… ach laat ook maar.